Logo DBNL
Den lust-hof der Christelycke leeringhe (1622)

Den lust-hof der Christelycke leeringhe

(1622)–Benedictus van Haeften–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende


illustratie

Treur-liedt van eene verdoemde siele.

Op de wijse:
Laet varen, Mensch, uw' quade wercken. pag. 257.
Oft: als vooren pag. 345.

 
NOyt meerder wonder is bevonden,
 
Dan dat een mensch schier t'allen stonden
 
Derft sondighen; daer hy seer wel
 
Weet, dat naer sonde komt de hel'.
 
 
 
Och! hoe verblindt zijn sy van herten,
 
Die niet bepeysen 'teeuwigh smerten;
 
Maer volghen soo huns herte lust,
 
Of 'thelsche vyer waer uyt-gheblust!
 
 
 
Dus kom' ick hier, door Godts toe-laten,
 
Mijn' pijn vertellen, t'uwer baten;
 
Op dat ghy daer toch niet en komt,
 
Daer ick ben eeuwelijck verdomt.
 
 
 
Ick ben (laes!) een' verdoemde siele,
 
Eeuwigh brand' ick in d'helsche wiele:
 
Ghelooft my, die't al heb beproeft
 
Wat ick nu klaghe seer bedroeft.
 
 
 
Waer toe ben ick (helaes!) ghekomen?
 
Och! kost ick't segghen sonder schromen:
 
+Verstooten van Godts klaer aenschijn,
 
Moet ick altijdt in pijne zijn.
 
 
 
+Den hemel is voor my ghesloten:
 
Met peck en solfer overgoten,
 
En van de duyvelen ghequelt
 
+Ben ick, die gantsch van pijne smelt'.
 
 
 
Gheen troost en kan ick oyt verwerven,
 
Altijdt ick sterve sonder sterven,
 
Ick leve sonder leven hier:
 
Och mocht ick sterven in dit vyer!
 
'tSou my soo seer noch niet beswaeren,
 
Waer't dat naer hondert duysent jaeren,+
 
En duysent duysent-mael daer by,
 
Had' hope van te wesen vry.
 
 
 
Maer dit bedruckt al mijn' ghedachten,
 
Gheen eynd en isser te verwachten.
 
Och eeuwigh! eeuwigh is soo langh!
 
Och eeuwigheyd, ghy maeckt my bangh!
 
 
 
O grouwel! o seer droevigh klaghen!
 
Noyt sullen eynden mijne plaghen:
 
D'een' pijn naer d'ander' pijn ghenaeckt:
 
Wee my! waer toe ben ick gheraeckt!
 
 
 
Altijdt verdoemt! eeuwigh verloren!
 
Wee my! waer toe ben ick gheboren?
 
Och oft ick eerder waer versmacht,
 
Dan ick ter aerde was ghebracht!
 
 
 
Ben ick dan eeuwelijck bedorven?
 
Waerom is Christus dan ghestorven?
 
Vervloeckt moet zijn het lichaem mijn,
 
Dat oorsaeck is van dese pijn.
 
 
 
Rampsaligh en vervloeckt moet wesen
 
Die my 'tquaed eerst heeft aen-ghepresen!
 
Vermaledijdt zy d'uer en dagh,
 
Dat ick des hemels licht aensagh!
 
 
 
Och had ick Godts weghen betreden!+
 
Och oft ick had ghevolght de reden!
 
Och had ick mijne jonghe jeughd
 
Begheven tot de schoone deughd!
 
 
 
Wat baet nu rijckdom, jonst, en eeren?
 
Wat baeten my mijn' schoone kleeren?
 
'sWereldts wellusten, goedt, en gheldt,
 
Dat my in meerder pijne stelt?
 
 
 
Den tijdt die'k dickwils heb versleten
 
In dansen, spelen, lecker eten,
 
Beklaegh' ick nu (helaes!) te laet.
 
Wee my! wee mijn verdoemde staet!
 
Kond' ick, om mijn' schuldt te betaelen,
 
Een uerken tijdts nu weder haelen;
 
(Datmen niet acht wanneer men leeft)
 
Ick gaf al dat de wereldt heeft!
 
 
 
Ach! te vergheeft is al mijn wenschen!
 
Maer neemt, o sterffelijcke menschen,
 
My voor een spieghel inde handt:
 
Schout sonden, en den helschen brandt.
 
Of yemandt hier
 
Maeckte goedt chier;
 
Wat soude't zijn,
 
Soo verr' de siel
 
Ten laetsten viel
 
In d'helsche pijn?

Vorige Volgende