Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De L Psalm.⁺

⁺GOdt, d'Opperheer, de Godt der Goden spreekt,
Dat zyne stem door lucht en wolken breekt,
Van daar de zon aan d'Oosterkimme blaakt,
Tot daar ze daalt en in het Westen raakt:
⁺Uit Sion, daar geen schoon-

+ Psalm 50.

+ 1 Een Psalm Asaphs De Godt der Goden, de HEERE spreekt, ende roept de aerde; van den opgang der sonne, tot aen haren ondergangh.

+ 2 Uyt Zion, de volkoment-heyt der schoonheyt, verschijnt Godt blinkende.

[p. 167]

heit by kan haalen,
Verschynt de Heer, vol glans en flonkerstraalen.
2 Godt komt, en zal niet zwygen; ja een vier ⁺
Brandt voor hem heen met ysselyk getier;
't Zal rontom hem zeer stormen met geruisch;
Zyn stem klinkt tot den hemel met gedruisch, ⁺
En roept tot d'aarde om 't volk zyns naams te richten;
Verzamelt hen die zich aan my verplichten: ⁺
3 Die, als myn gunstgenooten, myn verbondt
Met offerhand' bevestigen, ten grondt
Van eeuwig heil. het hemelsch hoog gewelf ⁺
Vermeldt zyn recht: want Godt, als rechter zelf,
Roept: hoor myn volk, en ik zal tot u spreeken; ⁺
Myn Israël, myn heil is u gebleken.
4 'k Betuig voor u: ik Godt, ben uwe Godt. ⁺
Om d'offerdienst, ge-

+ 3 Onse Godt sal komen ende sal niet swijgen; een vyer voor sijn aengesichte sal verteeren; ende rontom hem sal het seer stormen.

+ 4 Hy sal roepen tot den hemel van boven ende tot de aerde, om sijn volk te richten.

+ 5 Versamelt my mijne gunstgenoten, die mijn verbont maken met offerhande.

+ 6 Ende de hemelen verkondigen sijne gerechtigheyt; want Godt selve is Richter, Sela !

+ 7 Hoort, mijn volck, ende ik sal spreken; Israël, ende ik sal onder u betuygen; Ick Godt, ben uwe Godt.

+ 8 Om uwe offerhanden en sal ick u niet straffen: want uwe brant-offeren zijn steedts voor my.

[p. 168]

pleegt naar myn gebodt,
Zult gy geen straffe ooit lyden van myn handt,
Dewyl uw vee steedts op myn outer brandt.
⁺'k Neeme uit uw huis geen rund, noch varre, of doffer,
Noch bokken uit uw kooien tot myn offer.
⁺5 Want myne is al 't gedierte van het woudt,
En 't vee dat zich op duizent bergen houdt.
't Gevogelte dat op 't gebergte zweeft
⁺Kenne ik: ook 't wildt dat op de velden leeft.
⁺Indien ik dan met honger wierdt bevangen,
Hoe ! zoude ik naar uw offervee verlangen ?

Ruste.

6 Want my behoort de wereldt met haar goedt.
⁺Behoeve ik dan tot drank ooit bokkenbloedt ?
Zal stierenvleesch my strekken tot myn spys ?
Neen: Godt wordt niet gedient op deze

+ 9 Ick sal uyt u huys geenen varre nemen; [noch] bocken uit uwe koyen.

+ 10 Want al het gedierte des wouts is mijne, de beesten op duysent bergen.

+ 11 Ik kenne al 't gevogelte der bergen; ende het wild des velts is by my.

+ 12 Soo my hongerde, ik en soude 't u niet seggen: want mijne is de werelt ende hare volheyt.

+ 13 Soud' ick stieren-vlees eten, ofte bockenbloet drinken?

[p. 169]

wys;
Maar offert hem uw' dankpligt zonder draalen, ⁺
En wilt hem uw geloften trou betaalen.
7 Roept my dan aan in 's doodtbenaauden dag, ⁺
Ik zal 'er u uithelpen, met gezagh,
Dan zult gy my ook eeren, naar myn woordt.
Maar Godt zeit tot den goddeloozen; hoort: ⁺
Wat hebt gy myne rechten te vertellen,
En myn verbondt in uwen mondt te spellen ?
8 Dewyl gy stout de tucht en leering haat, ⁺
Myn woorden ook onwaardiglyk versmaadt.
Zietge eenen dief, gy treedt meê in zyn lot. ⁺
Uw deel is met het overspeelers rot.
Gedurig slaat gy uwen mondt in 't quaade, ⁺
Uw tonge smeedt bedrog, tot 's naastens schade.
9 Gy zit, gy spreekt tot uwes broe- ⁺

+ 14 Offert Gode dank: ende betaelt den Alderhoogsten uwe geloften.

+ 15 Ende roept my aen in den dagh der benauwtheyt: Ik salder u uyt helpen, ende gy sult my eeren.

+ 16 Maer tot den godtloosen seyt Godt: Wat hebt gy mijne insettingen te vertellen ? ende neemt mijn verbont in uwen monde ?

+ 17 Dewijle gy de kastijdinge hatet, ende mijne woorden achter u henen werpt.

+ 18 Indien gy eenen dief siet, soo loopt gy met hem; ende uw' deel is met de overspeelders.

+ 19 Uwen mont slaet gy in 't quade; ende uwe tonge koppelt bedrog.

+ 20 Gy sitt, gy spreekt tegens uwen broeder, tegen den sone uwer moeder geeft gy lasteringe uyt.

[p. 170]

ders leet,
De lastering hebt gy altoos gereedt
Tot nadeel zelf van uwe moeders zoon.
⁺Gy meent, omdat ik zwyge en u verschoon,
Dat ik ben een van uwe medtgezellen:
Ik zal u slaan, en 't u voor oogen stellen.
* * * * *

⁺10 Verstaat dit, gy die 's Heeren hoogheit schendt,
En Godt vergeet; omdat gy hem niet kent,
Opdat ik niet verscheure, en niemant redt.
⁺Hy die met lust dankoffert naar de wet,
Eert my; en wie op 't deugdenpadt zal treeden,
Die zal Godts heil zien in alle eeuwigheden.

+ 21 Dese dingen doet gy, ende ick swijge: gy meent, dat ick t'eenemael ben gelijk gy: ick sal u straffen, ende sal het ordentelick voor uwe oogen stellen.

+ 22 Verstaet dit doch, gy Godt vergetende: op dat ick niet en verscheure, ende niemant en redde.

+ 23 Wie dank-offert, die sal my eeren; ende wie [sijnen] wegh [wel] aenstelt, dien sal ick Godts heyl doen sien.