De heyr-baene des cruys

[p. 430]

[p. 431]

Het XIII. Capittel.
Dat het Crvys open-doet de poorten des Hemels.

Aen den ghenen die klopt, sal open-ghedaen worden.
Luc. cap. 3.

STavrophila was nu ghekomen tot het hooghste van den bergh, op den welcken voor de Stadt Ierusalem selve een seer wijde pleyne ghesien wierdt, de welcke nochtans niet seer langh en was; alwaer Christvs sijne Beminde aldus heeft aenghesproken: Terstont, ô mijne Stavrophila, sal uwe begheerte voldaen worden, want sie daer, dat is de Stadt des grooten Koninghs.

Siet eens met wat een klaer licht sy blinckt, wiens fondamenten zijn op de heylige berghen, ende haer licht was gelijck den kostelijcken ghesteente, ⁺ als den Iaspis-steen, gelijck cristallen: siet eenen grooten, ende hoogen muer hebbende twaelf poorten: en de gheheele timmeragie van den muer is van den steen Iaspis; maer de stadt is suyver goudt, gelijck suyver glas. Elcke poorte is een besonder peerle; en de strate der stadt van suyver gout, als door-schijnende glas. Hoe aenghenaem is dese aen d'oogen, hoe vermaeckelijck, ende playsierigh! Noch hier en ontbreeckt aen d'ooren sijn jolijt, ende genoegte: want langhs haere straeten sal door-gaens ⁺

+ Psal. 47.
Apoc. c. 21.

+ Tob. c.1[3].

[p. 432]

eenen eeuwighen, ende alder-soetsten Allelvia gesonghen worden. Stavrophila niet wetende wat doen van blijdschap, riep luyde op, ende ⁺ seyde: Hoe genoegelijck zijn uwe tabernakelen, Heere der heyr-krachten! Mijn ziele beswijckt, ende smilt in't over-dencken van de voor-hoven des Heeren: om dat het beter is eenen dagh in uwe voor-hoven, boven ⁺ duysenden. Want Heere, ick hebbe bemint de çierlijckheydt uws huys, en de plaetse der wooninghe van uwe glorie.

O lief'lijck Paradijs! och waer ick eens daer binnen!
Gy ruckt mijn hert uyt t'hert, mijn sinnen uyt mijn sinnen!

O lief'lijck Paradijs! naer u mijn herte spoeyt,

Daer oock by s'winters tijt den lieven somer bloeyt.

By u is alle goet; en blijdschap sonder lijden;
En leven sonder doodt; en vrede sonder strijden;

En vreughden sonder pijn, en vrientschap sonder gal,

En rijcken sonder nijdt, en glori' over-al.

Ende dat met recht, antwoordede Christvs; ⁺ want hier sal u, ende alle de ghene die weenen, ghegeven worden een croone voor asschen, olye van blijdschap voor den rouwe, den prijs-mantel voor den ⁺ gheest des treurens. Hier sal Godt van de ooghen der Heylighen alle traenen af-vaeghen, en de doodt en sal voort-aen niet meer wesen, noch jammerlijck geklagh, noch geroep, noch pijne en salder meer zijn, want die ⁺ eerste zijn wegh-ghegaen. Dan suldy sien, ô mijne Beminde, ende overvloeden, ende u hert sal hem verwonderen, ende verbreyt worden. Dan suldy droncke ⁺ worden van de overvloedigheydt des huys Godts, ende met een vloedt der wellustigheydt suldy ghelaeft

+ Psal. 83.

+ Psal. 25.

+ Isai c 61.

+ Apoc. c. 21.

+ Isai. c. 60.

+ Psal. 35.

[p. 433]

worden. Dan suldy oock, met, d'andere Heylighen u verblijdende, segghen: Ghelijck wy ghehoort ⁺ hebben, alsoo hebben wy ghesien in de Stadt van den Heere der heyr-krachten, in de Stadt van onsen Godt.

Heer, seyde Stavrophila, gelijck ick deser dingen ben gedachtighe gheweest, soo heb ick mijn ziele in ⁺ my uyt-ghestort, want ick sal door-gaen tot de plaetse des wonderlijcks tabernakel, tot het huys Godts.

Maer, ô Heere, indien ick gratie voor uwe ooghen gevonden hebbe, soo en wilt doch niet langher vertoeven, maer ick bidde u, toont my uwe glorie. Aldus versuchtende, ende dorstigh zijnde ghelijck een hert, bewandelde Stavrophila (die van Christvs soetjens geleyt, ende vergheselschapt wiert) den inganck van het hemelsch Ierusalem, tot dat sy ten-langhen-lesten beyde t'saemen ghekomen zijn tot de poorte van de stadt; als-wanneer Christvs tot haer seyde: Dit is de poorte des Heeren, de rechtveerdige ⁺ sullen dese ingaen. Nu, ô Beminde, hebdy den loop voldaen, t'gheloof bewaert t'ghene dat'er resteert, is't dat ghy ingaet tot de blijdschap des Heeren, om t'ontfanghen de kroone der rechtveerdigheydt. En siet ghy niet hoe dat het heyr der witte ghekleedde Martelaers u verwacht, hoe dat de menight der maeghden u noodight, ende hoe het gheheel hemelsch hof u aenlacht, ende toe-roept; Komt ghy Bruydt Christi, ontfanght ⁺ de croone, die Godt voor u bereydt heeft vander eeuwigheydt.

+ Psal. 47.

+ Psal. 41.

+ Psal. 117.

+ Breviar. Roman.

[p. 434]

 

Komt aen Stavrophila, ghy zijt ons willekom,

 

Want ghy van deughden zijt soo swaer, als ouderdom.

 

Ghy hebt seer kloeck geroeyt in't midden van de baeren,

 

En s'werelts woeste zee met Cruycen snel door-vaeren.

 

Ghy hebt de haven nu, ghy zijt seer wel gelandt,

 

Waer dat den Heere u sal komen kussen d'handt.

 

En segghen met jolijt; Stavrophila ghepresen,

 

In u staet 's deughde blom, d'Ootmoedigheyt te lesen;

 

Ghy, als d'Amazones, betuyght tot desen dagh

 

Hoe luttel s'werelts toght op uwe ziel vermagh,

 

Daerom wensch ick geluck aen u, ô Lief, gepresen,

 

Ghy treckt de werelt uyt om soo met my te wesen:

 

Ontfanght dan dese croon, die Godt u hier nu geeft,

 

Om dat ghy in den strijdt des werelts met my bleeft.

Maer Stavrophila op-heffende haere ooghen, ⁺ soo docht haer dat sy sagh, een groote schaere die niemant getellen en konde, staende voor den throon, ende voor t'aenschijn des Lams; ende allegaer, soo't scheen, gekleet met witte langhe kleederen, ende palmen in hunne handen. Ende Christvs heeft haer ghevraeght, segghende: Dese die ghekleedt zijn met lange witte kleederen, wie zijn sy? Mijn Heere, antwoordede sy, ghy weet het. Ende hy heeft geseyt: ⁺ Dat zijn sy die gekomen zijn uyt groote tribulatie, ende hebben haere langhe kleederen ghewasschen, ende wit ghemaeckt in't bloedt des Lams, daerom zijn sy voor den throon Godts, ende dienen hem nacht, ende dagh. Sy en sullen voorts gheenen hongher meer lijden, noch dorst hebben, noch de sonne en sal op hun niet vallen, noch eenighe hitte. Want het Lam, dat in't midden van den throon is, sal-se regéren, en sal-se leyden tot

+ Apoc. c. 7.

+ Ibid.

[p. 435]

de levende fonteynen der wateren. Och, oft ick, seyde Stavrophila, met hun gheselschap moghte vervoeght worden! och oft ick moghte ghenieten de ghemeynschap der hemelsche borghers; die my verwachten, tot dat ghy my loonen sult! Maer, mijn Lief, wat doen wy? Siet doch eens de deuren zijn oock ghesloten: wie sal die ons open doen? Ick derre qualijck roepen; ende ick soude wel luyde roepen, maer ick vreese van kant ghewesen te worden. Want ick peyse noch al om die dwaese maeghden, de welcke seyden: Heere, Heere doet ons open, ende ghehoort hebben ⁺ die spijtighe ende smaedighe antwoorde, k'en kenne u-lieden niet.

Wel maer, antwoordede Christvs, waerom twijfelt ghy? klopt sterck met u Cruys, ghelijck met eenen hamer, op dese deuren, want aen den ⁺ ghenen die klopt, sal open-gedaen worden. Noch en zijt niet bevreest, want het rijck der hemelen lijdt ⁺ gewelt, ende de gheweldighe nemen dat geweldelijck: En hebbe ick eertijdts, alle de wereldt vermaenende, niet gheseydt: Aerbeyt om in te gaen door ⁺ d'enge poorte, op dat-se souden weten dat het ge-oorloft is niet alleen te kloppen, maer oock met een groot gheweldt, ende aerbeydt eenen wegh tot den hemel te openen: Want vele sullender begheeren in te gaen, ende sy en sullen niet konnen. Maer dat sal t'Cruys alder-best doen, het welck het Paradijs opent, ende den sleutel des hemels is. Stavrophila, volgende den raedt van haeren Meester, heeft twee oft drymael met alle gheweldt met het Cruys op de deure des hemels

+ Matth. c. 29.

+ Luc. c 11.

+ Matth. c. 11

+ Luc. c. 13.

[p. 436]

⁺ ghestooten, segghende; Doet open u poorten ghy Princen, ende wort op-geheven ghy eeuwighe poorten, ende ick sal ingaen tot het tabernakel van mynen Godt. Ende siet op staende voet is den hemel gheopent, ende die uytverkoren is naer soo vele Cruycen, ende tribulatien blijdelijck in de voor-hoven des Heeren ontfanghen gheweest! Maer eer dat-se soude in-gaen, soo heeft sy een seker papier naer d'aerde geworpen, het welck iemant van d'omstaenders seer begheerigh opraepende, ende met een Godtvruchtige nieuwsgierigheedt open-doende, heeft ghesien dat daer in gheschreven stont;

+ Psal. 25.