Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De lxxxi Psalm. ⁺

ZIngt bly onzen Godt, ⁺
Hy is onze sterkte,
Als die Jakobs lot
Neemt in zyn hoede,
Juigt hem, die 't goede ⁺
Steeds voor hem bewerkte.
2 Zingt hem eenen Psalm, ⁺
En slaat op den trommel
Heldren toon en galm.
Op harpe en luiten,
En zoete fluiten
Klink' muzykgedommel.
3 In de niewe Maan
Laat bazuinen hooren, ⁺
Datmen 't feest voortaan,
Vrolyk ten tyde,
Als 't Godt inwyde,
Viere zonder stooren.
4 Want dat is een wet
Van Godt zelf gegeeven, ⁺
Door hem ingezet;

+ Psalm 81.

+ 1 Voor den Oppersangh-meester op de Gittith, [een Psalm] Asaphs.

+ 2 Singht vrolick Gode onse sterckte: Juychet den Gode Jacobs.

+ 3 Heft eenen psalm op, ende geeft den trommel, de lieflicke harpe met de luyte.

+ 4 Blaest de basuyne in de nieuwe mane, ter bestemder tijt op onsen feestdagh.

+ 5 Want dat is eene insettinge in Israel, een recht van den Godt Jacobs.

[p. 292]

't Recht en de leere
Van Jakobs Heere,
Josef voorgeschreven.
⁺5 Hy heeft dit gestelt
Tot genade-blyken,
Als hy 't boos gewelt
Brak van Egipten,
Dat zy ontslipten,
Toen hy 't deedt bezwyken.

I. Ruste.

6 Daar heeft het gehoort
Onverstaanbre taalen.
⁺'k Heb zyn' schouder voort
Den last ontheven,
En hem gegeeven
Dat hy aêm kon haalen.
7 Ik ontrok zyn handt
Van den ticheloven.
⁺Als gy, overmant,
Riept in het lyden,
Quam ik u vryden
Door myn hulp van boven.
8 Ik antwoordde uit
's Donders donkerheden,
Met een zwaar geluidt.
'k Proefde u aan 't water,
Dat met geschater
Stroomde naar beneden:
9 Dat te Meriba
Uit de rotz quam

+ 6 Hy heeft het geset tot een getuygenisse in Joseph, als hy uytgetogen was tegen Epyptenlandt: [alwaer] ick gehoort hebbe een sprake die ick niet en verstont.

+ 7 Ick hebbe sijne schouder van den last onttrocken: sijne handen zijn van de potten ontslagen.

+ 8 In de benauwtheyt riept gy, ende ick hielp u uyt: Ik antwoordde u uyt de schuylplaetse des donders: Ick beproefde u aen de wateren van Meriba, Sela !

[p. 293]

vloeien.
Toen zeide ik daar na: ⁺
Myn volk wil hooren,
En leen uw ooren,
Dat uw heil mag groeien.
10 Ik zal, Israël, ⁺
Onder u betuigen;
Dient, naar myn bevel,
Nooit vreemde Goden;
Wil in uw nooden,
U voor hen niet buigen.
11 Want ik ben de Heer, ⁺
Uwe Godt, ik leidde
U, tot myn naams eer,
Uit 's vyandts banden,
En Memfis landen,
In een ruimer weide.

I I. Ruste.

12 Open uwen mondt,
Laat uw hart ontvonken
Naar myn heilverbondt.
Dat myn genade
Uw ziel verzaade,
U van my geschonken.
13 Maar myn volk, verhardt ⁺
In zyn booze wegen,
Heeft my steeds gesart;
't Hart op myn wetten
Niet willen zetten,
Als my ongenegen.

+ 9 Mijn volk, [seyde ick] hoort toe, ende ick sal onder u betuygen: Israel, of gy na my hoordet:

+ 10 Daer en sal onder u geen uytlandts Godt wesen, ende gy en sult u voor geenen vremden Godt nederbuygen.

+ 11 Ick ben de HEERE uwe Godt, die u hebbe opgevoert uyt het landt van Egypten: doet uwen mondt wijt open, ende ick sal hem vervullen.

+ 12 Maer mijn volck en heeft mijne stemme niet gehoort; ende Israel en heeft mijner niet gewilt.

[p. 294]

⁺14 Dies gaf ik 't, in wraak,
Over aan zyn harte,
Dat het naar zyn' smaak
Leefde en zyn zinnen;
Om 't quaadt te minnen,
Dat myn Godtheit tarte.
⁺15 Och, hadt Israël
My toch willen hooren,
En, naar myn bevel,
Den weg bewandelt,
En trou gehandelt,
Als myn uitverkoren !
⁺16 'k Hadde in korten tijdt
's Vyandts magt verslagen,
Schoon vol woede en spyt;
En zyne benden
Gedempt, in 't wenden
Van myn handt, door plaagen.
⁺17 Zy, die in 't gemoedt
Zelfs den Heere haaten,
Hadden hem te voet,
Geveinst, gevallen;
En geen van allen
Immer hem verlaaten.
⁺18 Maar hun levensstaat
Hadmen lang zien bloeien.
Hy had hun verzaadt
Met tarwe in goedheit,
En honigs zoetheit,
Die de rotz liet vloeien.

+ 13 Dies hebbe ick het overgegeven in het goetdunken hares herten, datse wandelden in hare raetslagen.

+ 14 Och dat mijn volck na my gehoort hadde ! dat Israel in mijne wegen gewandelt hadde !

+ 15 In korten soude ick hare vyanden gedempt hebben, ende mijne handt gewendt hebben tegen hare wederpartijders.

+ 16 Die den HEERE haten, souden sich hem geveynsdelick onderworpen hebben, maer haer-lieder tijdt soude eeuwigh geweest zijn.

+ 17 Ende hy soude het gespijst hebben met het vette der tarwe; ja ick soude u verzadigt hebben met honich uyt de rotzsteenen.