Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De xxxvj Psalm. ⁺

DEr boozen overtreding spreekt ⁺
Tot in myn hart, waardoor het breekt;
Omdat hy voor zyne oogen
Godts vreeze derft, zich zelven vleit ⁺
In 't doen van ongerechtigheit:
Zyn mondt spreekt enkel logen.
Tot weldoen wil hy niet verstaan. ⁺
's Nachts laat hy zyn gedachten gaan
Op onrecht, fel te haaten:

+ Psalm 36.

+ 1 [Een Psalm] Davids, des knechts des HEEREN: voor den Oppersang-meester.

+ 2 De overtredinge des godloosen spreeckt in 't binnenste van mijn herte: Daer en is geene vreese Godts voor sijne oogen.

+ 3 Want hy vleyt sich selven in sijne oogen; als men sijne ongerechtigheyt be-vint, [die] te haten is.

[p. 114]

Hy slaat den goeden weg voorby,
⁺ Leeft in der zonden slaverny,
En wil het quaadt niet laaten.
⁺O Heer, uw goedertierenheit
Is tot in 's hemels boog verspreidt,
Uw waarheit ryst ten wolken.
⁺Uw recht staat, als Godts bergen, pal.
Uw oordeel is een afgrondtsdal:
Gy hoedt al 's wereldts volken,
⁺ Ook 't vee. zoo groot, zoo dierbaar is
Uw goedertierenheit gewis.
Waarom, ô Godt, de menschen
Tot uwer vleuglen schaduwkracht
Hun toevlucht neemen, als hun wacht
⁺En hoede, naar hun wenschen.
3 Zy worden dronken van het vet
Uws huis; gy drenktze als aan de wedt
⁺Van uwe wellustbeeken.
Want by u is des levensbron:
't Licht zien wy in uw licht; een zon

+ 4 De woorden sijns monts zijn onrecht ende bedrogh; hy laet na te verstaen tot wel doen.

+ 5 Hy bedenkt onrecht op sijn leger; hy stelt sich op eenen weg, die niet goet en is; het quaet en verwerpt hy niet.

+ 6 O HEERE uwe goedertierenheyt is [tot] in de hemelen; uwe waerheit tot de bovenste wolken toe.

+ 7 Uwe gerechtigheyt is als de bergen Godts, uwe oordeelen zijn een grooten afgront: HEERE gy behoudt menschen ende beesten.

+ 8 Hoe dierbaer is uwe goedertierenheyt, O Godt ! dies de menschen kinderen onder de schaduwe uwer vleugelen toevlucht nemen.

+ 9 Sy worden dronken van de vertigheydt uwes huyses; ende gy drencktse [uyt] de beeke uwer wellusten.

[p. 115]

En vier om ons t'ontsteeken.
Uw liefde en goedertierenheit ⁺
Zy den rechtvaardigen bereidt.
De voet der goddeloozen ⁺
Noch handt my treff'. daar zyn gevelt
Die onrecht pleegen en gewelt: ⁺
Zoo sneuvelen de boozen. ⁺

+ 10 Want by u is de fonteyn des levens: in u licht sien wy het licht.

+ 11 Streckt uwe goedertierenheyt uyt over de geene die u kennen; ende uwe gerechtigheyt over de oprechte van herten.

+ 12 De voet der hoovaerdigen en kome niet over my; ende de handt der godtloosen en doe my niet omswerven.

+ 13 Aldaer zijn de werkers der ongerechtigheyt gevallen; sy zijn nedergestooten, ende en konnen niet weder opstaen.