Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De lx Psalm. Stem Ps. 108. ⁺

Voorrede. ⁺

Een gout kleinoot, een leerzaam liedt
Van Davidt, als hy 't hoog gebiedt
Bevestigt hadde door het slaan
Der Syriërs, van hem verdaan
In 't vruchtbaar Arphaxads gewest,
Gelyk in Zobaas plondernest:
En Joab twaalef duizent helden ⁺
Van Edom sloeg in Zoutdals velden.

O Godt, gy hadt ons naar uw recht
Verstooten, en uw gunst ontzegt,
En ons gescheurt. uw toornigheit
Hadge over onzen staat verspreidt,
Keer weêr tot ons. gy hebt het landt ⁺

+ Psalm 60.

+ 1 Een gouden Kleynoot Davids, tot leeringe: voor den Oppersang-meester, op Schuschan Eduth.

+ 2 Als hy gevogten hadde met de Syriers van Mesopotamien, ende met de Syriers van Zoba; ende Joab weder quam, ende de Edomiten sloegh in het Sout-dal; twaelf duysent.

+ 3 O Godt, gy hadt ons verstooten, gy hadt ons gescheurt, gy zijt toornigh geweest, keert weder tot ons.

[p. 198]

Geschudt, en door den oorlogsbrandt
Gespleeten: kom zyn breuken heelen,
Dewyl het wankelt, door krakkeelen.
⁺2 Gy hebt uw volk een harde zaak
Doen zien, de blyken uwer wraak,
⁺En ons gedrenkt met zwymelwyn.
Maar nu wy weêr in vryheit zyn,
Geeft gy aan hun, die in 't bestier
⁺U vreezen, eene krygsbanier,
Om voor de waarheit op te steeken,
En 's vyandts euvelmoedt te breeken.
3 Opdat uw erfdeel word' bevrydt,
⁺Dat gy bemint en gunstig zyt.
Geef heil door uwe rechte handt,
Verhoor ons, spaar uw volk en landt.
⁺Godt heeft by zyne heiligheit
Gesproken, en my vreugd bereidt;
Dewyl ik Sichems landt zal erven,
En Sukkods dal ten lot verwerven.

+ 4 Gy hebt het lant geschuddet, gy hebt het gespleten; geneest sijne breuken, want het wanckelt.

+ 5 Gy hebt uwen volke een harde sake doen sien, gy hebt ons gedrenckt met swijmel-wijn.

+ 6 [Maer nu] hebt gy den genen, die u vreesen, eene baniere gegeven, om [die] op te werpen; van wegen de waerheyt; Sela !

+ 7 Op dat uwe beminde souden bevrijt worden; geeft heyl [door] uwe rechter hant, ende verhoort ons.

+ 8 Godt heeft gesproken in sijn Heylighdom; [dies] sal ick van vreugde opspringen, ik sal Sichem deylen; ende het dal Succoth sal ick afmeten.

[p. 199]

Ruste.

4 Het gansche landt van Gileadt ⁺
Is myn, met dat Manasse vat
In zynen kreits. myn hoogste kracht
Is Ephraïm, ter hoede en wacht,
En schuttend wapen van myn hoofdt,
Nooit in zyn' fieren moedt gedooft.
Door Juda wordt de wet gegeeven,
Ten richtsnoer van myn doen en leven.
5 Maar Moab zal myn waschpot zyn; ⁺
Op Edom, schoon vol praal en schyn,
Werpe ik myn schoe. juich over my
Gy Palestina. (kiest myn zy,
O volken ! want ik ben de Heer
Die 't al verwint en smyt ter neêr
Dat tegen my zich aan durft kanten,
Of smaadt myn trouwe heilgezanten.)
6 Wie zal my voeren in een stadt ⁺
Der vastigheit ? wie wyst my 't padt,
En leidt my heen naar Edoms vest

+ 9 Gilead is mijn, ende Manasse is mijn, ende Ephram is de sterkte mijns hoofts: Juda is mijn wetgever.

+ 10 Moab is myn waschpot; op Edom sal ick mijn schoe werpen: juycht over my, O gy Palestina.

+ 11 Wie sal my voeren in eene vaste stadt ? wie sal my leyden tot in Edom ?

[p. 200]

En sterkte, 's vyandts plondernest ?
⁺Zult gy 't niet zyn, ô groote Godt,
Die ons verstooten hadt ? en, tot
Een blyk van toorn, met onze magten
Niet uittoogt, als wy wel verwachtten.
⁺7 Verleen ons dan, ô Godt, uw hulp,
Dat 's vyandts magt ons niet bestulp,
Dewyl wy in benaautheit zyn.
Want 's menschen heil is louter schyn
⁺En ydelheit. wy zullen stout
In Godt, op wien ons hart betrouwt,
Veel kloekheit doen, hoe fel bestreden:
Hy zal des vyandts magt vertreeden.

+ 12 Sult gy het niet zijn, O Godt, [die] ons verstooten hadt ? ende niet uyt en tooght, O Godt, met onse heyrkrachten ?

+ 13 Geeft gy ons hulpe uyt de benauwtheyt, want 's menschen schen heyl is ydelheyt.

+ 14 In Godt sullen wy kloeke daden doen; ende hy sal onse wederpartijders vertreden.