Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers
(1679)–Aegidius Haeffacker–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Waer blijfdy nu, &c. Ofte: als het hier op Noten staet. | |
[pagina 419]
| |
 | |
[pagina 420]
| |
HEer staet my by in desen noot,
Die my rondom al even groot
Riep wijlen sinte Petronelle,
Wanneer haer Flaccus Roomschen Graef,
Maer 's werelts, 's vleeschs, en 's duyvels slaef,
Nam met versochte trouw te quellen.
Mijn op-set is, ghy wetet Heer,
Voor u te houden ziel en eer,
Op hoop van door een suyver leven
Te krijghen d'uytgelesen krans,
Die ghy, als tot een boven-kans,
Den Maegden hebt belooft te geven.
Maer leyder is 't dat ick het echt
Ontsegh van desen fieren knecht:
So dreyght hy my, en 't sal so beuren,
Door Cesars wet, als tot een proy,
De schapen van uw' lieve koy
Te vyer, te zweert te doen verscheuren.
En wat sou ick onsalig wijf
Van u, voor 't reyn bewaerde lijf
Ten Hemel voordeels moghen hopen:
Indien ick daer door oorsaeck gaf
Dat rondtom met bebloede straf
Uw' nieuwen Tempel wert bedropen.
Dan waer toe doch dees yd'le vrees,
Waer toe met bloet, waer toe met vlees,
Waer toe my selven te beraden
Met dit benauwt bekrompen hert,
't Welk my noch meer en meer verwert
| |
[pagina 421]
| |
Hoe'n loop ick niet tot Godts genade.
En sonderlinghe tot de de spijs
Die hy ons van sijn Paradijs
Alhier gebracht heeft op de aerde.
Een spijs waer van de schildery
In 't oude Testaments ghety
Oock is geweest van sulcken waerde.
Want hier door wiert den Patriarck
In Gode noch wel eens soo starck
Als hy gheweest was van te voren:
Soo saen hem Melchizedechs handt
Ghespijst had met de offerhandt
Van wijn, en met gebacken koren.
Dit vroomde veertigh jaren lanck
In Manna-broodt en Rotse dranck
D'Hebreeusche door de woeste racken;
Hier door wierdt d'opgheblase tent
Van 't Madiaensche velt geschent,
In 't koekjen onder d'asch gebacken.
Door 't eygen maecksel werde vroom
We'er onder een Genever boom
Helias, als hem achter landen
De bloedt verdroncken Jesabel
Dee lopen om het wreedt opstel
T'ontgaen van haer verwoede handen.
Dit alles en noch meerder mee
Van dese spijs de schaduw' dee
Hoe groot'lijcks sal my dan wel baten,
Tot sterckheydt en tot goeden raedt,
De waerheydt die ons in der daedt
| |
[pagina 422]
| |
Den Soone Gods heeft nagelaten.
Want dit is toch den hooghsten roem
Dier Kercke, dit 's de vetste bloem,
Dit is het uytghelesen koren,
Dit is den wijn die maegden baert,
Voor 't nieuwe Testament ghespaert,
Tot wellust van den uytverkooren.
Ick sal my dan tot desen disch
Vervoegen: maer soo als een visch
Na 't koele water plagh te snacken.
Ick sal tot mijn beminde gaen:
Met hem sal ick mijn ziel beraen,
Die alle lasten kan ontpacken.
O Jesu, t'mijnder hulpe let,
U' liefsten wil is toch de wet
Van al mijn doen, van al mijn laten
Versterckt my Heer, gelijck gy pleeght
Den zwacken, dat ick niet beweeght
En wert door minnen, noch door haten
Hoe dat men smeeckt, hoe dat men dreyght,
Gunt dat mijn hert sich niet en neyght
Tot sucht van vleesschelijcke wercken.
Al houd' ick u mijn lichaem kuys,
Ghy kunt noch eeven wel het huys,
Bewaren uwer heyl'gher Kercken.
Ghy hebt het toch te vast gegront
Op d'uyt-spraeck van mijns Vaders mondt.
Als 't u beliefde hem te stellen
| |
[pagina 423]
| |
Een onbewegelijcke rots,
Waer op haer breken sou de trots,
Tot 's werelts eynde toe, der hellen.
Dus spreeckt de reyne Petronel.
En met dit Christelijck bestel
Verwacht sy 't Goddelijck besorgen;
Om na des Hemels liefste sin
Haer lest beraet te brengen in,
Aen 't Heerschap op den derden morgen.
Sy vast, sy bidt, in sack en haer;
En als sy nu van 't hoog-autaer
Het broot der Eng'len heeft ontfangen,
Ontslaept de suyv're Dienst-maeght Goodts
In al te soeten slaep des doodts,
Noch metten bloesem op de wangen.
Haer Hert en kon de groote vreught
Niet vatten, siet de Christen deught
En past toch op geen aertsche slaven.
O Flacce. Jesus is te rijck;
Laet hem sijn Bruyt: neemt ghy het lijck
En doet het voor 't Autaer begraven.
|
|