Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers
(1679)–Aegidius Haeffacker–
AuteursrechtvrijOp de wijse: O saligh Heyligh Bethlehem. 29.
Verblijdt u, o ghy suyver schaer,
Die 't nieuwe liedt mooght vrolijck singen.
En 't Lam Godts altijdt volghen naer,
Daer de besmette noyt en ginghen.
Dat liedt, dien toon, dat soete lof,
't Geklanck der Maeghdelijcker Snaren,
Die vreughd van 't reyne Sions hof
En kan noch pen, noch tongh verklaren,
En gy, o Bloem van 't maegden Choor,
| |
[pagina 398]
| |
Agniet,door 't suyverlijcke leven,
Maeckt onder d'ander soet gehoor,
In 't Hemels hof seer hoog verheven.
Hoe hoog gy daer verheven zijt
Mag uyt de jonsten klaerlijck blijcken,
Waer mee gy hier u leven zijt
Van God begaeft, niet om verrijcken.
Den eersten uw'r geboorten dag
Voorwaer een saeck van groot gewichten!
De kamer, daer uw' moeder lag,
Doorstraelden Goddelijcke lichten.
Een Maegdeken out negen jaer
Aenveert gy 't soete jock des Heeren,
Begeeft u tot het leven zwaer
Eens kloosters, om meer deugd te leeren.
Daer gy de deugd so hebt betracht
In vasten, bidden, om Gods minne,
Dat u de Pauselijcke macht
Ten veerthien jaer maeckt Priorinne.
Al uwe spijs, al uwen dranck,
Was brood en water dag op dage,
Waer mee gy vijfthien jaeren lanck,
U onderhielt op Gods behage.
In 't bidden was u geest en sin
Ten Hemel also opgedreven,
Dat oock u lichaem niet te min
Van d'aerde dickmael werd verheven.
O soete traenen, die u oog
| |
[pagina 399]
| |
Dan storten, en ten Hemel klommen!
Maer die als dauw het aertrijck droog
De'en brenghen lieffelijcke blommen.
'k Segh', blommen, die men heeft gesien
Ter selver stondt en plaets op-rijse
Daer ghy ghebooght had uwe knien,
En maecktens' als een Paradijse.
't Was wel te recht een Paradijs,
Met recht een hofken der wellusten,
Daer tot des suyver ootmoets prijs
Der dalen Leli' quam in rusten
Staet op, mijn Lief, mijn Duyve, komt;
De koude winter is gaen vluchten,
Ons' landen zijn nu schoon beblomt,
En geven lieffelijcke vruchten.
Dit was de stem uw's Bruygoms soet,
En 't was uw's herten heet verlangen,
Waer op den Bruygom u ontmoet,
Dien ghy verdient hier te omvangen.
O hooghe gunst! o groot ghewin!
O rijcke schat niet om weerdeeren!
Tot u komt 's Hemels Koningin
Haer Soon en Godt u presenteeren.
Niet langh heeft sy hier op bera'en,
Om d'angeboden jonst te kiesen,
En neemt de presentaci aen,
Waer by sy niet en moght verliesen.
| |
[pagina 400]
| |
Dus sy het soete kint omvat,
En druckt in 't midden van haer borste,
Dien alder-kostelijcksten schat,
Daer hare ziel soo seer na dorste.
Wel aen! Agniet, boet uwen lust,
Met kussen, vleyen en aenschouwen;
Het sal u ziele gheven rust,
En 's herten reynheyt doen behouwen.
En ghy, o Hemelsch Bruydegom,
Soeckt Leli velden om te weyen,
Om dat ghy zijt de schoonste Blom
Des veldts, en Leli der valleyen.
Een bloemigh bedd' heeft u gespreyt
Agniet, een kamer vol wellusten,
Een hof, daer uwe Majesteyt
Tot vreughd en eer nu blijft in rusten.
Ons dorre zielen oock bedauwt,
Tot deughde bloemen ende vruchten,
Op datse hier om u benauwt,
Eens mogen smaken uw' genuchten.
En ghy, o Princelijcke Bruydt,
Die rust nu in uws Bruygoms armen,
Door uw'r ghebeden soet gheluydt
Maeckt dat hy onser will' ontfarmen.
|
|