Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers
(1679)–Aegidius Haeffacker–
Auteursrechtvrij
[pagina 401]
| |
Op de wijse: als 't begint. | |
[pagina 402]
| |
Rode Roos ydoon,
Groen spruytje van Laurieren,
Witte Leli schoon,
Godts hof komt ghy vercieren.
O Petre Martelaer!
O trouwen Predikaer!
O Maeghden spiegel klaer.
Als een Leli bloeyt,
In 't midden van de doornen
Petrus is ghegroeyt
Uyt Ketters vol van toorne;
Doch bleef heel ongeschent,
Want Godt in 't hert gheprent
Was, van 't begin tot 't endt.
D'eel Veroonsche stadt
Heeft dese Roos ghewonnen,
Die om 't roode badt
Haers bloets, door 't sweerd geronnen,
Als 't schoonste vermillioen,
Dat konst oyt moght bevroen,
Bloost stadigh van saysoen.
Een hof van playsier
Dominicus quam planten,
't Welck des groen Laurier,
Met veel vermaerde Santen,
Maeckt als een Paradijs,
Waer uyt de ziel haer spijs
Ontfanght, en Godt sijn prijs.
Als het vyrigh bloed
Men door de Roos siet kouwen.
| |
[pagina 403]
| |
Blixems kracht verwoed
Door de Lauw'rier weerhouwen;
De Leli wit en schoon;
Door reynheyt spant de kroon:
Dus Petrus komt ten thoon.
Doodelijcke sond
En heeft hy noyt bedreven,
Reyn van hert en grond,
En Enghelijck van leven;
Een Leli' onbevleckt,
Wiens geur tot reynheyt treckt,
Tot alle deughd verweckt.
Yver tot Godts huys,
Had hem sijn hert door-beten,
Liefde tot Godts Cruys
Hield hem 't gemoed beseten;
Dus als een groen Laurier
Door Godts kracht en bestier
En vreest noch zweert noch vyer.
Samsons vossen loos
Tot brant-sticht uyt-ghesonden,
Heeft dees roode Roos
Wel haest op t stuck bevonden,
Door Kerckelijcke macht,
Niet rustend' dagh of nacht,
Haer Ketters vyer versmacht.
Op Godts hoogh autaer
Moest dese Roos staen bloosen;
Tot Godts hof vruchtbaer
Was dees' Laurier verkoosen:
| |
[pagina 404]
| |
Dees' Leli delicaet,
Tot sijns throons meer cieraet
Socht Godt, tot haerder baet.
Van Coem tot Milaen
Was Petrus reys gelegen:
En, siet, op de baen
Hem twee booswichten kregen,
Die om bedongen geldt
Den onverwonnen held
Vermoorden op het veld.
Mannelijck gemoed
Heeft doen in hem gebleken,
Met tong en met bloed,
Door schrijven, en door spreecken
De waerheyt Gods bele'en,
De Kettery bestre'en,
Sijn moorders oock verbe'en.
Kostelijcke dood!
O weerdig, heylig leven?
Uwen naem is groot,
O Petre, hoog verheven:
Laurier, Roos, Leli klaer;
Maegd, Doctor, Martelaer,
Bid voor ons allegaer.
|
|