Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De lv Psalm. ⁺

O Godt, neem myn gebedt ter ooren, ⁺
Wil gunstig naar myn smeeking hooren,
En u niet voor myn klagt versteeken. ⁺
Merk op, ô Heer, verhoor myn beê,
'k Bedryf misbaar, en, gansch t'onvreê, ⁺
Maake ik getier in 't klaaglyk smeeken:
2 Om 's vyandts roep, den haat der boozen,
't Beangstigen der goddeloozen ⁺
Van myne ziele. want zy schuiven
Op my veele ongerechtigheit,
En haaten my met onbescheit
In toorne: laatze, ô Heer, verstuiven.
3 Myn harte lydt veel smart van binnen; ⁺
Verschrikkingen des doodts verwinnen

+ Psalm 55.

+ 1 Een onderwijsinge Davids: voor den Oppersang-meester, op Neginoth.

+ 2 O Godt, neemt mijn gebedt ter ooren; ende en verbergt u niet voor mijne smeekinge.

+ 3 Merkt op my, ende verhoort my: ick bedrijve misbaer in mijne klachte, ende maeck getier:

+ 4 Om den roep des vyants, van wegen de beangstiginge des godtloosen; want sy schuiven ongerechtigheyt op my, ende in toorne haten sy my.

+ 5 Mijn herte smert in 't binnenste van my; ende ver-schrickingen des doots zijn op my gevallen.

[p. 182]

Myn ziel, die op my zyn gevallen.
Dus komt my vreeze en bevinge aan:
⁺Ik wordt met doodtschrik aangedaan;
Terwylmen 's vyandts magt hoort brallen.
⁺4 Zoodat ik zegge: koom beteuglen
Dien hoogmoedt; en, och kreeg ik vleuglen
Gelyk een duive, om wech te zweeven !
Ik zoude vliegen waar ik mogt,
⁺En verre zwerven door de locht,
Om in een woesteny te leeven.
⁺5 Ik zoude haasten om t'ontkoomen
Den dryfwindt, voor elkeen te schroomen,
En zwaren storm. koom hen verslinden;
⁺Deel hunne tonge, want ik zie
De stadt vol twist, dien ik ontvliê,
En wrevel by dees twistgezinden.
⁺6 Des daags en 's nachts gaan zy hun muuren
Rontom: waarin men steedts ziet duuren
Alle overlast en booze streeken,
⁺Bederf en ongerechtigheit;

+ 6 Vreese ende beevinge komt my aen, ende grouwen overdekt my.

+ 7 Soo dat ick segge; Och dat my yemant vleugelen, als eener duyve, gave! ick soude henen vliegen, waer ick blijven mochte.

+ 8 Siet, ik soude verre wech swerven, ick soude vernachten in de woestijne, Sela!

+ 9 Ick soude haesten dat ick ontquame; van den drijvenden wint, van den storm.

+ 10 Verslintse, Heere, deylt hare tonge: want ick sie wrevel ende twist in de stadt.

+ 11 Dagh ende nacht omringen se haer op hare mueren: ende ongerechtigheyt ende overlast is binnen in haer.

+ 12 Enkel ver-dervinge is binnen in haer; ende list ende bedrog en wijkt niet van hare strate.

[p. 183]

De list is op hun straat verspreidt,
Waardoor zy eere en trouw verbreeken.
7 Want 'k zie my van geen' vyandt hoonen, ⁺
't Geen ik gereedlyk kon verschoonen,
En met gedult ook had gedraagen:
Myn hater maakt zich ook niet groot
Nu tegen my, want ik ontvloodt
Wel anders zyn verborge laagen.

Ruste.

8 Maar gy, ô mensch, dien ik waardeerde ⁺
Voor mynen vriendt, en dien ik eerde
Als mynen leidsman, komt my schenden:
Wy leefden zoet te zamen raadt, ⁺
En gingen op, in 't feestgewaadt,
Naar 's Heeren huis, met Isrels benden.
9 Dat hen de doodt ter neder velle, ⁺
Zy daalen levendig ter helle;
Want in hun woning heerscht godtloosheit,
Ook in het binnenst van hun hart.
Dies roepe ik Godt aan in myn smart;

+ 13 Want het en is geen vyant, [die] my hoont, anders soud' ick het hebben gedragen; 't en is mijn hater niet, [die] sich tegen my groot maeckt, anders soud' ick my voor hem verborgen hebben.

+ Maer gy zijt het, O mensch, als van mijne weerdigheyt: mijn leytsman, ende mijn bekende;

+ 15 Die wy te samen in soetigheyt heymelick raet pleegden; wy wandelden in geselschap ten huyse Godes.

+ 16 Dat hen de doot als een schulteyscher overvalle, datse levendig ter hellen neder dalen; want boosheden zijn in hare wooninge, in het binnenste van hen.

[p. 184]

⁺En hy verlost my van hun boosheit.
⁺10 'k Zal 's avondts, 's morgens, 's middags klaagen,
Met veel geruchts en gansch verslagen,
En hy zal myne stemme hooren.
Hy heeft myn ziele van den strydt
⁺Verlost in vrede, en my bevrydt
Van magtigen, vol woede en tooren.
11 Godt, als die zit van oude dagen,
⁺Zal my verhooren en hen plaagen,
Dewyl 'er geen veranderingen
By hen te zien zyn, en zy Godt
Niet vreezen. want hy slaat, met spot,
De handt aan zyn verbondelingen.
⁺12 Hy schendt onwaardig zyn verbonden.
Zyn mondt wordt gladder zelf bevonden
⁺Dan boter: maar het oorelogen
Voedt hy in 't hart. zyn woorden zyn
Wel zacht als olie in den schyn,
Doch scherp als zwaarden, uitgetogen.
⁺13 Werpt op den Heere al uwe zorgen,

+ 17 My aengaende, ick sal tot Godt roepen; ende de HEERE sal my verlossen.

+ 18 's Avonts ende 's morgens, ende 's middags sal ick klagen ende getier maken, ende hy sal mijne stemme hooren.

+ 19 Hy heeft mijne ziele in vrede verlost van den strijt tegen my: want met menigten zijnse tegen my geweest.

+ 20 Godt sal hooren, ende salse plagen, als die van oudts sitt, Sela ! dewijle by hen gantsch geene veranderinge en is, ende sy Godt niet en vreesen.

+ 21 Hy slaet sijne handen aen de gene die vreede met hem hadden, hy ontheylight sijn verbont.

+ 22 Sijn mondt is gladder dan boter, maer sijn herte is krijgh; sijne woorden zijn sachter dan olie, maer de selve zijn bloote sweerden.

+ Werpt uwe sorge op den HEERE, ende hy sal u onderhouden; hy sal in eeuwigheyt niet toelaten, dat de rechtveerdige wankelen.

[p. 185]

Hy zal u voeden in 't verborgen,
En in alle eeuwigheit niet lyden
Dat hier de vroome wanklen zal,
Want hy bewaart hem voor den val,
Als zyn Beschermheer, t'allen tyden.
14 Maar gy zult hen doen nederdaalen, ⁺
O Godt, in eenen put vol quaalen:
Bloetdorstige en verkeerde menschen
Zien hunne dagen niet gebragt
Ter helfte; daar ik u verwacht,
En u betrouwe in al myn wenschen.

+ 24 Maer gy, O Godt, sult die doen nederdalen in den put des verderfs; de mannen des bloets ende bedroghs en sullen hare dagen niet ter helfte brengen: Ik daer en tegen, sal op u betrouwen.