Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De xlij Psalm.⁺

⁺ALs een hert schreeuwt naar de stroomen;
Schreeuwt myn ziel tot u, ô Godt;
Dorstende om by Godt te koomen

+ Psalm 42.

+ 1 Een onderwijsinge: voor den Oppersang-meester, onder de kinderen van Korah.

[p. 141]

Als haar heil en levenslot; ⁺
Naar den Godt die eeuwig leeft,
Die haar 't goedt en leven geeft. ⁺
Wanneer zal ik toch verschynen
Voor den Heere, en 't leet verdwynen?
2 Myne traanen zyn myn spyze,
Die my voeden dag en nacht; ⁺
Als zy zeggen, naar hun wyze,
Waar is Godt, dien gy verwacht?
Ik gedenk 'er aan, en giet ⁺
Myne ziele uit met verdriet;
Omdat ik plag heen te treeden
Naar Godts tempel met gebeden.
3 'k Ging naar 't feest op met de schaaren,
En een stem van vreugdgezang.
Wat buigt gy u met bezwaaren
Neder, ô myn ziel, zoo bang, ⁺
Zoo onrustig? hoop op Godt,
Want ik zal hem in 't genot
Van zyn heil, gedaalt van boven,

+ 2 Gelijk een hert schreeuwt na de waterstroomen; also schreeuwt mijne ziele tot u, O Godt.

+ 3 Mijne ziele dorstet na Godt, na den levendigen Godt: wanneer sal ick ingaen, ende voor Godts aengesichte verschijnen!

+ 4 Mijne tranen zijn my tot spijse dagh ende nacht; om dat sy den gantschen dag tot my seggen, Waer is uwe Godt?

+ 5 Ik gedenke daer aen, ende storte mijne ziele uyt in my: om dat ick plagh henen te gaen onder de schare, [ende] met hen te treden na Godes huys, met eene stemme van vreugdengesang, ende lof, [onder] de feesthoudende menighte.

+ 6 Wat buygt gy u neder, O mijne ziele, ende zijt onrustigh in my? hoopt op Godt, want ik sal hem noch loven, voor de verlossingen sijns aengesichts.

[p. 142]

en zyn aanschyn, noch eens looven.
⁺4 Myne ziele buigt zich neder,
O myn Godt, en is beroert.
Dies gedenke ik aan u weder
Uit het landt, (daar ik gevoert
Ben als balling) der Jordaan,
En van Hermon; 'k roepe u aan
Uit het klein gebergte, ô Heere;
Geef dat ik eens wederkeere.

Ruste.

⁺5 D'afgrondt roept met wederklanken
Tot den afgrondt, by 't gebruis
Uwer baren, die als spranken
Viers opstygen met gedruis.
Al uw zwaare golven gaan
Over my; ik denk 'er aan,
Gansch verschrikt: uw watergooten
Zyn my over 't hoofdt gevloten.
⁺6 Maar de Heer zal zynen zegen,
En zyn goedertierenheit

+ 7 O mijn Godt, mijne ziele buyght haer neder in my, daerom gedenke ick uwer uyt het lant der Jordane, ende Hermonim, uyt het klein geberghte.

+ 8 De afgront roept tot den afgront: by het gedruys uwer watergoten: alle uwe baren ende uwe golven zijn over my henen gegaen.

+ 9 [Maer] de HEERE sal des daegs sijne goedertie-renheyt gebieden, ende des nachts sal sijn liedt by my zijn; het gebedt tot den Godt mijns levens.

[p. 143]

's Daags ontsluiten, als een regen
Die zich over 't landt verspreidt.
's Nachts zal ik een vreugdeliedt
Zingen, als hy heil gebiedt.
'k Zal my in 't gebedt begeeven
Tot den Ooirsprong van myn leven.
7 'k Zal tot Godt, myn rotssteen, spreeken; ⁺
Hoe komt dat gy my vergeet?
Waarom draage ik, door het steeken
Van den vyandt, rouwe en leet?
'k Wordt gehoont en onderdrukt; ⁺
'k Ga in 't zwart naar d'aard' gebukt,
Als zy my gedurig vraagen;
Waar is Godt, uw welbehagen?
* * * * *

8 O, myn ziel, wat buigtge u neder, ⁺
En wat zyt gy ongerust?
Hoop op Godt; gy zult hem weder
Looven als uw levenslust.
Want hy straalt op my zyn licht,

+ 10 Ik sal seggen tot Godt, Mijne steenrotze, waerom vergeet gy my? waerom ga ick in 't swart van wegen des vyants onderdruckinge?

+ 11 Met eene dootsteke in mijne beenderen hoonen my mijne wederpartijders: als sy den gansche dag tot my seggen, Waer is uwe Godt?

+ 12 Wat buygt gy u neder, O mijne ziele, ende wat zijt gy onrustig in my? hoopt op Godt, want ik sal hem noch loven; hy is de menigvuldige verlossinge mijns aenge-sichts, ende mijn Godt.

[p. 144]

En verlost myn aangezicht
Menigvuldig; naar zyn waarheit,
Als myn Godt, in dootsche naarheit.