Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers
(1679)–Aegidius Haeffacker– Auteursrechtvrij
[pagina 416]
| |
Op de wijse: Het viel een Hemels dauwe. pag. 50.
DIe voor ons hebt geleden
Aen 't Kruys de sware dood,
Aenhoort, Heer ons gebeden,
Helpt ons in alle nood;
Wilt onser toch ontfermen
Door 't Kruys gebenedijt;
O God, komt ons beschermen
In den benauden tijd.
Wilt onser, &c.
Wat wercken wy genaecken,
Eten, of drincken wy,
't Teecken des Kruys wy maecken,
Van 't quaed is 't dan al vry:
By daegen, en by nachten,
Op straeten, en in 't huys,
Voor alle quae' gedachten
Is ons een schild het Kruys.
By daegen, &c.
Men kan door 't Kruys verwinnen
Die ons soeckt te verslaen;
Hierom wat wy beginnen,
Het Kruys moet daer voor gaen:
Waer me dat wy belijden
Jesu gekruysten Heer,
| |
[pagina 417]
| |
Dat wy voor u hier strijden,
En doen naer uwe leer.
Waer me, &c.
Den duyvel wy verjaegen
Door u Cruys, Heere goet:
Wy leeren oock verdraegen
't Quaedt datmen ons aendoet,
Wy bidden dat ons' wercken
Al stercken t'uwer eer:
De liefde wy verstercken:
De hope wast ook seer.
Wy bidden, &c.
Door 't Cruys, God, wy betoonen,
Dat ghy drievuldigh zijt:
Een God, in drie Persoonen,
Een naem, een God belijd,
Persoonen drie mitsgaders
Bewijstmen aldermeest,
Wanneermen seyt: des Vaeders,
Des Soons, des heylighs Geest.
Persoonen, &c.
Van 't voorhooft eerst wy trecken
Tot op de borst ons' hand;
Waer door wy ons verwecken
Om te sien met 't verstant,
Hoe dat ghy God den Soone
Mensch wert, en bleeft oock Godt,
En quaemt uyt 's Hemels throone,
In 't Maeghdelijcke slot.
Hoe, &c.
| |
[pagina 418]
| |
Twee vingers, twee natueren
In u thoonen te zijn,
Ons' hant wy dan verrueren,
Van d'eene schouder fijn,
Tot op de rechte sijde:
Waer ghy 't verdoemt geslacht
Tot de gebenedijde
Plaets selver hebt gebracht. Tot, &c.
U zy lof God verheven,
Die ons al' hebt gesocht:
Ja door u doot, en leven,
Aen 't kruys seer dier' gekocht.
't Moet verre van ons wesen
Te soecken eer', oft prijs,
Dan in u Kruys gepresen;
Al achtmen ons on-wijs. Moet, &c.
|
|