Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De lxxxviij Psalm. ⁺

O Heer, ô Godt myns heils, voor u ⁺
Roep ik by dage en gansche nachten,
Hoor myn gebedt en naare klagten,

+ Psalm 88.

+ 1 Een Liedt, een Psalm voor de kinderen Korah, voor den Oppersangh-meester, op Machalath Lean-noth: Een onderwijsinge Hemans des Ez ahiters.{?}

[p. 310]

Zy koomen voor uw aanschyn nu.
⁺Neig, Heer, uw ooren tot myn schreien,
'k Zal in betrouwen u verbeîen.
⁺2 Ik ben gerekent met de geen,
Die in de groeve nederdaalen;
Ik kan bykans geen adem haalen,
⁺Als magteloos door al 't geween.
'k Ben als een man, die, zonder krachten,
⁺Zal telkens in den druk versmagten.
3 Ik ben door droefheit afgemat,
En afgezondert by de lyken,
⁺Gelyk verslagenen, in 't wyken
Voor 's vyandts zwaardt, in 't graf gespat:
Als dien gy niet gedenkt, vertreeden,
En door uw handt hier afgesneeden.
⁺4 Gy hebt my in den kuil geleit,
In d'ondergroeve en duisternissen,
In diepte, daar ik u moet missen,
⁺Ten blyk van uwe grimmigheit,
Die op my rust. 'k ben in bezwaaren,

+ 2 O HEERE Godt mijns heyls: by dage, by nachte roepe ick voor u.

+ 3 Laet mijn gebedt voor u aenschijn komen: neyght uwe oore tot mijn geschrey.

+ 4 Want mijne ziele is der tegenheden zat, ende mijn leven raeckt tot aen het graf.

+ 5 Ick ben gerekent met de gene die in den kuyl nederdalen: ick ben geworden als een man die krachteloos is:

+ 6 Afgesondert onder de doode, gelijk de verslagene, die in 't graf liggen, die gy niet meer en gedenkt, ende sy zijn afgesneden van uwe handt.

+ 7 Gy hebt my in den ondersten kuyl geleyt, in duysternissen, in diepten.

+ 8 Uwe grimmigheyt leyt op my; gy hebt [my] neder-gedruckt met alle uwe baren, Sela !

[p. 311]

En wordt gedrukt van al uw baaren.
5 Al myn bekenden hebt gy veer ⁺
Van my gedaan, myn vrienden yzen
Voor my, ik ben een groot afgryzen,
En gruwel: 'k ben besloten, Heer,
En kan, bezet met angst en schroomen,
Niet uit dit naare lyden koomen.

Ruste

6 Myn ooge treurt van zwaaren druk; ⁺
Ik roep tot u geheele dagen,
O Heer, en smelt in 't rouwig klaagen,
Als hygende onder 't lastig juk:
Ik strek, in deezen noodt en banden,
Tot u myn hart uit en myn handen.
7 Zal uwe handt ook wonderheên ⁺
Aan dooden doen, dat zy u looven ?
Dat d'overledenen uw hoven
Met lof, en heilgejuich betreên ? ⁺
Zal iemant uwe goedheit spellen
In 't graf, of uwe trou vertellen ?

+ 9 Myne bekende hebt gy verre van my gedaen; gy hebt my hen tot eenen grooten grouwel gestelt: ick ben besloten, ende en kan niet uytkomen.

+ 10 Myn' ooge treurt van wegen verdruckinge: HEERE, ick roepe tot u den gantschen dagh, ick strecke mijne handen uyt tot u.

+ 11 Sult gy wonder doen aen de dooden ? ofte sullen de overledene opstaen ? sullense u loven ? Sela !

+ 12 Sal uwe goedertierenheyt in het graf vertelt worden ? uwe getrouwigheyt in het verderf ?

[p. 312]

⁺8 Maakt gy uw wonderen bekent
In 's doodts bederf en duisterheden ?
Wordt uw gerechtigheit beleden
In 't landt daar 't leven is volendt ?
⁺Maar myn gebedt, van u vernomen
In 't morgenlicht, zal tot u komen.
⁺9 O Heer, waarom verstoot gy my ?
Waarom verlaat gy myne ziele,
Opdat uw gramschap haar verniele ?
Gy toont u steeds als myn party,
En komt, als ik u heil zal vergen,
Voor my uw aangezicht verbergen.
⁺10 Ik ben, Heer, van der jeugt bedrukt,
Doodbrakende en gansch twyfelmoedig;
'k Draag uw vervarenissen, bloedig
Door u geslagen: 'k ga gebukt.
⁺Want uwe gloedt en toornigheden
Verteeren myne ziel en leden.
11 Uw gramschapsvier gaat over my,
'k Verga en moet in 't leet verstikken,

+ 13 Sullen uwe wonderen bekent worden in de duysternisse ? ende uwe gerechtigheyt in het landt der vergetenheyt ?

+ 14 Maer ick, HEERE, roepe tot u; ende mijn gebedt komt u voor in den morgenstont.

+ 15 HEERE, waeromme verstoot gy mijne ziele ? [ende] verberght u aenschijn voor my ?

+ 16 Van der jeught aen ben ick bedruckt ende dootbrakende; ick drage uwe vervaernissen; ick ben twijfelmoedigh.

+ 17 Uwe hittige toornigheden gaen over my: uwe verschrickingen doen my vergaen.

[p. 313]

Dewyl gy komt myn ziel verschrikken.
Den ganschen dag omringen zy ⁺
Als water myne ziel, vol schroomen,
Z'omvangen my als sterke stroomen.
* * * * *

12 'k Zie mynen vriendt en metgezel, ⁺
Zeer verre van my afgeweeken;
Ik ben van hunne hulp versteeken;
En gansch veracht, door uw bestel:
'k Zie myn verwanten en bekenden
In duisternis zich van my wenden.

+ 18 Den gantschen dagh omringense my, als water: t'samen omgeven sy my.

+ 19 Gy hebt vriendt ende metgeselle verre van my gedaen; mijn bekende zijn [in] duysternisse.