Het paradijs der geestelijke en kerkelijke lofzangen (onder pseudoniem Salomon Theodotus)
(1638)–Aegidius Haeffacker–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Als 't begint. 't Jaer brenght ons we'er //
Den Heere ter eer,
Cecil'jas feest:
Singht hoogh en ne'er //
Mans, Maeghdekens teer.
Vry minst
| |
[pagina 514]
| |
 en meest:
Singhet haer witte kleeren
ghepurpert met haer bloedt:
Haer lauren, haer palmen, haer kroonen,
Daer mee den Heer sijn Bruydt heeft willen loonen.
'T Jaer brenght ons we'er,
Den Heere ter eer,
Cecil-jas feest:
Singht hoogh en ne'er,
| |
[pagina 515]
| |
Mans, Maeghdekens teer.
Vry minst en meest:
Singhet haer witte kleeren
Ghepurpert met haer bloedt:
Haer lauren, haer Palmen, haer kroonen,
Daer mee den Heer sijn Bruydt heeft willen loonen.
Haer, etc.
Des Heeren Maeght,
Noch jonghe bedaeght,
Voor vooghden dwanck
Was nu besteedt,
't Was haer lief of leet,
Teghens haer danck.
Men hiel de Bruylofts-feeste.
De Maeght droef totter doodt,
Met suchten, met tranen betooghen,
Klaeghden haer noodt Godt en haer suyver ooghen.
Met suchten, etc.
Onder 't gheluyt
Van orghel, van fluyt,
Van stem, van snaer,
Songh Christi Bruyt
Stil, sonder gheluyt
Van buyten, maer
Van binnen riep sy luyde
Al tot den Hemel toe:
O Heere, wilt keeren mijn vyanden,
| |
[pagina 516]
| |
Die ziel tot val, en lijf soecken tot schande.
O Heere, etc.
´t Ghebedt was kort,
Maer vyerigh ghestort,
Wt liefde groot: Des Godt te handt
Sondt 's Hemels Ghesant
Tot haren noodt:
Daeldt neder, gaet verkloecken
Ceciliam mijn Bruydt,
Haer herte, haer ooghen, haer monde,
Met moed, ghesagh, kracht teghen hel en sonde.
Haer herte, etc.
Hier mee ghelijck
Voorts 't mael en musijck
De nacht belet:
't Gheselschap scheydt,
De Maeght wordt gheleydt
Naer 't Bruylofs-bed,
Door twintigh kamenieren,
Naer eysch van haer gheslacht:
Haer purper, van peerlen, gout sware,
Leydts' af, en blijft gekleet met sack en haere.
Haer purper, etc.
De Maeghden haest,
Van wonder verbaest,
Te roepen staen.
De maer' terstondt
| |
[pagina 517]
| |
Werdt klare verkondt,
Valeriaen
Komt binnen, vindt de Maget ter aerden in 't ghebedt.
Hy vreesde, hy smeeckte, hy brande,
Onroerigh doch, recht als gheknocht met banden.
Hy vreesde, etc.
De Maeght met moet
Den Edel-man groet,
Spreeckt mondigh uyt:
Siet wat ghy doet,
Roert handen noch voet,
Aen Christus Bruydt:
't Is seven jaer gheleden dat ick hem gaf mijn trouw.
Des sondt // hy, terstondt // my, tot weere
Een Enghel, die bewaerdt ziel, lijf, en eere.
Des, etc.
Luystert niet meer.
De Maeght houdt haer eer,
Wt 's vyandts roof.
Den Ridder mee
Krijght palm, krans en vree,
Door 't waer gheloof:
Dat sy na luttel daghen
Beseg'len met haer bloedt.
| |
[pagina 518]
| |
Dus singht // nu, speeld, springht // nu, elcks meere,
Tot glori' Godts, Cecilia ter eere.
Dus, etc.
|
|