Den lust-hof der Christelycke leeringhe

[p. 342]

[p. 343]

Klacht-liedt van eene siele uyt het Vaghevyer.

Op de wijse:
Stelt noyt uyt uw' ghedachten. pag. 339. ende andere aldaer aenghewesen.

MEnschen, aenhoort mijn klaghen,
Die noch in 'tleven zijt;
Hoort wat ick moet verdraghen
Noch eenen langhen tijdt:
Gheen' tongh' sou 'tal verhaelen,
Gheen hert' bepeysen schier,
Gheen schilder kan't bemaelen
Wat dat ick moet betaelen
In dit swaer vaghevyer.

Mijn lichaem is begraven,
Ick ligh' hier in den brandt;⁺
Och! oft m'yemandt quaem laven,
En reycken eens de handt!
Als ick gingh uyt dit leven,
Ick was noch wat besmet;
Hierom moet ick nu beven:
Maer ick bidd', wilt my gheven
V bystandt, door 'tghebedt.

Ick heb op deser eerde
Hoy, stoppelen, en hout,
En goed van kleynder weerde
Op den grondt-vest ghebout:
Dus moet ick, laes! om desen
Den brandt verdraghen hier:
Mijn werck dat werdt mis-presen,
Doch sal ick saligh wesen,
Maer soo, als door het vyer.

+ 2. Cor. 3. 23.

[p. 344]

 

Ick mach Godt niet aenschouwen,

 

Dit is dat my meest quelt:

 

In 'tvyer werd' ick ghehouwen,

 

My dunckt dat ick schier smelt'.

 

Och die dit wel versinden,

 

Hy sou wel doen de deughd!

 

Ten minsten ghy mijn' vrinden,

 

Die my voortijdts beminden,

 

V betert, als ghy meught.

 

 

 

Ter wereldt werdt ghevonden

 

Gheen lijden alsoo swaer,

 

Ghelijck ick voor mijn' sonden

 

Hier lijde menigh jaer:

 

Waer't dat de menschen saghen

 

Een beest in sulcke smert,

 

Sy souden't seer beklaghen,

 

En helpen uyt die plaghen;

 

Dat my gheweyghert werdt.

 

 

 

⁺Ten minsten hoort mijn kermen,

 

Ghy die mijn' vrienden zijt:

 

Wilt mijnder toch ontfermen,

 

Die nu treckt mijn profijt;

 

⁺Wilt gheen' ghenae' verbieden

 

Den ghenen die zijn doodt:

 

⁺Doet dat ghy woudt gheschieden,

 

Als yemandt van u-lieden

 

Oock waer in desen noodt.

 

 

 

⁺'tIs goedt te zijn ghedachtigh

 

Die nu ghestorven zijn.

 

Dus roept: O Godt almachtigh,

 

Verlost-se van de pijn.

 

Verhoort, Heer', ons' ghebeden

 

Door u vergoten bloedt;

 

Verleent al' d'overleden,

 

Die noch zijn hier beneden,

 

Rust', en het eeuwigh goedt.

+ Iob. 19, 21.

+ Eccli. 7, 37.

+ Luc. 6, 31,

+ 2. Math. 12, 46.

[p. 345]

 

HOe kan een mensch hier vrolijck zijn,

 

Die altijdt peyst op d'helsche pijn,

 

Oft dat hy eens sal gaen van hier,

 

En dat ghewis in't vaghe-vyer?