Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De lxix Psalm. Stem Ps. 51.⁺

⁺VErlos my door uw goedertierenheit,
O Godt, dewyl de watren zyn gekoomen
⁺Tot aan de ziel. ik zinke door de zoomen
Des modders, die geen grondt noch droogte scheidt:
⁺Ik kan niet staan in 't grondelooze diep
Der wateren, wier vloet my komt bestelpen.
Ik ben vermoeit; myn keel is door 't gepiep
Ontsteeken; daar 'k Godt bidde om my te helpen.
⁺2 Myne oogen zyn bezweeken door geween,
Terwyl zy, die my zonder oorzaak haaten,
Heel magtig zyn, en in het hart verwaten:
⁺'t Getal is van myn hoofdthaar veel te kleen
By hen; die op my hebben toegeleit,

+ Psalm 69.

+ 1 [Een Psalm] Davids: voor den Oppersangh-meester op Schoschanim.

+ 2 Verlost my, O Godt: want de wateren zijn gekomen tot aen de ziele.

+ 3 Ick ben gesoncken in grondeloose modder, daer men niet en kan staen: ick ben gekomen in de diepten der wateren, ende de vloet overstroomt my.

+ 4 Ick ben vermoeyt van mijn roepen, mijn keel is ontsteken, mijne oogen zijn besweken; daer ick ben hoopende op mijnen Godt.

+ 5 Die my sonder oorsake haten, zijn meer dan de hairen mijns hoofts; die my soecken te vernielen, die my om valsche oorsaken vyant zijn, zijn machtigh geworden; dat ick niet gerooft en hebbe, moet ick als dan weder geven.

[p. 231]

Dat elk verwoedt myn levensfakkel doofde:
Dies myne ziel uw hulpe, ô Heer, verbeidt,
Daar ik vergoed' het geen ik nimmer roofde.
3 O Godt, gy weet myn dwaasheit in den grondt,
En myne schuldt is voor u niet verborgen, ⁺
Laat hen door my geen schaamte, druk, noch zorgen ⁺
Ooit knellen, die u kennen in 't verbondt;
O Opperheer, der Heirescharen Heer,
Laat hen door my nooit schaamte of schande treffen,
(Naardien ik zelf om u in smaat verteer,
O Isrels Godt,) die 't hart tot u verheffen.

I. Ruste.

4 Versmaadheit heeft myn aangezicht bedekt ⁺
Met schande. 'k ben myn broedren vreemt in d'oogen,
Ik ben als hun geheughenis ontvlogen, ⁺
Omdat gy my hebt tot uw' dienst verwekt.

+ 6 O Godt, gy weet van mijne dwaesheyt; ende mijne schulden en zijn voor u niet verborgen.

+ 7 Laetse door my niet beschaemt worden, die u verwachten, O Heere, HEERE der heyrscharen; laetse door my niet te schande worden, die u soecken, O Godt Israels.

+ 8 Want om uwen wille draeg ick versmaetheyt: schande heeft mijn aengesichte bedeckt.

+ 9 Ick ben mijnen broederen vreemt geworden, ende onbekent mijnen moeder kinderen.

[p. 232]

⁺Want d'yver van uw huis heeft my verteert,
En 't smaalen van de boozen die u smaaden,
Is op myn ziel gevallen, dat my deert.
⁺Ik heb geweent in 't vasten, zwaar beladen.
5 Maar 't heeft my ook gestrekt tot allen smaadt,
⁺Ik hebbe my in eenen zak gestoken;
Toen is hyn tonge in boosheit los gebroken,
Zoodat ik wierd een spreekwoordt, gansch verhaat.
⁺Die in de poorte ook zitten hoordtmen stout,
By sterken drank, in hoogmoet van my klappen,
Terwyl myn hart en ziel op u betrouwt,
Ben ik hun spel, en snaarliedt, onder 't snappen.
⁺6 Want myn gebedt is tot u, Opperheer,
O Godt, daar is een tyt van welbehagen;
Dat ik dan door uw goedheit worde ontslagen,
En dat uw heil eens tot my wederkeer'.

+ 10 Want den yver van u Huys heeft my verteert; ende de smaetheden der gener die u smaden, zijn op my gevallen.

+ 11 Ende ick hebbe geweent in het vasten mijner ziele; maer het is my geworden tot allerley smaet.

+ 12 Ende ick heb eenen sack tot mijn kleet aengedaen; maer ick ben hen tot een spreekwoordt geworden.

+ 13 Die in de poorte sitten, klappen van my; ende ick ben een snarenspel der gener die sterken drank drinken.

+ 14 Maer my aengaende, mijn gebedt is tot u, O HEERE; daer is een tijt des welbehagens, O Godt, door de grootheyt uwer goedertierenheyt; ver-hoort my door de getrouwigheyt uwes heyls.

[p. 233]

Schenk my uw hulp, naar uw getrouwigheit.
Ruktme uit het slyk, en laat my niet verzinken, ⁺
En redt my uit myn haters snoodt beleit:
Laat my in 't diep der watren niet verdrinken.
7 Laat my de vloedt niet overstroomen, noch ⁺
De diepte my in haaren kolk verzwelgen;
Laatze in den put myn leven niet verdelgen,
Door 't sluiten van den mondt, in 't drabbig zog.
Verhoor my, Heer; uw goedertierenheit ⁺
Is goedt: beschouwme in uw barmhartigheden;
Verberg u niet voor hem, die tot u schreit, ⁺
Want my is bange; och ! hoor naar myn gebeden.

I I. Ruste.

8 Haast u dan, en verhoor my, Heer, myn Godt, ⁺
En nader tot myn ziel om haar te vryden;
Verlos my uit dit naar een bange lyden,
Om 's vyandts

+ 15 Ruckt my uyt den slijck, ende laet my niet versincken; laet my gereddet worden van mijne haters, ende uyt de diepten der wateren.

+ 16 Laet my de watervloet niet overstroomen, ende laet de diepte my niet verslinden; noch en laet den put sijnen mondt over my niet toesluyten.

+ 17 Verhoort my, O HEERE, want uwe goedertierenheit is goet; siet my aen na de grootheyt uwer barmhertigheden.

+ 18 Ende en verberght u aengesicht niet van uwen knecht, want my is bange: haest u, verhoort my.

+ 19 Nadert tot mijne ziele, bevrijtse; verlost my om mijner vyanden wille.

[p. 234]

wil, die met myn lyden spot.
⁺Gy weet myn schaamte en myn versmaadheit, Heer,
En myne schande; ook kent gy tot in 't harte
Myn haters en benaauwers, die uwe eer
Vertreeden, dies help my uit deze smarte.
⁺9 De smaadheit heeft myn hart gebroken; 'k ben
Zeer zwak, en heb' gewacht naar medelyden;
Doch niemant is myn hulpe in 't felle stryden,
Gelyk ik ook voor my geen' trooster ken.
Ja, ver van daar, zy hebben my zelf gal
⁺Gegeeven tot myn spyze; en in 't versmagten,
Werdt ik gedrenkt met edik, by 't geschal
Van bittren hoon, alsze om myn smarten lachten.
⁺10 Hun tafel worde ook voor hun aangezicht
Tot eenen strik, ja zelf tot hun belooning,
Ten valstrik, en verbreeking hunner wooning;
Verdelg

+ 20 Gy weet mijne versmaeheyt, ende mijne schaemte, ende mijne schande; alle mijne benauwers zijn voor u.

+ 21 De versmaetheyt heeft mijn herte gebroken, ende ick ben seer swak; ende ick hebbe gewacht na medelijden, maer daer en is geen; ende na vertroosters, maer en hebse niet gevonden.

+ 22 Ja sy hebben my galle tot mijne spijse gegeven; ende in mijnen dorst, hebbense my edick te drinken gegeven.

+ 23 Haer tafel worde voor haer aengesicht tot een strick, ende tot volle vergeldinge, tot een valstrick.

[p. 235]

hen, en ontbloot ze van het licht.
Dat hun gezicht verduistert worde en blindt, ⁺
Opdatze uw heil en 't goede niet beschouwen:
Verwaggel, als gy hunne kracht ontbindt,
Hun lendenen, waarop zy zich betrouwen.

I I I. Ruste.

11 Stort uwen toorne en gramschap op hen uit, ⁺
Grypze aan, en laat uw hittigheit hen blaaken.
Verwoest hun burg, hoe naau zy dien bewaaken; ⁺
Dat uwe wraak hun tenten eeuwig sluit',
Zoo dat 'er nooit weêr iemant binnen woon'. ⁺
Dewyl zy dien stout lastren en vervolgen,
En stellen tot het voorwerp van hun' hoon,
Die door uw handt in 't lyden is verzwolgen.
12 Doe misdaadt tot hun misdaadt, laat ze niet ⁺
Tot uw gerechtigheit en leven komen:
Delgze uit het boek

+ 24 Laet hare oogen duyster worden, datse niet en sien; ende doet hare lendenen gedueriglick waggelen.

+ 25 Stort over hen uwe gramschap uyt; ende de hittigheyt uwes toorns grypese aen.

+ 26 Haer palleys zy verwoest; in hare tenten en zy geen inwoonder.

+ 27 Want sy vervolgen dien gy geslagen hebt; ende maken een praet van de smerte uwer verwondden.

+ 28 Doet misdaet tot hare misdaet, ende en laetse niet komen tot uwe gerechtigheyt.

[p. 236]

des levens van de vroomen,
⁺Opdatze altoos hier leeven in verdriet;
Schryf hen niet aan met uw rechtvaardig volk.
⁺Doch ik ben door myn smarte heel-elendig:
Breng my, ô Godt, dan uit dees lydenskolk,
En troost my met uw' Geest en heil inwendig.
⁺13 Ik zal Godts naam dan pryzen met gezang,
En hem ook door myn dankbaarheit verhoogen.
⁺Dat zal hem aangenaamer zyn in d'oogen,
Dan als ik osse of var ten outer prang'.
Hun, die in 't hart zagtmoedig zyn en trou,
⁺Zal dit gezicht tot aan de ziel verblyden,
Gy die Godt zoekt, uw hart zal buiten rou
⁺Steeds leeven; want hy hoort u in het lyden.
14 De Heer veracht ook zyn gevangens niet:
⁺Dat hem dan nu des hemels kring en d'aarde
Schel pryzen,

+ 29 Laetse uytgedelght worden uyt het boek des levens, ende met de rechtveerdige niet aengeschreven worden.

+ 30 Doch ick ben elendigh ende in smerte; u heyl, O Godt, sette my in een hoogh vertreck.

+ 31 Ick sal Godts name prijsen met gesangh; ende hem met danksegginge groot maken.

+ 32 Ende 't sal den HEERE aengenamer zijn dan een osse, [ofte] een gehoornde varre, die [de klaeuwen verdeelt.

+ 33 De sachtmoedige dit gesien hebbende, sullen sich verblijden; ende gy die Godt soeckt, u-lieder herte sal leven.

+ 34 Want de HEERE hoort de nootdruftige; ende hy en veracht sijne gevangene niet.

+ 35 Dat hem prijsen den hemel, ende de aerde, de zeën, ende al wat daer in wriemelt.

[p. 237]

met de zee en 't geen ze baarde,
Het wriemelende gedierte in 't zout gebiedt.
Want 's Heeren arm zal Sion redden, tot ⁺
Zyn eere, en voort ook Judaas steeden bouwen,
Die zullen zyn ter woninge, en het lot
Van allen, die op zynen naam betrouwen. ⁺

+ 36 Want Godt sal Zion verlossen, ende de steden van Juda bouwen; ende aldaer sullen sy woonen, ende haer erflick besitten.

+ 37 Ende het zaet sijner knechten sal haer be-erven; ende de liefhebbers sijns naems sullen daer in woonen.