Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De ij Psalm.

⁺ WAarom rot dus het heidendom byeen,
En zyn vol woede en ydelheit de volken,
Stout tegen Gods Gezalfden op de been?
⁺ De Koningen, wier hoogmoet ryst ten wolken,
Verbinden zich met hun verwate magten,
Tot hoon van Godt, des hemels

+ Psalm 2.
1 Waerom woeden de Heydenen, ende bedencken de volken ydelheyt?

+ 2 De Koningen der aerden stellen sich op, ende de Vorsten beraet slagen te samen, tegen den HEERE, ende tegen sijnen Gesalfden, [seggende:]

[p. 3]

Majesteit,
Opdat ze dus onwaardiglyk verachten
Het groote heil dat Godt zijn volk bereidt.
2. Men hoort uit hun die godtvergeete taal: ⁺
Laat ons den band van 't hoog gezag verscheuren,
Hun touwen van ons smyten, tot een praal,
En tegen hem gemoedigt 't hooft opbeuren,
Ja zyn gebodt en alle tucht verwerpen.
Maar Godt, die uit den hemel alles ziet, ⁺
Zal lachen, en zyn wraakzwaardt op hen scherpen,
Ja spotten met dien trots in 't hoog gebiedt.
3 Zyn donderstem zal hun in 't zondig oor ⁺
Schel klinken, en vol toorne tot hen spreeken:
Ontaardt geslacht wat neemt gy reukloos voor,
Om 's hemels raad en vreêverbond te breeken?
Ik ben de Heer, die van alle eeuwigheden ⁺
Myn' Koning heb gezalft, als Sions

+ 3 Laet ons hare banden verscheuren, ende hare touwen van ons werpen.

+ 4 Die in den hemel woont, sal lacchen: de Heere salse bespotten.

+ 5 Dan sal hy tot hen spreken in sijnen toorn, ende in sijne grimmigheyt sal hyse verschricken.

+ 6 Ick doch hebbe mijnen Koningh gesalft over Zion den berg mijner heyligheyt.

[p. 4]

Heer;
Myn' heilgen berg, daar hy word aangebeden:
Geen werelds magt werpt ooit zyn' troon ter neêr.

Ruste.

⁺4 'k Zal melden van het zalig vreêbesluit:
De Heer sprak zelf tot my voor alle d'eeuwen,
Gy zyt myn Zoon, ik teelde u ^*als myn Spruit,
Dies stelle ik u ten Heilandt der Hebreeuwen;
Maar uwe Kerk zult gy veel grooter stichten,
⁺Eisch overzulks, en 't heidensche geslacht
Worde u ten erf om d'aarde te verlichten,
Als onder uw gehoorzaamheit gebragt.
⁺5 Ik geef u daar den ryksstaf in de handt,
Onbuigzaam uit hard yzer vast geklonken,
Om 't woedend volk, stout tegen u gekant,
Te morzelen met heete gramschaps vonken:
^†Gy zult het slaan als pottebakkers vaten.
Daarom,

+ 7 Ick sal van 't besluyt verhalen: De HEERE heeft tot my geseyt; Gy zijt mijn Sone, heden heb ick u gegenereert.

* Zach. VI. 12.

+ 8 Eyscht van my, ende ick sal de Heydenen geven [tot] uw' erfdeel, ende de eynden der aerde [tot] uwe besittinge.

+ 9 Gy sultse verpletteren met eenen yseren scepter, gy sultse in stucken slaen als een potte-backers vat.

† Hand. XIII. 32. Hebr. I. 5. en v. 5.

[p. 5]

ô volk, dat hier den scepter zwaait; ⁺
Kus, kus den Zoon, wil u op hem verlaaten,
Op wiens bevel de gansche wereld draait.
⁺6 Gy heerschers, die hier 't koninklyk gezagh ⁺
Van Godt ontleent, en, trots op uwen zetel,
Godts hoogheit smaadt door uw vervloekt gedrag: ⁺
Gy rechters, die het recht schendt, te vermetel
Op uwen staat, wilt met verstant bemerken
Uw dwaasheit, en neemt tucht en leering aan !
Dient Godt met vreeze en beeving om te werken
Met vreugt uw heil, en nimmer te vergaan.
7 Want als zyn toorn een weinig maar ontbrandt,
Zultge op den weg in uwe zonden sneeven:
Wel zalig zyn zy alle in hunnen stant,
Die op zyn gunst betrouwen, en hem leeven.

⁺

+ 10 Nu dan, gy Koningen, handelt verstandiglick, laet u tuchtigen, gy Richters der aerden.

+ Hand. IV. 26, 27.

+ 11 Dient den HEERE met vreese, ende verheugt u met beevinge.

+ 12 Kusset den Sone, op dat hy niet en toorne, ende gy [op] den wegh vergaet, wanneer sijn toorn maer een weynigh soude ontbranden: wel geluksaligh zijn alle, die op hem betrouwen.

+ Psalm 3.

[p. 6]

De iij Psalm.

⁺HOe veel vyanden, Heer,
Bereiden 't moordgeweer,
Om uwen knecht te vellen ?
Hoe groot is 't booze rot
Dat met mijn lijden spot,
⁺En mijne ziel komt quellen ?
Ik hoor een smaadgeroep
Uit deeze vyandstroep
Losbarsten, dat Godts trouwe
⁺En heil mijn ziel ontbreekt,
My van de kroon versteekt,
Opdat hy 't muitryk bouwe.
⁺2 Doch, Heer, gy zyt een schild
Die my bedekt; en wilt
Myne eer zyn en mijn Koning:
Die my het hoofd opheft,
Zoodat geen pyl my treft
Gesmeedt in 's vyands woning.
⁺ik riep met mijne stem
Tot God: ô Heere, tem
Den muiter zoo vermetel;
De Heer, vol heiligheit,
Heeft my zijn hulp bereidt
Van zynen berg en zetel.
⁺3 Ik lei my toen ter rust,
En sliep,

+ 1 Een Psalm Davids, als hy vloodt voor 't aengesichte sijns soons Absaloms.

+ 2 O HEERE, hoe zijn mijne tegenpartijders vermenigvuldigt? vele staen tegen my op.

+ 3 Vele seggen van mijne ziele; Hy en heeft geen heyl by Godt, Sela !

+ 4 Doch gy, HEERE zijt een schilt voor my, mijne eere, ende die mijn hooft opheft.

+ 5 Ick riep met mijne stemme tot den HEERE, ende hy verhoorde my van den berg sijner heyligheyt, Sela !

+ 6 Ik lagh neder ende sliep; ick ontwaekte, want de HEERE ondersteunde my.

[p. 7]

'k verrees met lust,
Want 's Heeren alvermogen
Is my een zuil en stut,
Een burg die my beschut,
En moedigt uit den hoogen.
⁺Nu heb ik vrees noch schrik,
Schoon 's vyands drommen, dik
Geschaart, my stout omringen:
Schoon duizenden verwoet,
Heet dorsten naar mijn bloet,
Om my het ryk t'ontwringen.
⁺4 Sta op dan, Heer, mijn rots,
En demp mijns vyands trots:
Gy sloegt hem op de kaken,
En braakt zijn tanden af:
Zoo zag men 's hemels straf
Der boozen koppen blaaken.
Het heil is van den Heer,
Wy zingen t'uwer eer:
⁺Dat uw genade en zegen
't Volk hoed van uwen naam,
Opdat zich altoos schaam'
Zyn vyand gansch verlegen.

+ 7 Ick en sal met vreesen voor tien duysenden des volcks die hen rontom tegen my setten.

+ 8 Staet op HEERE, verlost my, mijn Godt: want gy hebt alle mijne vyanden op het kinnebacken geslagen, de tanden der godtloosen hebt gy verbroken.

+ 9 Het heyl is des HEEREN; uwen zegen is over u volck Sela !