Het paradijs der geestelijke en kerkelijke lofzangen (onder pseudoniem Salomon Theodotus)

[p. 278]

Eenen anderen Lof-sangh van het Heiligh Sacrament. In drie deelen ghedeeldt.

Op de wijse: Pange lingua, &c., pag. 143. Ofte: Wilt ontspringen. 283.

Het eerste deel.

MAeckt uw' tonghen // versch ontspronghen,
Tot den lof van 't Vleesch en Bloedt,
Daer Godts Soone onghedwongen
Mee de wereldt laeft en voedt,
Als een Pellicaen sijn jonghen,
Die sijn borst haer open doet.

Ons ghegheven // ons gebleven,

Door een Maghet onbesmet,
Heeft met moeyte, angst en beven,
Hier gheplant der liefden wet:
Maer in 't leste van sijn leven,
Dit groot wonder in-gheset.

T'saem gheseten // om te eten,

Met sijn vrienden, in de zael,
Doen hy hadde met voor-weten
Al ghedaen, na 's wets verhael,
Gaf sijn selven onghemeten

[p. 279]

 

Voor het leste avondtmael.

 

 

 

Met vijf woorden // na sijn oorden,

 

Maeckte hy sijn vleesch van broodt,

 

Door sijn zegen, soo men hoorden,

 

Wijn sijn bloedt, dat hy vergoot,

 

Daer de sinnen in versmoorden,

 

Deed' 't gheloof-bewijs in noodt.

 

 

 

Wy belijden // met verblijden,

 

Hoe den Heere, groot in daedt,

 

Ons verlost heeft door sijn lijden,

 

En voeydt tegen alle quaedt,

 

Op dat wy ten allen tijden

 

Deughd ghenieten ende baet.

 

 

 

Komt met eenen // sin en meenen

 

Drincken vreughd in desen most:

 

Zijn uw' herten hard als steenen,

 

Maeckt die sacht door dese kost,

 

Deughd alhier u sal verleenen

 

Die aen 't Cruys u heeft verlost.

 

 

 

Eert mis-dadigh // Godt ghenadigh

 

Hier met uwe leden snel:

 

Prijst sijn liefd' uyt liefde stadigh,

 

Dat in u niet zy rebel.

 

Hem ontfanght, soo 't is gheradigh,

 

Wel beproefd, na sijn bevel.

Het tweede deel.

MAeckt uw' tonghen, versch, etc.
Als vooren.

[p. 280]

 

't Woordt van boven // wy gheloven,

 

Dat gekomen is alhier,

 

't Welcke was in 's Hemels hoven,

 

En te saem in ons quartier,

 

Om den duyvel te beroven,

 

Die ons hield in sijn bestier.

 

 

 

Ons verstooten // sijnen grooten

 

Lust hy wilde doen verstaen:

 

Daerom heeft hem niet verdrooten,

 

Sijn swaer lijden aen te gaen,

 

Na dat hem sijn huys-genooten

 

Hadden uyt sijn handt ontfaen.

 

 

 

Vleesch seer machtigh // Bloedt seer krachtigh,

 

Weest altijdt ons herten pandt:

 

Spijst ons, laeft ons, hoort ons klachtigh,

 

Al zijn wy verworpen sandt:

 

Maeckt ons 't eeuwig goed deelachtigh

 

In dat saligh Vader-landt.

 

 

 

Niemandt droeve // dan vertoeve

 

Deughd te soecken in dit broodt:

 

Dese spijs een yeder proeve,

 

Want sy doodt der sonden doodt.

 

God is hier tot 's knechts behoeve:

 

Is dit niet een wonder groot?

 

 

 

Komt ter eeren // u verneeren,

 

Voor soo weerdigh Sacrament:

 

En versaeckt de nieuwe leeren,

 

Die onteeren dit present.

[p. 281]

 

Laet 't gheloof in u vermeeren,

 

Dat een aerdts verstandt ontkendt.

 

 

 

Danckt den Vader alle-gader,

 

Na de weerde van sijn throon.

 

Lof zy oock ons ziels-versader,

 

Voor de spijs van sijn persoon,

 

Eer den Gheest, die spruyt als ader

 

Wt den Vader en den Soon.

Het derde deel.

MAeckt uw' tonghen // versch, etc.
Als vooren.

Offerhande // die ten pande

Ons den Hemel opent wijt,
Broodt dat Madian tot schande
Bracht, vernield des duyvels strijdt,
Manna van smaeck veelderhande,
Ras versoet al ons verwijt.

Ons ghelaten // t' onsen baete,

Nu voor Leydts-man, nu voor spijs,
Nu voor Meester, sonder maten
Onser zielen nu een prijs,
Noch zijt ghy (spijt die ons haten)
Onsen loon in 't Paradijs.

Wie wil groeyen // ende bloeyen

In des Heeren Hof altijdt,
En met vruchten over-vloeyen,
Als een boom ghebenedijdt,

[p. 282]

 

Dees' Fonteyn hem moet besproeyen

 

Die den mensch van sonden vrijdt.

 

 

 

Jesus minnen // kan versinnen

 

Niemandt, in dit aerdtsche dal,

 

Die ghesocht heeft ons te winnen

 

Wt de hel en sonden-val,

 

Met sijn Vleesch en Bloed, van binnen

 

Reynight onse krachten al.

 

 

 

My lust sterven // mijn sin derven

 

Wil ick, o Godt, om u Rijck,

 

In u is wat ick kan erven,

 

Om u acht ick 't al als slijck:

 

Doet mijn ziel uw' Geest verwerven,

 

Spijst en maeckt haer uw's ghelijck.

 

 

 

Mensch wilt pogen // na vermoghen

 

Godt t' aenbidden in dit schijn,

 

Keerr tot hem u hert en ooghen,

 

Singht hem lof met stemmen fijn,

 

Houdt voor hem 't verstandt ghebogen,

 

Tot sijn dienst op elck termijn.

 

 

 

Wilt u keeren // oock met eeren

 

Tot die hooghe Triniteyt,

 

Die ons menschen arm en teere

 

Dese maeltijdt heeft bereydt:

 

Wilt sijn eer met lof vermeeren,

 

Nu en in der eeuwigheydt.