Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De xl Psalm. ⁺

IK heb den Heer een' langen tyt verwacht; ⁺
Ny heeft hy zich tot my gewendt, ⁺
En my gehoort in myne elendt;
Hy heeft my uit den modderkuil gebragt:
Een put vol ruischend water, ⁺
Vol slyk en luid geschater;
Myn voeten heeft hy vast
Op eene rotz gestelt,
Myn gangen voor gewelt
Bevrydt, en overlast.
2 In mynen mondt heeft hy een niew gezang ⁺
Gegeeven, Godt ter eere een liedt.
Veel zullen 't zien wanneer 't geschiedt,
En vreezen met ontzag hun leven lang

+ Psalm 40.

+ 1 Davids Psalm: voor den Oppersang-meester.

+ 2 Ick hebbe den HEERE lange verwacht: ende hy heeft sich tot my geneyght, ende mijn geroep gehoort.

+ 3 Ende hy heeft my uyt eenen ruysschenden kuyl, uyt modderig slijck opgehaelt; ende heeft mijne voeten op eenen rotzsteen gestelt, hy heeft mijne gangen vast gemaekt.

+ 4 Ende hy heeft een nieu liedt in mijnen mont gegeven, eenen lofsang onsen Gode: vele sullen 't sien, ende vreesen, ende op den HEERE vertrouwen.

[p. 134]

Den Heere, en hem verwachten.
⁺Welzalig moetmen achten
Hem, die op Godt betrouwt;
Die naar het trots geslacht
Niet omziet, maar veracht
Hem die op leugens bouwt.
⁺3 Gy hebt uw wonderen, ô Godt, myn Heer,
En uw gedachten veel gemaakt
Aan ons, totdatze zyn geraakt
Ontelbaar veel, zoodatmen ze niet meer
In orde kan verhaalen,
Noch melden zonder faalen;
Zal ik haar groot getal
Vertellen, 't is te veel;
'k Bezwyk met tonge en keel
Als ikze ontvouwen zal.
⁺4 Slagtoffer, noch spysoffer lustte u niet,
Maar gy hebt my het oor doorboort;
Brandtoffer is nooit door uw woordt
Geëischt, alsdaar verzoening door geschiedt.

+ 5 Wel-geluksaligh is de man, die den HEERE tot sijn vertrouwen stelt; ende niet omsiet na de hoovaerdige, ende die tot leugen afwijken.

+ 6 Gy, O HEERE, mijn Godt, hebt uwe wonderen, ende uwe gedachten aen ons veele gemaekt; men kanse niet in ordre by u verhalen: sal ikse verkondigen ende uytspreken, soo zijnse menigvuldiger dan dat ickse soude konnen vertellen.

+ 7 Gy en hebt geenen lust gehadt aen slacht-offer ende spijs-offer, gy hebt my de ooren doorboort: brandt-offer noch sond-offeren hebt gy niet ge-eischt.

[p. 135]

^*Toen zeide ik: ik zal koomen,
't Wordt middagklaar vernomen
Dat in de rol van 't boek
Van my geschreven staat,
Naar 's Heeren hoogen raadt,
Bekent by 't onderzoek.

Ruste.

5 Ik hebbe lust om uwen wil te doen, ⁺
Uw wet is in myn ingewandt,
O Godt, en in myn hart geplant
'k Bootschappe uw kerk dat ik haar schuld verzoen. ⁺
Hen die gy hebt verkoren,
Doe ik met blydschap hooren
Uw heilsgerechtigheit:
'k Bedwing myn lippen niet,
Gy weet het, Heer, en ziet
Wat in myn boezem leit.
6 'k Verheele uw trouwe en goedheit niet in 't hart ⁺
Voor uw gemeinte, groot van tal;
'k Weet datge, o Heer, in dit geval,

* Hebr. X. 5.

+ 9 Ick hebbe lust, O mijn Godt, om u welbehagen te doen: ende uwe wet is in 't midden mijns ingewants.

+ 10 ik boodschappe de gerechtigheyt in de groote gemeynte; siet, mijne lippen en bedwing ik niet: HEERE, gy weet het.

+ 11 Uwe gerechtigheydt bedek' ick niet in het midden mijns herten; uwe waerheyt ende u heyl spreek ick uyt: uwe weldadigheyt ende uwe trouwe en verheele ik niet in de groote gemeynte.

[p. 136]

My uw genâ, tot ligting van myn smart,
En gunst niet zult onthouwen,
⁺Als zy, die op u bouwen,
Bevinden. laat uw trou,
En uw weldadigheit
My altoos zyn bereidt,
Of ik versmelte in rou.
⁺7 Want quaaden, niet te tellen, hebben my
Omgeeven; d'ongerechtigheit
Heeftme aangetast, dat ik 't bescheit
Niet konde zien. myn hoofthaair haalt niet by
't Getal, niet op te maaken.
Het leet komt my genaaken,
Zoodat my 't hart verlaat.
⁺'t Behaage u my dan, Heer,
Die in den druk verteer,
Te redden uit dit quaadt.
⁺8 Dat zy beschaamt en schaamroot worden, al
Die op 't vernielen van myn ziel,
(Wanneer ik in hun handen viel)

+ 12 Gy, O HEERE, sult uwe barmhertigheden van my niet onthouden: laet uwe weldadigheyt ende uwe trouwe my geduerighlick behoeden.

+ 13 Want quaden, tot sonder getal toe, hebben my omgeven, mijne ongerechtigheden hebben my aengegrepen, dat ick niet en hebbe konnen sien; sy zijn menigvuldiger dan de hairen mijns hoofts, ende mijn herte heeft my verlaten.

+ 14 Het behage u, HEERE, my te verlossen: HEERE, haest u tot mijner hulpe.

+ 15 Laetse te samen beschaemt, ende schaemroot worden, die mijne ziele soecken, om die te vernielen: laetse achterwaerts gedreven worden, ende te schande worden, die lust hebben aen mijn quaet.

[p. 137]

Steedts doelen; laat ze koomen tot den val.
Dryfze achterwaarts met schanden,
Wier harten men ziet branden
Naar mynen ondergang:
Verwoesting zy de loon ⁺
Van hunnen schimp en hoon
Op my, hun leven lang.
* * * * *

9 Maar laat in u zyn vrolyk en verblydt ⁺
Al die u zoeken tot behoedt;
Der minners van uw heil en goedt,
Zy steedts dit woordt:
Verhoogt zy t'allen tyt
De Heer. 'k ben wel elendig,
Nootdruftig, maar inwendig ⁺
Vertroost my Godt ook weêr,
Omdat hy aan my denkt,
En my zyn hulpe schenkt:
Vertoef dan niet, ô Heer.

+ 16 Laetse verwoestet worden tot loon harer beschaminge, die van my seggen, Ha, ha !

+ 17 Laet in u vrolick ende verblijt zijn, alle die u soeken; laet de liefhebbers uwes beyls gedueriglick seggen, De HEERE zy groot gemaekt.

+ 18 Ik ben wel elendigh ende nootdruftigh, [maer] de HEERE denkt aen my: gy zijt mijne hulpe, ende mijn bevrijder; O mijn Godt, en vertoeft niet.