Het paradijs der geestelijke en kerkelijke lofzangen (onder pseudoniem Salomon Theodotus)
(1638)–Aegidius Haeffacker–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Menschen gierigh van aerde. Menschen, aenhoort mijn klaghen,
Die noch in 't leven sijt;
| |
[pagina 574]
| |
 Hoort wat ick moet verdraghen
Noch eenen langhen tijt:
Gheen' tongh' sou 't al verhaelen,
Gheen hert' bepeysen schier,
Gheen schilder kan 't bemaelen,
Wat dat ick moet betaelen,
In dit swaer Va-
| |
[pagina 575]
| |
 ghevyer.
MEnschen, aenhoort mijn klagen,
Die noch in 't leven zijt;
Hoort wat ick moet verdraghen
Noch eenen langhen tijt:
Gheen' tongh' sou 't al verhaelen,
Gheen hert' bepeysen schier,
Gheen schilder kan 't bemaelen,
Wat dat ick moet betaelen,
In dit swaer Vaghevyer.
Gheen' tongh', etc.
Mijn lichaem is begraven,
Ick ligh' hier inden brandt;
Och! oft m' yemandt quam laven,
En reyckten eens de handt!
Als ick gingh uyt dit leven,
Ick was noch wat besmet;
Hierom moet ick nu beven:
Maer ick bidd', wilt my gheven
U bystandt, door 't ghebedt.
Als ick, etc.
Ick heb op deser aerde
Hoy, stoppelen, en hout,
En goed van kleynder waerde
Op den grondt-vest gheboudt:
Dus moet ick, laes! om desen
| |
[pagina 576]
| |
Den brandt verdraghen hier:
Mijn werck dat werdt mis-presen,
Doch sal ick saligh wesen,
Maer soo, als door het vyer.
Dus moet ick, etc.
Ick magh Godt niet aenschouwen,
Dit is dat my meest quelt:
In 't vyer werd' ick ghehouwen,
My dunckt dat ick schier smelt'.
Och die dit wel versinden,
Hy sou wel doen de deughdt!
Ten minsten ghy mijn vrinden,
Die my voortijdts beminden,
U betert, als ghy meught.
Och die, etc.
Ter wereldt werdt ghevonden
Gheen lijden alsoo swaer,
Ghelijck ick voor mijn' sonden
Hier lijde menigh jaer:
Waer 't dat de menschen saghen
Een beest in sulcke smert,
Sy souden 't seer beklaghen,
En helpen uyt die plaghen;
Dat my gheweyghert wert.
Waer't dat, etc.
Ten minsten hoort mijn kermen,
Ghy die mijn vrienden zijt:
Wilt mijnder toch ontfermen,
Die nu treckt mijn profijt;
Wilt gheen' ghenae' verbieden
| |
[pagina 577]
| |
Den ghenen die zijn doodt:
Doet dat ghy woudt gheschieden,
Als yemant van u-lieden
Oock waer in desen noodt.
Wilt gheen', etc.
't Is goet te zijn ghedachtigh
Die nu ghestorven zijn.
Dus roept: O Godt almachtigh,
Verlostse van de pijn.
Verhoort, Heer' ons' ghebeden
Door u vergoten bloedt;
Verleent al d' overleden,
Die noch zijn hier beneden,
Rust', en het eeuwigh goedt.
|
|