Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De xxxi Psalm. ⁺

IK stelle op u, Heer, myn betrouwen, ⁺
Dat my nooit schande of smaat ⁺
Treffe of benaauw'; maar laat
My eeuwiglyk uw heil beschouwen.
Help my uit, naar myn beden,
Door uw gerechtigheden.
2 Neig, Heer, uw ooren tot myn klaagen. ⁺
Redt my van 's vyands trots.
Wees my een sterke rots,
Een vesting, vast door haters laagen:
Een huis, om my te hoeden
Voor hun gewelt en woeden.
3 Want gy zyt myne steenrotz, 't leven ⁺
Van myne ziel, myn borg;
Gelei my door uw zorg,
Om uwen naam, in top verheven. ⁺
Redt my uit alle netten,

+ Psalm 31.

+ 1 Een Psalm Davids, voor den Oppersang-meester.

+ 2 Op u, O HEERE, betrouw ick, en laet my niet beschaemt worden in eeuwigheyt; helpt my uyt door uwe gerechtigheyt.

+ 3 Neyght uwe oore tot my, reddet my haestelick, weest my tot eenen sterken rotzsteen: tot een seer vast huys, om my te behouden.

+ 4 Want gy zijt mijn steenrotze, ende mijne burgt: Leyt my dan, ende voert my om uwes naems wille.

+ 5 Doet my uytgaen uyt het net, dat sy voor my ver-borgen hebben: want gy zyt mijne sterkte.

[p. 90]

Die zy my heimlyk zetten.
⁺4 'k Beveel myn' geest in uwe handen.
Want gy hebt my bevrydt,
Godt, die waarachtig zyt.
⁺Ik haate hen, die, tot hun schanden,
Op nietige ydelheden
Acht neemen, en hun zeden.

I. Ruste

⁺5 'k Betrouwe op Godt, verheugt van harte,
Wiens goedertierenheit
Geroemt wordt en verbreidt.
Want gy zaagt myne elende en smarte,
En kende in gunst myn ziele,
Datze in geen wanhoop viele.
⁺6 Gy, Heer, hebt my ook niet beslooten,
In 's vyands magt en handt,
Stout tegen my gekant;
Maar my uit zyne sterke pooten
Geredt; en myne voeten
De ruimte doen ontmoeten.

+ 6 In uwe hant beveel ick mijnen geest, gy hebt my verlost, HEERE, gy Godt der waerheyt.

+ 7 Ick hate de gene, die op valsche ydelheden acht nemen; ende ick betrouwe op den HEERE.

+ 8 Ick sal my verheugen, ende verblyden in uwe goedertierenheydt, om dat gy mijne elende hebt aengesien, [ende] mijne ziele in benauwtheden gekent.

+ 9 Ende en hebt my niet overgelevert in de hant des vyants: gy hebt mijne voeten doen staen in de ruymte.

[p. 91]

7 Wees dan, ô Heer, myn ziel genadig, ⁺
Beangst en zwaar geplaagt.
Myn oog is doorgeknaagt
Van smart. myn lyden ryst gestadig,
En prangt myn buik en leden.
Myn geest wordt fel bestreden.
8 Want door de droefheit is myn leven ⁺
Verteert; myn jaaren zyn
Verzucht in rou en pyn.
Myn kracht heeft my ook gansch begeeven
Door misbedryf: myn weenen
Doorknaagt myn vleesch en beenen.

I I. Ruste.

9 Van wegen alle myn bestryders, ⁺
Ben ik myn nabuurs smaat;
Bekenden, in dees' staat,
Tot schrik; gehoont van myn benyders.
'k Zie my ook op de straaten
Van ydereen verlaaten.
10 Ik ben als uit het hart vergeeten, ⁺

+ 10 Zijt my genadigh, HEERE, want my is bange: van verdriet is door-knaegt mijn ooge, mijne ziele ende mijn buyk.

+ 11 Want mijn leven is verteert van droeffenisse, ende mijne jaren van suchten; mijne kracht is vervallen door mijne ongerechtigheyt: ende mijne beenderen zijn doorknaagt:

+ Van wegen alle mijne wederpartijders, ben ick oock mijnen nabueren grooteliks tot eenen smaet geworden, ende mijnen bekenden tot eenen schrik: die my op der straeten sien, vlieden van my wech.

+ 13 Ick ben uyt het herte vergeten, als een doode; Ik ben geworden als een bedorven vat.

[p. 92]

Gelyk een doode in 't graf.
Elk wendt zich van my af.
'k Ben als een vat rontom gereeten,
Bedorven en onwaardig.
Elk smaat my heel boosaardig.
⁺11. Want ik, rontom bezet met vreezen,
Vernam aan alle zy
De naspraak tegen my;
Hun raadslag heeft myn ziel verweezen,
Om haar met kracht te rooven,
En 't levens licht te dooven.
⁺12. Maar ik betrouwe op u, ô Heere,
Ik zeg: gy zyt myn Godt.
⁺Myn levenstyd en lot
Zyn in uw hand, verhoogt in eere;
Redt my uit 's vyands handen,
En myn vervolgers tanden.
⁺13 Laat over my uw aanschyn lichten,
Verlos in gunste uw' knecht,
Naar 't woord hem toegezegt:

+ 14 Want ick hoorde de nasprake van velen; vreese is van rontomme, dewijle sy te samen tegen my raetslaen; sy denken mijne ziele te nemen.

+ 15 Maer ick vertrouw' op u, O HEERE; ick segge, Gy zijt mijn Godt.

+ 16 Mijne tijden zijn in uwe hant; reddet my van de hant mijner vyanden, ende van mijne vervolgers.

+ 17 Laet u aengesicht over uwen knecht lichten; verlost my door uwe goedertierenheyt.

[p. 93]

En laat my nooit door schaamte zwigten, ⁺
Want ik roepe u aan, Heere,
Opdat geen quaat my deere.

I I I. Ruste.

14 Maar schaamte treff' de goddeloozen, ⁺
Verdelg hen tot in 't graf.
Verstom, tot smaat en straf, ⁺
De valsche lippen van de boozen,
Die trots bestaan de vroomen
Te lastren, zonder schroomen.
15 Hoe groot zal 't goedt ook voor hen weezen, ⁺
Dat gy hebt wechgelegt,
Gewrocht en toegezegt,
Voor hun die uwen naame vreezen,
Hier by der menschen kindren:
't Goedt dat nooit zal vermindren !
16 Gy zult hen in 't geheim versteeken, ⁺
Van 't Goddlyk aangezicht,
In 't ongenaakbaar licht,
Om 's mans hoogmoedigheên te breeken;

+ 18 HEERE, laet my niet beschaemt worden, want ick roep u aen;

+ Laet de godtloose beschaemt worden, laetse swijgen in 't graf.

+ Laet de valsche lippen stom worden, die hart spreeken tegen den rechtveerdigen, in hoogmoet ende verachtinge.

+ 20 O hoe groot is u goet, dat gy wech-geleyt hebt voor de gene die u vreesen ! [dat] gy gewrocht hebt voor de gene die op u betrouwen, in de tegenwoordigheyt der menschen kinderen!

+ 21 Gy verberghtse in 't verborgene uwes aengesichts voor de hoogmoedigheden des mans; gy versteektse in eene hutte voor den twist der tongen.

[p. 94]

En in een hut besluiten,
Om tongentwist te stuiten.
⁺17 Gelooft zy Godt, die zyn genade,
En goedertierenheit
Heeft wonderlyk verbreidt
Aan my, tot 's vyandts schande en schade,
My voerende in een sterkte,
Dat elk zyn bystant merkte.
⁺18 Ik zeide wel: 'k ben afgesneeden
Van voor uwe oogen, Heer;
Dan hoorde gy noch weêr
Myn roepen, smeeken, en gebeden.
⁺Lieft Godt zyn gunstgenooten,
Hy zal uw heil vergrooten.
19 Want Godt, de Heer, behoedt de vroomen,
En straft den euvelmoedt,
Door trots en waan gevoedt.
⁺Zyt sterk, en hoopt vry zonder schroomen
Op Godt, hy zal u sterken
En 't goede voor u werken.

+ 22 Gelooft zy de HEERE, want hy heeft sijne goedertierenheyt aen my wonderlijk gemaeckt, [my voerende als] in eene vaste stadt.

+ 23 Ick seyde wel in mijn haesten: Ick ben afgesneden van voor uwe oogen: dan noch hoordet gy de stemme mijner smeeckingen als ick tot u riep.

+ 24 Hebbet den HEERE lief, gy alle fijne gunstgenooten; [want] de HEERE behoedt de geloovige, ende vergelt overvloedelijk den genen die hooghmoet bedryft.

+ 25 Zijt sterk ende hy sal u-lieder herte verstercken, alle gy die op den HEERE hoopet.