Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De lxv Psalm. Stem Ps. 72⁺

⁺MEn looft in Sion met gezangen,
In stilheit, u, ô Godt:
⁺'t Beloofde zult gy daar ontfangen
Naar eisch van uw gebodt.
Elk zal 't gewillig u betaalen;
⁺Gy hoort, ô Heer, 't gebedt.
Dies komt al 't vleesch, geneigt te dwaalen,

+ Psalm 65.

+ 1 Een Psalm Davids, een Liedt: voor den Oppersang-meester.

+ 2 De lofsanghis [in] stilheyt tot u, O Godt, in Zion: ende u sal de gelofte betaelt worden.

+ 3 Gy hoort het gebedt; tot u sal alle vleesch komen.

[p. 211]

Tot u en uwe wet.
2 Veel magtige ongerechtigheden ⁺
Verkregen d'overhandt
Op my: maar gy verzoent op heden
't Quaat dat ons hadt vermant.
Welzalig hy, dien gy doet naadren, ⁺
Verkoren ten altaar,
Die in uw' voorhof mag vergaadren,
En woonen jaar op jaar.
3 Wy worden met het goedt verzadigt
Van 't heilige paleis,
Uw huis; van waar gy ons verdadigt,
En heil schenkt reis op reis.
Gy sult ons vreesselyke dingen ⁺
Antwoorden met bescheit,
Godt onzes heils, wiens lof wy zingen,
In uw gerechtigheit.
4 O gy vertrouwen aller enden
Der aarde, en die aan zee
Ver zyn gelegen: kom u wenden

+ 4 Ongerechtige dingen hadden de overhant over my; [maer] onse overtredingen, die versoent gy.

+ 5 Wel-gelucksaligh is hy [dien] gy verkiest, ende doet naderen, dat hy woone in uwe voorhoven: wy sullen verzadight worden met het goet van u huys, [met] het heylige van u paleys.

+ 6 Vreeslicke dingen sult gy ons in gerechtigheyt antwoorden, O Godt onses heyls: O vertrouwen aller eynden der aerde, ende der verre gelegenen [aen] de zee.

[p. 212]

Tot ons, naar onze beê.
⁺Die door zyn kracht de hooge bergen
Vast zet, met magt omgordt:
Ook al wat hem bestaat te tergen,
Ten gronde nederstort.
⁺5 Die 't woedend bulderen en bruischen
Der zee stilt, en 't rumoer
Van hare golven; ook het druischen
Der volken, gansch in roer.
⁺Zy, die aan 't end der aarde woonen,
Zyn met ontzagh bevreest
Voor uwe tekenen; en toonen
U eerbied in den geest.

Ruste.

6 Gy doet den uitgang van den morgen
En van den avondtstondt
⁺Steedts juichen: 't landt komt gy bezorgen,
Naar 't woordt van uw verbondt.
En als gy 't hebt gemaakt begeerig
Naar uwen zegen, Heer,

+ 7 Die de bergen vast sett door sijne kracht; omgort zijnde met macht.

+ 8 Die het bruysen der zeen stilt; het bruysen harer golven, ende het rumoer der volcken.

+ 9 Ende die op de eynde woonen, vreesen voor uwe teekenen; gy doet de uyt-gangen des morgens ende des avonts juychen.

+ 10 Gy besoekt het lant, ende hebbende het begeerig gemaeckt, verrijckt gy het grootelicks; de riviere Godts is vol waters; wanneer gy het alsoo bereyt hebt, maekt gy haer-lieder koorn gereet.

[p. 213]

Verrykt gy 't, die nooit zyt afkeerig
Van weldoen, meer en meer:
7 Ja gy bespoelt het overvloedig
Met uwen landtstroom, vol
Van water, en bereidt dus spoedig
Hun koren, vlas en wol.
Gy maakt zyne opgeploegde landen ⁺
Als dronken door den stroom,
De vooren, die van droogte branden,
Vult gy tot aan den zoom.
8 Gy maakt het aardryk door den regen
Gansch week, tot vruchtbaarheit:
't Uitspruitzel rypt door uwen zegen,
Dien gy 'er voor bereidt.
't Jaar uwer goedheit komt gy kroonen; ⁺
De vettigheit druipt neêr
Daar uwe spooren zich vertoonen;
Opdat elk u vereer'.
9 Zy druipen op de woestenyen, ⁺
Daar 't weilandt vruchtbaar wordt:

+ 11 Gy maekt sijne opgeploeghde aerde dronken; gy doetse dalen [in] sijne vooren; gy maeckt het weeck door de droppelen, gy zegent sijn uytspruytsel.

+ 12 Gy kroont het jaer uwer goetheyt; ende uwe voetstappen druypen van vettigheyt.

+ 13 Sy bedruypen de weyden der woestijne: ende de heuve-len zijn aengegordt met verheuginge.

[p. 214]

De heuvels zietmen zich verblyën,
Zy zyn met vreugde omgordt.
⁺De velden zyn bekleedt met kudden,
De dalen zyn bedekt
Met koren, dat, door 't weelig schudden,
Zang en gejuich verwekt.

+ 14 De velden zijn bekleedt met kudden, ende de dalen zijn bedeckt met koorn; sy juychen, oock singense.