Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers
(1679)–Aegidius Haeffacker–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Als 't begint. | |
[pagina 514]
| |
 'T Jaer brengt ons we'er,
Den Heere ter eer,
Cecil-jas feest:
Singt hoog en neer,
| |
[pagina 515]
| |
Mans, Maeghdekens teer,
Vry minst en meest;
Singhet haer witte kleeren,
Gepurpert met haer bloedt,
Haer lauren, haer palmen, haer kroonen:
Daer mee den Heer sijn Bruyt heeft willen loonen.
Haer, &c.
Des Heeren Maegdt,
Noch jonge bedaegdt,
Door vooghden dwanck
Was nu besteedt,
't Was haer lief of leet,
Tegens haer danck.
Men hiel de Bruylofts-feeste,
De Maegdt droef totter dood,
Met suchten, met tranen betoogen,
Klaeghden haer noodt Godt en haer suyver oogen.
Met suchten, &c.
Onder 't geluyt
Van orgel, van fluyt,
Van stem, van snaer
Songh Christi Bruyt,
Stil, sonder geluyt
Van buyten, maer
Van binnen riep sy luyde
Al tot den Hemel toe:
O Heere, wilt keeren mijn vyanden,
| |
[pagina 516]
| |
Die ziel tot val, en lijf soecken tot schande.
O Heere, &c.
't Gebedt was kort,
Maer vyerigh gestort,
Uyt liefde groot: Des Godt te hant
Sant 's Hemels Gesant
Tot haren noot:
Daelt neder, gaet verkloecken
Ceciliam mijn Bruydt,
Haer herte, haer ooghen, haer monde,
Met moed, gesagh, kracht tegen hel en sonde.
Haer herte, &c.
Hier mee gelijck
Voor 't mael en musijck
De nacht belet:
't Geselschap scheydt,
De Maeght wort geleyt
Naer 't Bruylofts bed,
Door twintigh Kamenieren,
Naer eysch van haer geslacht:
Haer purper, van peerlen, gout sware,
Leydts' af, en blijft gekleet met sack en hare.
Haer purper, &c.
De Maegden haest,
Van wonder verbaest,
Te roepen staen.
De maer' terstondt
| |
[pagina 517]
| |
Wert klaer verkont,
Valeriaen
Komt binnen, vint de Maget ter aerden in 't gebedt.
Hy vreesde, hy smeeckte, hy brande,
Onroerigh doch, onrecht als geknocht met banden.
Hy vreesde, &c.
De Maeght met moet
Den Edel man groet,
Spreeckt mondigh uyt:
Siet wat ghy doet,
Roert handen noch voet,
Aen Christus Bruydt:
't Is seven jaer geleden dat ick hem gaf mijn trouw
Des sont // hy, terstondt // my, tot weere
Een Enghel, die bewaert ziel, lijf, en eere.
Des, &c.
Luystert niet meer.
De Maegdt hout haer eer,
Uyt 's vyants roof.
Den Ridder mee
Krijght palm, krans en vree,
Door 't waer geloof:
Dat sy na luttel daghen
Beseg'len met haer bloedt.
| |
[pagina 518]
| |
Dus singht // nu, speelt, springht // nu elcks meere,
Tot glori' Godts, Cecilia ter eere.
Dus, &c.
|
|