Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De xliv Psalm. ⁺

O Godt, wy hebben 't met onze ooren ⁺
Gehoort, 't is ons vertelt te vooren
Van onze vadren: gy hebt, Heer,
Een werk gewrocht, tot uwer eer, ⁺
In hunne dagen. door uw handt

+ Psalm 44.

+ 1 Een onderwijsinge: voor den Oppersang-meester, onder de kinderen van Korah.

+ 2 O Godt, wy hebben het met onse ooren gehoort, onse vaders hebben het ons vertelt: gy hebt een werck gewrocht in hare dagen, in de dagen van oudts.

[p. 146]

Hebt gy de Heidenen verdreven
Uit hun bezit, en hen geplant:
⁺De volken plaagde gy daar neven.
2 Doch gy quaamt hunnen staat verhoogen,
Wantz' erfden 't landt niet door hun boogen,
Noch zwaardt; door hunne strydbre vuist
Is 's vyandts krygsmagt niet vergruist,
⁺Noch rees hun heil: maar door uw handt,
En rechterarm is zy verslagen,
't Licht uwes aangezichts; als 't pandt
Dat Isrel was uw welbehagen.
⁺3 Gy zelf, ô Godt, zyt onze Koning;
Wil Jakobs heil uit uwe woning
Gebieden; door u sullen wy
Hen, die niet houden onze zy,
Met hoornen stooten: in uw' naam
⁺Zal Israël met voeten treeden
Die tegen hem gekant zyn. blaam
En schande zal hun' naam bekleeden.
4 Want ik betrouw niet op myn boogen;

+ 3 Gy hebt de Heydenen met uwe hant uyt de besittinge verdreven, maer haerlieden geplant; gy hebt de volken geplaegt, haerlieden daer en tegen doen voortschieten.

+ 4 Want sy hebben het lant niet geërft door haer sweert, ende haren arm heeft hen geen heyl gegeven: maer uwe rechterhant, ende uwen arm, ende het licht uwes aengesichts; om dat gy een welbehagen in hen haddet.

+ 5 Gy selfs zijt mijn Koning, O Godt; gebiedt de verlossinge Jacobs.

+ 6 Door u sullen wy onse wederpartijders met hoornen stooten: in uwen name sullen wy vertreden die tegen ons opstaen.

[p. 147]

Myn zwaardt, schoon blinkende uitgetogen, ⁺
Zal my niet redden; gy alleen
Zyt onze hulp en anders geen
Gy vrydt ons van des vyandts magt, ⁺
En maakt beschaamt al die ons haaten:
Den weêrpartijders toont ge uw kracht
Ter wraake, en al die u verlaaten.

I. Ruste.

5 Men hoort den ganschen dag ons roemen ⁺
In Godt, en zynen naame noemen
Met lof; wy zullen eeuwiglyk
Dien pryzen in zyn koningkryk.
Maar nu hebtge ons verstooten, Heer, ⁺
En onze magt gemaakt te schanden;
Dewyl gy met ons, als weleer,
Niet uittrekt naar des vyandt landen.
6 Men ziet ons heir te rugge trekken, ⁺
't Kan zich voor 's vyandts magt niet dekken;
Wy worden jammerlyk berooft,
Door onze haters, hoofdt voor hoofdt.

+ 7 Want ick vertrouwe niet op mijnen boge; ende mijn sweert en sal my niet verlossen.

+ 8 Maer gy verlost ons van onse wederpartijders; ende gy maekt onse haters beschaemt.

+ 9 In Godt roemen wy den gantschen dagh; ende uwen naem sullen wy loven in eeuwigheyt, Sela !

+ 10 Maer [nu] hebt gy ons verstooten, ende te schande gemaeckt; dewijle gy met onse krijgsheyren niet uyt en trekt.

+ 11 Gy doet ons achterwaerts keeren van den wederpartijder: ende onse haters berooven [ons] voor sich.

[p. 148]

⁺Gy geeft ons over als het vee,
Als schaapen die men slagt ter spyze;
Wy zyn verstrooit tot aan de zee
By 't Heidendom, naar ballingswyze.
⁺7 Uw volk verkooptze om geen waardye,
Opdat men 't aan de wraake als wye,
't Wordt van u niet verhoogt in prys;
De vyandt eet het op als spys.
⁺Gy stelt ons tot des nabuurs smaadt,
Ten spot en schimp; hy komt ons hoonen;
Wy zyn een spreekwoordt, gansch verhaat,
⁺Van die om onze grenzen woonen.
8 De volken schudden hunne koppen
Thans over ons, dat wy verkroppen,
⁺Met nedrigheit. den ganschen dag
Zit ik in schande en droef geklag.
De schaamte van myn aangezicht
⁺Bedekt my; om de stem des boozen
En lasteraars, die my beticht,
En 't smaadtgeroep der goddeloozen:

+ 12 Gy geeft ons over als schapen ter spijse, ende gy verstroyt ons onder de Heydenen.

+ 13 Gy verkoopt u volck om geene weerdije; ende gy en verhoogt haren prijs niet.

+ 14 Gy stelt ons onsen naburen tot smaet; tot spot ende schimp den genen, die rontom ons zijn.

+ 15 Gy stelt ons tot een spreekwoordt onder de Heydenen tot eene hooft-schuddinge onder de volkeren.

+ 16 Mijne schande is den gantschen dag voor my: ende de schaemte mijns aengesichts bedeckt my:

+ 17 Om de stemme des hooners, ende des lasteraers; van wegen den vyant, ende den wraeckgierigen.

[p. 149]

9 Van wegen 's vyandts looze streeken,
En hen die eere en trouwe breeken,
Wier hart met wraaklust is vervult.
Dit alles heeft, om onze schuldt, ⁺
Ons zwaar getroffen; evenwel
Zoo hebben wy u nooit vergeeten,
Noch tegen uw verbondts bevel
Gehandelt, met een valsch geweten.

I I. Ruste.

10 Ons harte is niet van uwe wetten ⁺
Geweeken, om den voet te zetten,
In onze gang, van 't heilig padt,
Dat gy ons aangewezen hadt.
Hoewel wy zyn door uwe magt ⁺
Verplettert in een plaats van draaken,
En in 's doodts schaduwe gebragt;
Daar wy naar licht en leven haaken.
11 Zoo wy Godts naam, zyn woordt en reden, ⁺
Vergeeten hadden, en beleden
Een' afgodt; ja, met onbescheidt

+ 18 Dit alles is ons overgekomen, nochtans en hebben wy uwer niet vergeten, nochte valschelick gehandelt tegen u verbont.

+ 19 Ons herte en is niet achterwaerts gekeert; noch onse gangh geweken van u padt.

+ 20 Hoewel gy ons verplettert hebt in eene plaetse der draken; ende ons met eene doots-schaduwe bedekt hebt.

+ 21 Soo wy den naem onses Godts hadden vergeten; ende onse handen tot eenen vreemden Godt uytgebreyt;

[p. 150]

De handen hadden uitgebreidt
Tot eenen vreemden God; zou Godt
⁺Zulks niet ten naausten onderzoeken;
Daar hy de hartsgeheimen tot
Den grondt kent, in de diepste hoeken?
⁺12 Maar, och ! wy zien ons dooden, keelen,
^*Als schaapen, om uw woordts bevelen,
Den ganschen dag, en zyn geacht
Als slagtvee, voor de byl gebragt.
⁺Waak op; waarom zoudt gy, ô Heer,
Als slaapen? wil ons niet verstooten
In eeuwigheit, ontwaak; en keer
Het lyden uwer gunstgenooten.
⁺13 Hoe ! zoudtge uw aangezicht verbergen,
Daar heidens stout uw wraakzwaardt tergen?
Zoudtge onze quaalen, zonder end',
Verdrukking, jammer en elend',
⁺Vergeeten? want door 't week gemoedt
Is onze ziel in 't stof gebogen;
Ja onze buik, gansch ongevoedt,

+ 22 Soude Godt sulcks niet ondersoeken: want hy weet de verborgentheden des herten.

+ 23 Maer om uwent wille worden wy den gantschen dag gedoot; wy worden geacht als slachtschapen.

* Rom. 8: 36.

+ 24 Waeckt op, waerom soudt gy slapen, Heere? Ontwaeckt, en verstoot niet in eeuwigheyt.

+ 25 Waerom soudt gy u aengesicht verbergen? onse elende, ende onse onderdruckinge vergeten?

+ 26 Want onse ziele is in 't stof nedergebogen; onse buyk kleeft aen d'aerde.

[p. 151]

Kleeft zelf aan d'aarde, in onvermogen.
14 Sta op, wil ons uw hulpe toonen,
En koom ons met de zege kroonen, ⁺
Verlos ons, om uw goedtheits wil;
Dan houden wy ons gerust en stil.

+ 27 Staet op, ons ter hulpe, ende verlost ons om uwer goedertierenheyt wille.