Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De lxxvij Psalm. Stem Ps. 86.⁺

⁺MYne stem klimt tot den Heere,
'k Roepe Godt aan, dat hy keere
⁺'t Lyden, en ik niet versmoor';
En hy leentme een gunstig oor.
'k Zocht, in myn benaaude dagen,
⁺'s Heeren hulp met droevig klaagen;
'k Breidde 's nachts myn handen uit
Tot den Heer, met naar geluidt.
2 'k Liet niet af van needrig smeeken,
't Harte scheen van rou te breeken,
Door veel zuchtens uitgelooft;
Myne ziel ontfing geen' troost.
⁺Bragt ik Godt my in gedachten,
Maakte ik veel misbaar door klagten:
Peinsde ik stil hoe hy wel helpt,
Wierdt myn ziel als overstelpt.

+ Psalm 77.

+ 1 Een Psalm Asaphs: voor den Oppersang-meester, over Jeduthun.

+ 2 Mijne stemme is tot Godt, ende ick roepe: mijne stemme is tot Godt, ende hy sal de oore tot my neygen.

+ 3 Ten dage mijner benauwtheyt socht ick den Heere; mijne handt was den nachts uytgestreckt, ende en liet niet af; mijne ziele weygerde getroost te worden.

+ 4 Dacht ick aen Godt, soo maeckte ick misbaer; peinsde ick, soo werdt mijne ziele overstelpt, Sela !

[p. 265]

3 Gy, Heer, hielt myne oogen wakker, ⁺
En door 't weenen werdt ik zwakker;
'k Was verslagen, zonder spraak,
Rusteloos, en zonder vaak.
Toen dacht ik aan d'oude jaaren, ⁺
Door veele eeuwen heen gevaaren,
'k Overdacht den vroegen tydt,
Hoe gy een Verlosser zyt:
4 Dat gy in d'aaloude dagen
Redding gaaft, naar uw behagen,
Aan uw volk, aan Israël.
'k Dacht ook aan myn snarenspel, ⁺
Daar ik u op plag te looven.
'k Voerde 's nachts myn hart naar boven,
'k Onderzocht met mynen geest,
Hoe het voormaals was geweest.
5 Toen sprak ik, in myn gebeden:
Zal de Heer in eeuwigheden ⁺
Dan verstooten ? en voortaan
Zyne gunst niet openstaan ?

+ 5 Gy hieldt mijne oogen wakende; ick was verslagen, ende en sprack niet.

+ 6 Ick overdachte de dagen van oudts; de jaren der eeuwen.

+ 7 Ick dachte aen mijn snaren-spel, in den nacht overleyde ick in mijn herte; ende mijn geest ondersocht.

+ 8 Sal dan de HEERE in eeuwigheden verstooten ? ende voortaen niet meer goetgunstig zijn ?

[p. 266]

⁺Zullen zyne liefdeblyken
Nu in eeuwigheit bezwyken ?
Is zyn woordt ten end gebragt
Van geslachte tot geslacht ?

Ruste.

⁺6 Heeft dan Godt nu gansch vergeeten
Zyn genade toe te meeten ?
Heeft hy zyn barmhartigheit
Eeuwiglyk myn ziel ontzeit ?
Isze in toornigheit gesloten ?
Is de heilbron uitgevloten ?
Daar na zeide ik: 'k wordt gekrenkt, ⁺
Als myn ziel dit overdenkt.
⁺7 Want de rechte handt des Heeren
Kan myn lyden haast verkeeren.
Dies zal ik zyn wonderheên,
⁺Als zyn hulp van outs verscheen,
Steedts gedenken, en zyn werken,
Door geen paalen te beperken,
Altoos melden, als de stof

+ 9 Houdt sijne goedertierenheit in eeuwigheyt op ? heeft de toe-segginge een eynde, van geslachte tot geslachte ?

+ 10 Heeft Godt vergeten genadigh te zijn ? heeft hy sijne barmhertigheden door toorne, toegeslooten ? Sela !

+ 11 Daer na seyde ick: Dit krenckt my, [maer] de rechter handt des Allerhoogsten verandert.

+ 12 Ick sal der daden des HEEREN gedencken; ja ick sal gedencken uwer wonderen van oudts her;

+ 13 Ende sal alle uwe wercken betrachten, ende van uwe daden spreken.

[p. 267]

Van zyn heerlykheit en lof.
8 Groote Godt, uw weg en waarheit ⁺
Zyn in 't heiligdom vol klaarheit:
Wie is u, ô Godt, gelyk,
Die beheerscht een eeuwig ryk ?
Heer, gy zyt de Godt die wondren ⁺
Doet, die door de wereldt dondren:
Gy hebt uwe magt rontom
Nu ontdekt by 't heidendom.
9 Gy hebt, voor des vyandts oogen, ⁺
Israël door uw vermogen
Uit de slaverny geredt,
En in ruimer lucht gezet.
Jakobs en ook Jozefs kindren, ⁺
Dat geen vloeden konden hindren,
Want zy beefden op den grondt
Alsge uw stemme nederzondt.
10 Toen quaamtge ook den kolk beroeren,
En zyn water hem ontvoeren. ⁺
Gansche stroomen vloten neêr

+ 14 O Godt, uwen wegh is in het Heylighdom; wie is een groot Godt, gelijck Godt ?

+ 15 Gy zijt die Godt, die wonder doet: gy hebt uwe sterckte bekent gemaeckt onder de volcken.

+ 16 Gy hebt u volck door [uwen] arm verlost; de kinderen Jacobs ende Josephs, Sela !

+ 17 De wateren sagen u, O Godt, de wateren sagen u, sy beefden; oock waren de afgronden beroert.

+ 18 De dicke wolcken goten water uyt; de bovenste wolc-ken gaven geluyt; oock gingen uwe pijlen daer henen.

[p. 268]

Uit de lucht by 't loeiend weêr.
⁺D'opgepakte wolken schoten
Hagel, vier, en donderklooten
Naar beneden: schicht op schicht
Vloog 'er van het blixemlicht.
11 D'aarde werdt beroert en beefde,
⁺Alsge op uwe heirbaan streefde
Door de zee, daar gy het padt
Baande, en voor uw Isrel tradt.
⁺Gy quaamt, Heer, uw volk geleiden
Als een kudde in versche weiden,
Onder Mozes krygsbanier,
En Aärons kloek bestier.

+ Het geluyt uwes donders was in dit ronde; de blicksemen verlichteden de wereldt; de aerde werdt beroert ende daverde.

+ 20 Uwen wegh was in de zee, ende u padt in groote wateren; ende uwe voetstappen en werden niet bekent.

+ 21 Gy leydet u volck, als eene kudde, door de handt van Mose ende Aaron.