Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen
(1707)–François Halma– AuteursrechtvrijPsalm xxvij.Ga naar margenoot+
Ga naar margenoot+GOdt is myn licht, myn heil; wien zoude ik vreezen?
De Heer is al myn sterkte en levenskracht:
Voor wien zoude ik vervaart of angstig
| |
[pagina 79]
| |
weezen?
'k Verwacht myn hulp van zyne hoede en wagt:
Als 't booze rot, myn tegenstrevers, my Ga naar margenoot+
Fier naderde, met ope keel en maag,
En elk zich naar myn vleesch toonde even graag,
Stiet alles aan, en viel aan myne zy.
2 Of schoon een heir my sluit in myne wallen, Ga naar margenoot+
En my rontom belegert en genaakt,
Ik vreeze niet wat my koomt overvallen;
'k Vertrouw hier op, schoon d'oorlog woedt en blaakt.
Een ding hebbe ik begeert van Godt, den Heer, Ga naar margenoot+
Het geen ik ook zal zoeken t'allen tydt,
Dat ik altoos myn levens dagen slyt'
In 's Heeren huis, en leeve t'zyner eer.
3 Opdat ik daar verrukt en bly beschouwe,
En onderzoek des Heeren lieflykheit,
Dat myne ziel op
| |
[pagina 80]
| |
zyne gunst betrouwe
In zyn paleis, daar 't heil ontsloten leit.
Ga naar margenoot+Want hy versteekt my in zyn sterkte en hut,
Ten quaaden dag, als my de boosheit schendt.
Hy bergt my in 't verborgen zyner tent,
En voert my op een' rotzsteen, die my schut.
Ruste.
Ga naar margenoot+4 Ook wordt myn hoofdt, gevrydt van smaat en schanden,
Nu boven al myns vyandts schaar verhoogt;
En ik zal in zyn tente d'offerhanden
Van schel geklank, gelyk ik heb be-oogt,
Nu offren, en den Heer met myn gezang
Ga naar margenoot+Vereeren. hoor myn stem, Heer, als ik roep,
Toon my genaâ: schut my voor 's vyands troep,
En antwoordt my, dan ben ik nimmer bang.
Ga naar margenoot+5 Gy zegt tot my; koom, wil myn aanschyn zoeken,
(Zoo tuigt myn
| |
[pagina 81]
| |
hart): ik zoeke uw aanschyn, Heer.
Verschuil u niet als in verborgen hoeken, Ga naar margenoot+
Maar schiet den glans uws aanschyns op my neêr.
Keer ook uw, knecht in toornigheit niet af;
Gy zyt altoos myn trouwe hulp geweest,
O Godt myns heils, dien 't menschdom eert en vreest,
Begeef my, noch verlaat my niet te straf.
6 Want schoon ik van myn vader ben verlaaten, Ga naar margenoot+
En moeder, neemt de Heer my gunstig aan.
Heer, leerme uw' weg, ten spyt van die my haaten Ga naar margenoot+
En my verspiên; leime op de rechte baan,
Op 't pad der deugt. geef my nooit aan de lust Ga naar margenoot+
Myns haters: want de valsheit speelt haar rol;
Myneedigen en leugenstichters, dol
En wrevelig, verstooren myne rust.
7 Hadde ik niet vast gelooft dat ik
| |
[pagina 82]
| |
het goede Ga naar margenoot+
Des Heeren noch aanschouwen zou in 't landt
Der levenden, ik ware, als buiten hoede,
Vergaan in druk, geraakt uit mynen stant.
Ga naar margenoot+Wacht op den Heer, zyt sterk en wel te vreên,
Hy zal uw hart versterken door zyn kracht;
Steunt op den Heer, ja wacht hem dag en nacht,
Zoo hoort hy al uw smeeken en gebeên.
|
|