Het paradijs der geestelijke en kerkelijke lofzangen (onder pseudoniem Salomon Theodotus)

Van Sinte Cecilia. den XXII. November.

Op de wijse: Ick ben verblijdt soo seer, &c.

Cecilia, reyn Maeght,
Ick moet u loven,
Ghij waerter seer vol van deughden fijn,
Waer mee ghy hebt behaeght

[p. 511]

 

 

Den Heer hier boven:

 

Ghy hebt veracht 's werelts valschen schijn,

 

Gedroncken tegen 't vleeschs fenijn

 

Een medecijn,

 

Van een liefde puer,

 

Al in een vast gheloove

 

Die tot den Heer brande als

[p. 512]

 

 

een vuer.

 

 

 

CEcilia, reyn Maeght,

 

Ick moet u loven,

 

Ghy waerter seer vol van deugden fijn,

 

Waer mee ghy hebt behaeght

 

Den Heer hier boven:

 

Ghy hebt verwacht 's werelts valschen schijn,

 

Ghedroncken tegen 't vleeschs fenijn

 

Een medecijn,

 

Van een liefde puer,

 

Al in een vast gheloove,

 

Die tot den Heer brande als een vuer.

 

 

 

Der Orgels helder klanck,

 

En 't soet Musijcke

 

Hebt ghyder verwonnen kloeck van moet,

 

Met een veel soeter sangh,

 

Seer suyverlijcke:

 

Uw' Bruygom Valerianus vroed,

 

Een machtig Prins, seer e'el van bloed

 

Haest'lijck ghy doet

 

Godts woort nemen aen,

 

Daer toe ootmoedelijcke

 

Dienen hem in suyverheydt voort-aen.

 

 

 

O uyt-verkooren greyn,

[p. 513]

 

Princes verheven:

 

Een Enghel u lichaem heeft bewaert,

 

In suyverheyt seer reyn,

 

Heel sonder sneven:

 

Uw' vroomheydt is over-al vermaert,

 

Dewijl ghy voor Godt onvervaerdt

 

Met goeder aerdt,

 

U lichaem ter doot

 

Goetwilligh hebt ghegheven.

 

Laet ons rusten, Maget, in uw' schoot.