Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De xlix Psalm.⁺

⁺Hoort, volken, hoort, neemt myne leering aan,
Ontsluit uw hart en ooren, wilt verstaan
⁺Gy alle die den wereldtkloot bewoont,
Zoowel die u gering als groot vertoont,
⁺Te zamen ryk en arm. 'k zal mynen mondt
Nu openen, en wysheit uit den grondt
⁺Myns harten, vol verstandts aan u verhaalen,
Om door een spreuk

+ Psalm 49.

+ Een Psalm: voor den Oppersang-meester, onder de kinderen van Korah.

+ 2 Hoort dit, alle gy volcken: neemt ter ooren, alle inwoonders der werelt.

+ 3 Soo wel slechte als aensienlicke, t'samen ryk ende arm.

+ 4 Mijn mont sal enkel wijsheit spreken: ende de overdenkinge mijns herten sal vol verstant zijn.

[p. 163]

iets leerzaams af te maalen.
2 'k Zal op de harp myn diepverborge reên ⁺
Ontsluiten; komt al t'zamen dan byeen.
Waarom zoude ik, ten dage van het quaadt, ⁺
Als 't booze volk my op de hielen gaat,
En my omringt, iet vreezen? want die 't goedt
Hier stellen ten betrouwen van 't gemoedt, ⁺
En trotzelyk op hunnen rykdom roemen,
Zyn niets voor Godt te tellen noch te noemen.
3 Niet een van hen kan zynen broeder ooit ⁺
Verlossen, als hy hier wordt uitgerooit.
Hy kan 't rantzoen aan Godt niet geeven, (want ⁺
De ziel is al te kostelyken pandt,
Haar lossing houdt in eeuwigheden op)
Dat hy hier, zelf ver boven 's levens top, ⁺
Geduriglyk zou leeven, en 't verderven
Niet zien; daar hy de

+ 5 Ik sal mijn' oore neygen tot eene spreuke; ick sal mijn verborgen reden openen op de harpe.

+ 6 Waerom soud' ick vreesen in quade dagen, [als] de ongerechtige, die op de hielen zijn, my omringen?

+ Aengaende de gene die op haer goet vertrouwen, ende op de veelheyt hares rijckdoms roemen;

+ 8 Niemant van hen sal [sijnen] broeder immermeer konnen verlossen; hy sal Gode sijn rantsoen niet konnen geven.

+ 9 (Want de verlossinge harer ziele is te kostelick, ende sal in eeuwigheyt ophouden;)

+ Dat hy ook voortaen gedueriglick soude leven, [ende] de verdervinge niet sien.

[p. 164]

wyzen ook ziet sterven:
⁺4 Dat onvernuft hier omkomt met den dwaas,
Die 't goedt, (een niet, en enkel windtgeblaas)
Aan anderen moet laaten met verdriet.
⁺Hun binnenste beseft toch anders niet
Dan dat hun pracht zal eeuwiglyk bestaan,
Hun huizen en paleizen nooit vergaan,
Maar duurzaam zyn tot alle nageslachten:
Zy doen hun' naam door dien der landen achten.

Ruste.

⁺5 De mensch nochtans, hoe hoog in waarde, blyft
Hier niet: zyn glans en heerlykheit beklyft
Zoo weinig als de beesten, die vergaan.
⁺Hun dwaaze weg is ydelheit en waan:
Nochtans behaagt dat woordt hun nageslacht.
⁺Men zetze in 't graf als schaapen, ongeacht,
Wanneer de doodt

+ 11 Want hy siet, dat de wijse sterven, dat t'samen een dwaes ende onvernuftige omkomen; ende haer goet anderen nalaten.

+ 12 Hare binnenste gedachte is, dat hare huysen sullen zijn in eeuwigheyt, hare wooningen van geslachte tot geslachte: sy noemen de landen na hare namen.

+ 13 De mensche nochtans, [die] in weerde is, en blijft niet: hy wort gelijck als de beesten, [die] vergaen.

+ 14 Desen haren wegh is eene dwaesheyt van hen: nochtans hebben hare nakomelingen een welbehagen in hare woorden, Sela !

+ Men setse als schapen in het graf, de doot salse afweyden; ende de oprechte sullen over hen heerschen in dien morgenstont; ende het graf sal hare gedaente verslijten, [elck] uyt sijne wooninge.

[p. 165]

hen t'zamen af komt weiden:
Dus moeten zy van 't goedt en alles scheiden.
6 D'oprechten wordt dan in dien morgenstondt
De heerschappy ook over hen gegont:
En 't graf zal hun gedaante, sterkte en rotz
Verslyten, uit zyn woning, hoog en trotz.
Maar Godt verlost myn ziele van 't gewelt ⁺
Des grafs, schoon hier voor eenen tyt gevelt:
Want hy zal my in heerlykheit verheffen;
Zoodat 's doodts schicht en vloek my nimmer treffen.
7 Vreest dan niet als een man tot rijkdom komt, ⁺
Zoodat zyn huis op eere en grootheit bromt;
Want hy neemt in zyn sterven gansch niet meê. ⁺
Schoon hy zyn ziel in 't leven stille vreê
Belooft, zyn eer daalt hem niet na in 't graf. ⁺
En of zy schoon, met woorden valsch en laf,
U, omdat gy

+ 16 Maer Godt sal mijne ziele van het gewelt des grafs verlossen; want hy sal my opnemen, Sela !

+ 17 En vreest niet wanneer een man rijck wort; wanneer de eere van sijn huys groot wort.

+ 18 Want hy en sal in sijn sterven niet met allen mede nemen; sijne eere en sal hem niet nadalen.

+ 19 Hoewel hy sijne ziele zegent; ende sy u loven, om dat gy u selven goet doet;

[p. 166]

u zelven goedtdoet, looven,
Zult ge echter u van alles zien berooven.
* * * * *

⁺8 Want, wat gy ook op aarde hebt gedacht,
Uw ziel komt by haar vaderen geslacht;
Zy zullen 't licht in eeuwigheit niet zien.
⁺De mensch zal nooit 't bederf zyns naams ontvliên,
Hoe zeer verwaant, hoe waardt, hoe hoog geërt,
Als hy verstandt en redenslicht ontbeert;
Maar wordt gelyk de redenlooze beesten,
Die gansch vergaan, de minsten met de meesten.

+ 20 Soo sal sy [doch] komen tot het geslachte harer vaderen; tot in eeuwigheyt, en sullen sy het licht niet sien.

+ 21 De mensche, [die] in weerde is, ende geen verstant en heeft, wort gelijck als de beesten [die] vergaen.