Corpus van Middelnederlandse teksten. Reeks II. Literaire handschriften. II-6. Sinte Lutgart, Sinte Kerstine, Nederrijns moraalboek
(1987)–Maurits Gysseling, W. Pijnenburg– Auteursrechtelijk beschermdhoe dat si groten dieren tijt uorseide
Ga naar margenoot+ Si uoerseid oec di vteuercoren
godes dochter, langhe te voren
een alten dieren tijt eer hi quam
15[regelnummer]
also al sine van gode vernam.
Di dier tijt viel doen, doen men screef
Ga naar margenoot+ dusentech, hondert, ende oec bleef
daer, seuentech iaer, di daer toe horen
van dien tide dat god wart geboren.
20[regelnummer]
Alte uele anders dincs es ghesciet
ende sulc dat noch vervult en es nyet
Ga naar margenoot+ dat wi wel wanen dat gescien noch sal //
Ga naar margenoot+ dat si vore propheteerde al...
Den nonnen van sinte katelinen was si
25[regelnummer]
harde heymelec, de maghet vri
die woenden tsintruden buten der stat
Ga naar margenoot+ so dat si somwile met hen satGa naar voetnootea)
ende sprac van gode, ende daer na saen
so ward si onuersienleke bestaen
30[regelnummer]
ende wart daer in den geeste gevueret op
so dat haer lichame als een dop
Ga naar margenoot+ daer kinder met te spelene pleghen
ryndelde, endekerde hem weder scheghen
ende want si so haesteleke kerde al omme
35[regelnummer]
ende oec so stuerleke met, daer omme
so en const nyman met sinen sinnen
Ga naar margenoot+ aen haren heilegen lichame bekinnen
vormeGa naar voetnooteb) van haren leden en gene
Doen langhe alsus de maget rene
40[regelnummer]
was geclotet ende geryndelt
Om gekeert dicke ende gewindelt
Ga naar margenoot+ so dat hen van stuerheiden dies kerens dochte
| |
[pagina 133]
| |
dat si verginc ende nommeer en mochte.
Doen rustese met haren leden te male //
Ga naar margenoot+ ende luedde daer een wonderlee sanc so wale
tuschen haer borst enndeGa naar voetnootec) haer strote
5[regelnummer]
Ga naar margenoot+ dat ict voer wonder segghen moteGa naar voetnooted)
dat en geen minsche en leefde doen, dye
verstaen conste die wonderlec melodye
ocht na geuolgen met eengerand list
di yman leuende conste ocht wist
10[regelnummer]
Ga naar margenoot+ gebroecsam musike had hi gemene
ende tone, met andren sangen allene.
maer van der melodyen de woerde
di men daer metten sanghe hoerde
ocht nochtan woerde mochten heten
15[regelnummer]
Ga naar margenoot+ dien const nyman nyet wel geweten
noch verstaen in sinen moet
maer concordancien haddense goet.
Binnen dien dat si sus sanc
ende men daer hoerde dat suete geclanc
20[regelnummer]
Ga naar margenoot+ en ginc noch stimme noch adomtocht
vte haren nese dat ymanne docht
noch oec met vte haren monde
dat yman aen haer vernemen conde
maer tuschen haer borst ende kele, daer //
25[regelnummer]
Ga naar margenoot+Ga naar margenoot+ luedde een armonya so claer
dat si den yngelen van hemelrike
van suetheiden luedde genoech gelike.
Binnen dien dat al haer lede
rusten, ende si haer ogen toGa naar voetnootee) dede
30[regelnummer]
Ga naar margenoot+ na die manyre ende die wise
dies si plegen di slapen lyse
so quam di edele creature
daer na thehaer seluen ouer een vre
ende stont oppe ende had gebere
35[regelnummer]
Ga naar margenoot+ als ocht si gewaerlec dronken were
ende riep hoge, nv brinct te mi
tconuent al tenenmale, dat wi
den genadegen ihesum xpistum daer bouen
jn sinen wondre mogen louen.
40[regelnummer]
Ga naar margenoot+ tehant so quam tconuent te samen
ende worden seer blide doense vernamen
dat kerstine had troest ontfaen
| |
[pagina 134]
| |
ende doen begonst kerstine al saen
te deum laudamus met groter begeringen
Ga naar margenoot+ ende tcouent ginc al na singen
ende brachtent vte met groter eren. //
5[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Aen dien lof so moegh wi leren
als ons god heft yedGa naar voetnootef) goeds gedaen
so seel wi hem louen en dancken saen
Ga naar margenoot+ met lesene met sincgene in allen manyren
dat hi ons geweest heft goedertiren...
10[regelnummer]
Namaels doen si thehoer seluen quam
volcomeleke, ende si vernam
ende haer anderliede deden verstaen
Ga naar margenoot+ wat si onwetens hadde gedaen
ende wiedwijs dat si te gader riep
15[regelnummer]
tconuent tons heren loue, so liep
si henen, ende toende oppenbare
als ocht si sot ende snoedel ware
|
|