Ondrofeni sa leri ju: Tori's

[p. 4]

A sneeri na ini hemel

Wan dee, a bun Gado ben go kojri na ini a djari fu hemel. Ala den Apostel nanga den santawan ben go nanga en. Dat'meki¹⁾, nowan suma ben de moro na ini hemel bojti Petrus wanwan. A bun Gado ben tajgi en taki a no mu meki nowan suma pasa kon na ini hemel²⁾ solanga en no doro baka. Dat'meki Petrus tanapu na hemeldoro e ori wakti.

No langa a baka hemeldoro e naki: ko ko ko ko. Petrus aksi: ‘suma drape?’.

Wan sten piki taki: ‘na mi’.

Petrus aksi taki: ‘sort'mi?’.

A sten piki taki: ‘mi na wan poti sneeri; me begi ju, efi mi kan pasa’.

Petrus piki taki: ‘mi sabi ju; ju abi langa finga. Someni suma krosi ju ben fufuru pisi³⁾. I no kan pasa. A bun Gado no wani nowan suma mu pasa, solanga a no doro baka’.

A sneeri bigin begi en: ‘Sari toku wan poti sneeri. Den pikin pikin pisi krosi di e koti fadon⁴⁾, awasi mi teki den dati, i no kan kari dati fufuru toku? Luku fa mi e manki. A langa pasi meki mi kisi watrablaas na mi ondro-futu. Mi no kan draj baka moro. Me begi ju tangi tangi, meki mi pasa.’

Petrus kon kisi sari hati. A meki a sneeri pasa. A poti en na ini a uku na baka a doro. A tajgi en taki: ‘tan safri, meki Gado no si ju, te aj kon baka’.

A sneeri go sidon na ini a uku. Pikinso a baka Petrus go na dorosee.

Di a sneeri si dati, a komopo na ini a uku, go luku fa hemel tan. A waka a waka, te a doro na wan presi pe furu sturu ben de. Na mindri fu den sturu disi wan ben de fu soso djamanti nanga karbonkru. En ben de pikinso moro ee leki den trawan.

Wan gootu futu-bangi ben de na en fesi. Dati ben de na konu-sturu fu a bun Gado, pe a ben sidon, te a ben de na oso. Te ju sidon na tapu a sturu dati, dan ju kan si ala san e pasa na grontapu.

A sneeri tanapu a fesi a sturu. Aj luku en go, aj luku en

1) dat heeft gemaakt.

2) hij moet niet maken niemand te passeren komen in de hemel.

3) zoveel 's mensen kleren je hebt gestolen stukken.

4) die hele kleine stukjes goed, die gesneden worden vallen.

[p. 6]

kon⁵⁾. Te fu kaba a kren go na tapu a sturu. A firi en srefi leki Gado noo. A luku na ondrosee. Dan a si den tra libisuma. Den pikin leki mira. A firi noo, fa Gado bigi, fa libisuma pikin, A firi noo, taki a moro pikin sondu srefi fu sowan pikin mira ben musu de wan bigi afrontu gi Gado. A luku baka na ondrosee. Dan a si, fa wan froo di ben de wasi krosi gi trawan e puru wan tu pisi krosi, poti na wan see, fu tjari den safri go na en oso. Dan en ati teki faja. Na ini atibron a teki a gootu futu-bangi fu Gado, fringi en komopo na ini hemel leti na tapu a froo ede. A froo dede wantron.

Noo a no kan tjari a bangi kon baka. A kon frede⁶⁾. Dan a saka komopo na tapu a sturu⁷⁾, go sidon safri na ini a uku baka.

Di Gado kon baka nanga ala den apostel nanga den santawan, A no si, taki a sneeri sidon na baka a doro. Di A wani go sidon na tapu En sturu, A si, taki a futu-bangi no de. A aksi Petrus taki: ‘Pe mi futu-bangi de?’.

Petrus no ben sabi san pasa nanga a futu-bangi.

A aksi Petrus baka: ‘Ju meki wan suma pasa kon na ini hemel?’

Petrus piki taki: ‘Nowan suma leki wan poti sneeri, di sidon na baka a doro’.

Masra Gado seni kari⁸⁾ en. Masra Gado aksi en: ‘Na ju puru mi futu-bangi?’

A sneeri piki taki: ‘Ia, mi Masra. Na ini atibron mi trowe en na grontapu na tapu wan froo, di ben de fufuru was'krosi’.

Gado piki en taki: ‘Soooo. Efi Mi mu paj ju na srefi pajman, di ju gi a froo, san dan mu pasa nanga ju? Someni langa mi no ben sa abi nowan sturu, nowan tafra, nowan bangi. Not'noti mi ben sa abi moro. Ala sani mi ben trowe kiri den sonduman na grontapu. Ju no kan tan moro na ini hemel. Go baka na grontapu fu du butu fu ju sondu. Dia nowan suma mag strafu bojti Mi wanwan na Masra’.

A tori disi e leri wi, taki wi mu taki Gado tangi fu en sariati-fasi.

Grantangi fu Gado, taki no wan libisuma, ma Gado wanwan sa ori krutu na wi tapu; noso eri dee wi ben kan kibri wi ede fu den bangi, den sturu, den tafra, di ben sa fadon komopo na hemel fu masi wi.

5) hij keek hem gaan, hij keek hem komen.

6) hij kwam te vrezen.

7) toen zakte hij kwam af op de stoel.

8) zond te roepen hem.

[p. 5]

De kleermaker in de hemel

(Op) een dag ging de goede God een kuiertje maken in de tuin van de hemel. Al de apostelen en heiligen waren met Hem meegegaan. Zodoende was er niemand meer in de hemel behalve Petrus alleen. De goede God had hem gezegd, dat hij niemand door moest laten komen in de hemel, zolang Hij niet weer terug was. Daarom stond Petrus aan de hemeldeur wacht te houden.

Niet lang daarna werd (er op) de hemeldeur geklopt: ko, ko, ko, ko. Petrus vroeg: ‘wie daar?’

De stem antwoordde (en) zei: ‘ik’.

Petrus vroeg (en) zei: ‘welke ik?’

De stem antwoordde (en) zei: ‘Ik ben een arme kleermaker. Ik smeek je of ik binnen kan komen’.

Petrus antwoordde (en) zei: ‘Ik ken je. Je hebt lange vingers. Van vele mensen heb je stukken goed gestolen. Je mag niet binnen komen. De goede God wil niet, dat iemand moet binnenkomen, zolang Hij niet weer terug is’.

De kleermaker begon hem te smeken: ‘Heb toch medelijden met een arme kleermaker. Dat afval van het goed, hoewel ik dat genomen heb, dat kun je toch geen stelen noemen? Kijk, hoe ik mank ga. De lange weg heeft mij blaren onder mijn voeten doen krijgen. Ik kan niet meer terug keren. Ik smeek je, as je blieft, laat me passeren’. Petrus begon medelijden te krijgen. Hij liet de kleermaker passeren. Hij gaf hem een plaats in een hoek achter de deur. Hij sprak tot hem (en) zei: ‘Blijf stil, opdat God je niet zie wanneer Hij terug komt.’

De kleermaker ging in de hoek zitten. Een beetje daarna ging Petrus naar buiten. Toen de kleermaker dat zag, kwam hij uit de hoek (en) ging (eens) kijken, hoe de hemel er uit zag. Hij liep, tot hij aankwam op een plaats, waar zich vele stoelen bevonden. Te midden van deze stoelen was er een van louter diamant en karbonkels. Deze was wat hoger dan de anderen. Een gouden voetbank was er voor. Dat was de koningsstoel van de goede God, waarop Hij zat, wanneer Hij thuis was. Wanneer je op die stoel zat, dan kon je alles zien wat er op aarde gebeurde.

De kleermaker stond voor de stoel. Hij bekeek hem nog

[p. 7]

eens en nog eens. Tenslotte klom hij op de stoel. Hij voelde zich zelf als God nu. Hij keek naar beneden. Toen zag hij de andere mensen. Zij waren klein als mieren. Hij voelde nu, hoe groot God was, hoe klein een mens was. Hij voelde nu, dat zelfs de kleinste zonde van zo een kleine mier een grote belediging voor God moest zijn.

Hij keek weer naar ondere. Toen zag hij, hoe een vrouw, die kleren aan het wassen was voor anderen een paar stukken goed wegnam (en ze) op zij legde, om ze stiekum naar huis te brengen.

Toen vatte zijn hart vlam. In toorn nam hij de gouden voetbank van God, slingerde haar uit de hemel juist op het hoofd van de vrouw. De vrouw was op slag dood. Nu kon hij de bank niet terug brengen. Hij begon bang te worden. Toen kwam hij af van de stoel (en) ging stilletjes weer in de hoek zitten.

Toen God terug kwam met alle apostelen en heiligen, zag Hij niet, dat de kleermaker achter de deur zat. Toen Hij op zijn stoel wilde gaan zitten, zag hij dat de voetbank (er) niet was. Hij vroeg Petrus (en) zei: ‘Waar is mijn voetbank?’

Petrus wist niet, wat (er) gebeurd was met de voetbank. Hij vroeg Petrus opnieuw: ‘Heb je iemand in de hemel laten binnenkomen?’

Petrus antwoordde (en) zei: ‘Niemand, dan een arme kleermaker, die achter de deur zit’.

(De) Heer God liet hem roepen. (De) Heer God vroeg hem: ‘Heb jij mijn voetbank weggehaald?’.

De kleermaker antwoordde (en) zei: ‘Ja mijn Heer. In toorn heb ik haar op aarde gegooid op een vrouw, die wasgoed aan het stelen was’.

God antwoordde hem (en) zei: ‘Zoooo. Als Ik je moest betalen hetzelfde loon, dat jij die vrouw gegeven hebt, wat moet er dan gebeuren met jou?. Zolang reeds zou Ik geen stoel, geen tafel, geen bank (meer) hebben. Helemaal niets zou Ik meer hebben. Alles zou Ik weggeslingerd hebben, (om) de zondaars op aarde te doden. Je kunt niet meer in de hemel blijven. Ga terug naar de aarde, om boete te doen voor je zonde. Hier mag niemand straffen, behalve Ik alleen de Heer’.

Dit verhaal leert ons, dat we God moeten dank zeggen voor Zijn barmhartigheid.

God zij dank, dat niet een mens, maar God alleen over ons oordeel zal houden; anders zouden wij (de) hele dag ons hoofd kunnen beschermen voor de banken, stoelen en tafels, die uit de hemel zouden vallen, om ons te verpletteren.