Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De xxij Psalm. ⁺

MYn Godt, myn Godt, waarom verlaat gy my? ⁺
Zeer verre van te kiezen myne zy, ⁺
Toont gy u als myn vyand en party,
Versmaadt de klagten
Myns brullens. 'k roep, myn Godt, geheele nachten,
En dagen, doch gy schynt zulks te verachten, ⁺
'k Heb geene stilte en moet van druk versmagten,
Sta op, ô Heer !
2 Gy zyt de Godt dien Israël toont eer, ⁺
De heilige, wiens woord en waarheits leer
Men dagelyks verheerlykt meer en meer,
Met lofgezangen.
Gy waart altoos der vaderen verlangen, ⁺
Zy hebben u betrouwt, om hulp

+ Psalm 22.

+ 1 Een Psalm Davids, voor den Oppersang-meester, op Aijeleth hasschachar.

+ 2 Mijn Godt, mijn Godt, waerom hebt gy my verlaten? verre zijnde van mijne verlossinge, [van] de woorden mijns brullens?

+ 3 Mijn Godt, ik roepe des daegs, maer gy en antwoort niet; ende des nachts, ende ick en hebbe geene stilte.

+ 4 Doch gy zijt heyligh, woonende [onder] de lof-sangen Israëls.

+ 5 Op u hebben onse vaders vertrouwt; sy hebben vertrouwt, ende gy hebtse uytgeholpen.

[p. 62]

t'ontfangen,
Wanneer 's doods schrik hun harten had bevangen,
Gy holptze ook uit.
⁺3 Z'aanriepen u, met naar en bang geluit,
En zyn geredt door uw genâ-besluit,
Hun hoope op u, (die dood noch lyden stuit,)
Hielt hen uit schanden.
⁺Maar ik, gesmaadt, veracht, geknelt in banden,
Ik ben een worm, geen man meer, die de handen
Niet kan ontgaan der menschen, noch hun tanden,
Door wraak verwoedt.

I. Ruste.

⁺4 Zy dorsten, Heer, naar myn oschuldig bloedt,
En schudden 't hoofd. de wrok van 't boos gemoet
Barst los.
⁺ De lippe, in mynen tegenspoet,
Geeft blyk van smaalen.
Zy zeggen: laat hy zyne hulp nu haalen
By zynen Godt; dat die hem uit dees' quaa-

+ 6 Tot u hebben sy geroepen, ende zyn uytgereddet; op u hebben sy vertrouwt, ende en zijn niet beschaemt geworden.

+ 7 Maer ick ben een worm, ende geen man; een smaet van menschen, ende veracht van den volcke.

+ 8 Alle die my sien, bespotten my; sy steken de lippe uyt, sy schudden den kop; [seggende:]

+ 9 Hy heeft [het] op den HEERE gewentelt, dat hy hem [nu] uythelpe, dat hy hem redde, dewijle hy lust aen hem heeft.

[p. 63]

len
Nu redde; opdat wy zien zyn liefdestraalen,
Is hy zyn lust.
5 Gy immers hebt, toen ik was onbewust, ⁺
In 's moeders buik, van smerten en onrust,
My voortgebragt, en in uw gunst gekust,
Als myn vertrouwen.
Van 's moeders borst ging ik my op u bouwen, ⁺
Van dat ik mogt het levenslicht beschouwen
Zyt gy myn Godt, om my uw heil t'ontvouwen,
Zelf in den dood.
6 Nadien ik dan die vroege gunst genoot, ⁺
Zoo wees van my niet verre, nu ontbloot
Van alle hulp, terwyl myn smart vergroot,
Schraag myne lenden.
Daar varren en verwoede Bazansbenden ⁺
Van stieren, zich vol gramschap naar my wenden,
In eenen kring, om my te mogen schenden,
En dooden, Heer.

+ 10 Gy zijt het immers, die my uyt den buyk hebt uytgetogen; die my hebt doen vertrouwen, zijnde aen mijner moeder borsten.

+ 11 Op u ben ick geworpen van de baermoeder af; van den buyck mijner moeder aen zijt gy mijn Godt.

+ 12 So weest niet verre van my, want benauwtheydt is naby; want daer en is geen helper.

+ 13 Vele varren hebben my omcingelt; stercke [stieren] van Basan hebben my omringht.

[p. 64]

⁺7 Hun mondt gaapt wydt tot demping van myne eer,
Gelijk een leeuw brult op een oilam, teer
En rein van vacht; scherpt elk het moordgeweer,
Om my te vellen.
'k Ben uitgestort als water dat uit wellen ⁺Stroomt. myn gebeente is, door 't gedurig quellen
Gescheiden: 't hart versmelt door al 't ontstellen,
En naar geween.

I I. Ruste.

⁺8 Myn krachten zyn verdroogt gelyk een steen,
En aarde scherf. myn tonge, als uitgesneên,
Is sprakeloos: ik moet naar 't doodstof heen
Door uwe slagen:
⁺Want honden my omringen, die my plaagen,
Veel boozen my omsinglen en belaagen,
Die nagels door myn hand en voeten jaagen,
Met groot gewelt.
⁺9 Al myn gebeente in 't lyf kan zyn

+ 14 Sy hebben haren mont tegen my opgesperret; [als] een verscheurende ende brullende leeuw.

+ 15 Ick ben uytgestort als water, ende alle mijne beenderen hebben sich van een gescheyden; mijn herte is als was het is gesmolten in het midden mijns ingewants.

+ 16 Mijne kracht is verdrooght als een potscherf, ende mijne tonge kleeft aen mijn gehemelte; ende gy leght my in 't stof des doots.

+ 17 Want honden hebben my omcingelt, eene vergaderinge der boosdoenders heeft my omgeven; sy hebben mijne handen ende mijne voeten doorgraven.

+ 18 Alle mijne beenderen soud' ik konnen tellen; sy schouwen het aen, sy sien op my.

[p. 65]

getelt;
Zy schouwen 't aen, hoe dat myn leven smelt,
En zien op my. hun boezem jaagt en zwelt
Door 't schamper spreeken.
Terwyl zy my de zyde en 't hart doorsteeken, ⁺
Verdeelt men stout myn kleedren, (tot een teken
Van smaad) door 't lot. men kan zich nauwlijks wreeken
Door myne doodt.
10 Maar gy, ô Heer, myn sterkte in dezen noodt, ⁺
Wees nu niet verre, om niet te zyn ontbloot
Van uwe hulp; haast u; men hoont my snood,
In 't bange lyden:
Om myne ziel te redden en te vryden ⁺
Van 't zwaard. help my, die eenzaam ben, bestryden
't Gewelt des honds; dat hy aan alle zyden
My niet bespring.
11 Verlos my uit des leeuwen muil. bedwing ⁺
D'eenhorens, dat hun kracht my niet omring',
Noch 't woe-

+ 19 Sy deylen mijne kleederen onder hen, ende werpen het lot over mijn gewaet.

+ 20 Maer gy, HEERE, en weest niet verre; mijne sterkte, haest u tot mijner hulpe.

+ 21 Reddet mijne ziele van den sweerde; mijne eensame van 't gewelt des honts.

+ 22 Verlost my uyt des leeuwen muyl; ende verhoort my van de hoornen der eenhoornene.

[p. 66]

den van hun hoornen op my dring:
Wil my verhooren.
⁺Zoo zal ick, Heer, mijn' broederen, verkoren
Tot uwe kerk, het heil door u beschoren,
En uwen naam vertellen, ja hunne ooren
Hier meê verzaân.

I I I. Ruste.

⁺12 Gy die Godt vreest, prijst hem, en roept hem aan,
Gy Jacobs zaad vereer hem door uw daân,
Al Isrels zaad ontzie hem, om te staan
Op zyne wegen.
⁺Want hy heeft niet veracht hem die verlegen
Was, noch verfoeit den smaat, in top gestegen,
Van zynen knecht, verdrukt en neêrgezegen
In diepe elend:
13 Maar hy heeft zich naar zyne klagt gewendt.
⁺Van my zal uw genade zyn erkent
In uw gemeinte, aan 's werelds grenze en end
In top verheven.
'k Zal by hen die u vreezen willig geeven

+ 23 So sal ick uwen naem mijnen broederen vertellen; in het midden der gemeynte sal ick u prijsen.

+ 24 Gy die den HEERE vreset, prijset hem, al ghy zaet Jacobs, vereert hem, ende ontsiet u voor hem, al ghy zaet Israëls.

+ 25 Want hy heeft niet veracht, nochte verfoeyt de verdruckinge des verdruckten, noch sijn aengesicht voor hem verborgen; maer hy heeft gehoort, als die tot hem riep.

+ 26 Van u sal mijn lof zijn, in eene groote gemeynte: ick sal mijne geloften betalen in tegenwoordigheyt der gener die hem vreesen.

[p. 67]

Al wat ik u belooft hebbe in mijn leven.
't Zachtmoedig volk zal eeten, en daar neven ⁺
Ook zyn verzaadt.
14 Al die Gods weg en vreeze niet verlaat,
Pryst zynen naam: uw hart leeft in dien staat
In eeuwigheit, zoo ge in zyn paden gaat,
Gevaagt van smetten.
Alle einden van het aardryk zullen letten ⁺
Op dat zy 't hart tot ware boete zetten,
En tot den Heer zich wenden naar zyn wetten,
In 't zalig licht.
⁺
15 Het heidendom zal voor uw aangezicht
Aanbidden. want Godt heeft zyn ryk gesticht
By 't heidens volk, en 't aan zyn dienst verplicht,
Om 't heil te weeten. ⁺
De vetten op der aarde zullen eeten,
En juichen. alle in 't stof om laag gezeten,
Zal elk zien voor zyn aanschyn neêrgesmeeten;
Ook dien 't ontbreekt.

+ 27 De sachtmoedige sullen eten, ende verzadigt worden, sy sullen den HEERE prijsen, die hem soecken; u-lieder herte sal in eeuwigheyt leven.

+ 28 Alle eynden der aerde sullen het gedencken, ende haer tot den HEERE bekeeren; ende alle geslachten der Heydenen sullen voor uw' aengesichte aenbidden.

+ 29 Want het Koninckrijcke is des HEEREN; ende hy heerscht onder de Heydenen.

+ 30 Alle vette op aerden sullen eten, ende aenbidden, alle die in het stof neder-dalen sullen voor sijn aengesichte neder-bucken; ende die sijne ziele by het leven niet en kan houden.

[p. 68]

⁺16 Dat zyne ziel zich voor den dood versteekt.
't Zaad dient hem, dat, tot zynen dienst gequeekt,
⁺Als zyn geslacht, van zyne daaden spreekt,
Hier toe verkoren.
Zy zullen 't volk, dat noch niet is geboren,
Godts waarheit en gerechtigheit doen hooren,
Omdat hy doet al 't geen hy 't heeft beschoren;
En 't quade wreekt.

+ 31 Het zaet sal hem dienen; het sal den HEERE aengeschreven worden in geslachten.

+ 32 Sy sullen aenkomen, ende sijne gerechtigheyt verkondigen den volcke, dat geboren wort; om dat hy het gedaen heeft.