Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De xc Psalm. Stem Ps. 78.⁺

⁺GY waart ons van geslachte tot

+ Psalm 90.

+ 1 Een Gebedt Mosis, des mans Godes. Heere, gy zijt ons geweest een toevlucht van geslachte tot geslachte.

[p. 323]

geslachte
Een toevlucht, Heer, van wien men hulp verwachtte,
Een hoog vertrek, in allerlei gevaaren.
Want eerder dan hier immer bergen waren, ⁺
Ja voor gy d'aarde en wereldt hadt bereidt,
Beslaatge als Godt, ja van alle eeuwigheit.
2 Gy doet den mensch, hoe hoog in staat en eeren, ⁺
Door uw bevel, weêr tot verbrysling keeren:
En zegt met kracht: Keert weder, menschen kindren.
Want gy, ô Heer, wiens jaaren nooit vermindren, ⁺
Ziet 's wereldts loop van duizent jaaren aan,
Gelyk een dag of nachtwaake, al vergaan.
3 Gy overstroomt de menschen, en zy derven ⁺
Het licht; zy zyn gelyk een' slaap in 't sterven.
Men ziet hen in den morgenstondt hier bloeien, ⁺
Gelyk het gras en waterriet in 't

+ 2 Eer de bergen geboren waren, ende gy de aerde ende de wereldt voortgebracht haddet; ja van eeuwigheyt tot eeuwigheyt zijt gy Godt.

+ 3 Gy doet den mensche weder-keeren tot verbrijselinge; ende seght, Keert weder gy menschen kinderen.

+ 4 Want duysent jaren zijn in uwe oogen, als de dagh van gisteren, als hy voorby gegaen is; ende [als] eene nachtwake.

+ 5 Gy overstroomtse, sy zijn [gelijck] eenen slaep; in den morgenstondt zijnse gelijck het gras [dat] verandert.

+ 6 In den morgenstondt bloeyt het, ende het verandert; des avondts wordt het afgesneden, ende het verdorret.

[p. 324]

groeien;
Doch dat, wanneer het afgesneeden wordt,
Des avondts haast verandert en verdort.
⁺4 Want wy, die in elenden zyn gezonken,
Vergaan in leet, door uwe gramschapsvonken;
Uw grimmigheit verschrikt alle onze leden,
Gy stelt voor u onze ongerechtigheden, ⁺
Ons heimlyk quaadt en misbedryf in 't licht
Van uwen troon, en Goddlyk aangezicht.

Ruste.

⁺5 Want onze tydt en dagen vliegen heenen
Door uwen toorn; en zyn zeer haast verdweenen,
Als een gedachte, in 't luchtig ruim gevaaren.
⁺Want wat belangt de dagen onzer jaaren,
Die teltmen wel tot zeventig, of sterk,
Tot tachtig voor des menschen levensperk.

+ 7 Want wy vergaen door uwen toorn; ende door uwe grimmigheyt worden wy verschrickt.

+ 8 Gy stelt onse ongerechtigheden voor u; onse heymelicke [sonden] in ’t licht uwes aenschijns.

+ 9 Want alle onse dagen gaen henen door uwe verbolgentheydt; wy brengen onse jaren door als een gedachte.

+ 10 Aengaende de dagen onser jaren, daer in zijn seventigh jaer; of soo wy seer sterk zijn, tachtentigh jaer; ende het uytnemenste van dien is moeyte, ende verdriet: want het wordt snellick afgesneden, ende wy vliegen daer henen.

[p. 325]

6 Dan zyn ook noch d'uitnemenste van allen
Verdriet, en zorg die ons komt overvallen.
Want onze tydt wordt snellyk afgesneeden.
Wy vliegen heen, door ramp op ramp bestreeden.
Wie kent uw' toorn, dienge over ons verspreidt, ⁺
Naar zyne sterkte, of uw verbolgentheit ?
7 Leer ons bedacht zoo onze dagen tellen, ⁺
Dat wy ons hart tot uwe vreeze stellen,
En wy, gesterkt, een wys gemoet bekoomen.
Keer weder, Heer, hoe lange doetge ons schroomen ? ⁺
't Berouwe u van uw knechten in den noodt,
Geraakt tot aan de poorten van de doodt.
8 Verzadig ons met blydschap in den morgen. ⁺
Kom met uw liefde en goedheit ons bezorgen.
Zoo zullen wy verheugt zyn t’allen dagen,

+ 11 Wie kent de sterkte uwes toorns, ende uwe verbolgentheyt, na dat gy te vreesen zijt ?

+ 12 Leert [ons] alsoo onse dagen tellen, dat wy een wijs herte bekomen.

+ 13 Keert weder, HEERE, tot hoe lange ? ende het berouwe u over uwe knechten.

+ 14 Verzadight ons in den morgenstondt met uwe goedertierenheyt, soo sullen wy juychen, ende verblijdt zijn in alle onse dagen.

[p. 326]

⁺En juichen. Heer verblydt ons na de slagen,
Waarmeê gy ons gedrukt hebt jaar op jaar,
Zoodat het quaadt ons trof in 't openbaar.
⁺9 Laat zoo uw werk aan uwe knechten blyken,
Hun kinderen met hunnen luister pryken,
⁺De lieflykheit en heerlykheit des Heeren
Bestraalen ons, opdat wy hem vereeren.
Bevestig gy dan onzer handen werk,
O onze Godt, ja maak het vast en sterk.

+ 15 Verblijdt ons na de dagen [in dewelke] gy ons gedruckt hebt, [na] de jaren [in dewelcke] wy het quaet gesien hebben.

+ 16 Laet u werk aen uwe knechten gesien worden, ende uwe heerlickheyt over hare kinderen.

+ 17 Ende de lieflickheydt des HEEREN onses Godts zy over ons: ende bevestight gy het werck onser handen over ons, ja het werck onser handen bevestight gy dat.