Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De lxxix Psalm.⁺

DE heidens zyn, ô Godt, met magt gekomen, ⁺
En hebben stout uwe erfnis ingenomen,
Den Tempel van uw heiligheit geschonden,
En uwe stadt, Jerusalem, verslonden
Door 't vier, en haar gestelt
Ten steenhoop; ja op 't veldt ⁺
Gestrooit de bleeke lyken

+ Psalm 79.

+ 1 Een Psalm Asaphs: O Godt, Heydenen zijn gekomen in uwe erffenisse: sy hebben den Tempel uwer heyligheyt verontreynight; sy hebben Jerusalem tot steenhoopen gestelt.

+ 2 Sy hebben de doode lichamen uwer knechten aen 't gevogelte des hemels tot spijse gegeven; het vleesch uwer gunstgenooten aen het gedierte des landts.

[p. 284]

Van uwe knechten, laas !
't Gevogelte tot aas,
Opdat hun wrok zou blyken.
2 Zy gaven 't vleesch van uwe gunstgenooten
⁺'t Gedierte. 't bloet, door moordery vergoten,
Vloeide om de stadt Jerusalem als stroomen;
Hun woede, door geen smeeken in te toomen,
Vergunde hun geen graf,
Elk deinsde van hun af.
⁺Dus zyn wy onze buuren
Tot smaadheyt, schimp, en spot;
Dit is het bitter lot
Dat wy rontom bezuuren.
⁺3 Hoe lange, ô Heer ? zult gy in eeuwigheden
Vergramt zyn, en uwe erfenis vertreeden ?
Zal dan uw toorn in yvervlam steedts branden
Gelyk een vier, dat weidt door steên en landen ?
⁺Stort uwen gramschapsgloet

+ 3 Sy hebben haer bloedt rontom Jerusalem als water vergoten, ende daer en was niemandt diese begroef.

+ 4 Wy zijn onsen nabueren eene smaetheyt geworden; een spot ende schimp dien, rontom zijn.

+ 5 Hoe lange, HEERE ? sult gy eeuwiglick toornen ? sal uwen yver als vyer branden ?

+ 6 Stort uwe grimmigheit uyt over de Heydenen, die u niet en kennen; ende over de Koninckrijken, die uwen naem niet aanroepen.

[p. 285]

Op 't heidendom, verwoedt
En vreemt van uwe kennis:
De koningkryken, daar
Men u in 't openbaar
Niet aanroept, vol van schennis.
4 Want Jakob heeft men woedende opgegeeten, ⁺
Zyn woningen ten gronde neêrgesmeeten,
En gansch verwoest, tot puin, en gruis, en steenen.
Gedenk ons, Heer, die deze breuk beweenen, ⁺
Toch niet het voorig quaadt,
En misbedryf: maar laat
Ons uw barmhartigheden
Voorkomen, want wy zyn
Verdunt naar oogenschyn,
Door 't quaadt by ons geleden.

Ruste.

5 Help ons, ô Godt des heils, en waak voor d'eere ⁺
Van uwen naam, opdat uw gramschap keere.
Verzoen uw volk,

+ 7 Want men heeft Jacob opgegeten; ende sy hebben sijne lieffelicke wooninge verwoestet.

+ 8 Gedenckt ons de vorige misdaden niet: haest u, laet uwe barmhertigheden ons voorkomen, want wy zijn seer dunne geworden.

+ 9 Helpt ons, O Godt onses heyls, ter oorsake van de eere uwes naems; ende reddet ons, en-de doet versoeninge over onse sonden, om uwes naems wille.

[p. 286]

vergeef zyn schuldt en zonden,
Waardoor uw' naam onteert is en geschonden.
⁺Waarom zou 't heidens rot
Stout vraagen: waar is Godt
Hun heilandt ? dat de wraake
Van al 't vergoten bloet
Eens uitspatte als een vloedt,
En zyne koppen blaake !
6 Geef dat wy zulks beschouwen met onze oogen.
⁺Het naar gekerm, dat klinkt aan 's hemels boogen,
Van hen die in de kerkers zyn gevangen,
Koome eens voor u, opdat ze hulpe ontfangen.
Behoudt, in dezen noodt,
De kindren, die ter doodt
Alrede zyn verwezen;
Door uwen arm en kracht,
Opdat het nageslacht
Uw mogentheit mag vreezen.
⁺7 Vergeldt, ô Godt, het nagebuuren

+ 10 Waarom souden de Heidenen seggen; Waer is haer Godt ? laet de wrake des vergotenen bloets uwe knechten onder de Heydenen voor onse oogen bekent worden.

+ 11 Laet het gekerm der gevangenen voor u aenschijn komen: behoudt overigh de kinderen des doodts, na de grootheyt uwes arms.

+ 12 Ende geeft onsen nabue-ren seven-voudig weder in haren schoot haren smaat, daer mede sy u, O Heere, gesmadet hebben.

[p. 287]

smaalen,
Om in hun' schoot, naar rechten, te betaalen,
Zelf zevenvoud', hun bits en schamper spreeken,
Waardoor zy naar uw kroon en hoogheit steeken.
Dan looven wy, uw volk, ⁺
Bevrydt van 's vyandts dolk,
De schapen uwer weide,
Uw hoogheit eeuwiglyk,
Verheerlykt in het ryk,
Dat gy voor ons bereidde.

+ 13 Soo sullen wy, u volck ende schapen uwer weyde, u loven in eeuwigheyt, van geslachte tot geslachte; wy sullen uwen roem vertellen.