Didibri-torie

[p. 24]

De naam van God

Er waren eens twee boeren, een rijke en een arme. De eerste was zo rijk, dat al zijn kinderen per rijtuig naar school gingen. Hij had veel werkmensen in dienst, die voor hem arbeidden. Maar die boer had God niet nodig. Niet een van zijn kinderen was gedoopt, want hij wilde zelfs Gods Naam niet horen. Zijn land was zeer vruchtbaar en kool, kousebandjes, bananen, alles gelukte hem.

Maar die andere boer leed erg gebrek. Zijn kinderen gingen op blote voeten naar school. Maar hij bad elke dag tot God. Toch, al werkte hij nog zo hard, alles bleef maar armetierig bij hem. Hij bezat zelfs geen ezel om zijn producten te vervoeren voor de verkoop.

Met een gammele stootkar bracht hij zijn waren weg, om afzet te vinden. Maar hij vond zelfs geen kopers.

Op zekere dag ging hij naar zijn kostgrond om zijn geplante dingen te begieten. Onverwachts ziet hij een grote man voor zich staan. Hij schrikt. Maar de man zegt: ‘wees niet bang; men noemt mij de duivel. Ik kan je alles geven, wat je verlangt. Maar de naam, waarmee je God aanroept, moet je volstrekt niet noemen, want dat wil ik niet. Zie je niet, dat Hij je niets geven kan? Maar kijk die andere vriend van je. Ik ben het, die hem alles gegeven heeft. Maar van die Naam wil ik niets weten. Je moet die in in geen geval noemen.’

De boer zei: ‘'t is goed.’ De duivel zei: ‘wel, je ziet dat ik wegga.’ Toen de boer naar huis ging, stond er een groot huis op de plaats, waar het vervallen huis als een ellendige boshut gestaan had. De man werd zo rijk, dat al zijn kinderen te paard naar school gingen. Hij had veel werklieden. Al zijn kool stond er prachtig bij.

Op zekere dag ging hij naar zijn plantgrond om de zaken in ogenschouw te nemen. Plotseling stak er een hevige storm op. De donder begon te rommelen, het begon te bliksemen en 't begon overal donker te worden. De boer werd erg bang. Ineens riep hij uit: ‘mijn God, heb medelijden met mij!’ Hij rende naar huis. Maar toen hij ging, zag hij zijn mooie huis niet meer. Plotseling voelde hij berouw. De volgende morgen ging hij weer naar zijn grond. Daar ziet hij opeens diezelfde man weer. Hij zei: ‘zie-je niet, dat alles je weer ontvallen is? Ik heb je gewaarschuwd om die Naam niet te noemen!’ Maar de boer antwoordde hem niets. Hij bleef in zijn armelijke toestand en begon weer tot God te bidden. Sinds die dag was er vrede in zijn hart.

[p. 25]

Na nen foe Gado

Toe boeroe ben de, wan goedoe-wan nanga wan pina-wan.

A wan ben abi goedoe sote, dati ala den pikin foe en e go na skoro nanga sjesi. A abi foeroe wroko-man na en ondro, di e wroko gi en. Ma a boeroe dati a no abi Gado fanowdoe. Nowan foe den pikin foe en no dopoe, bikasi a no wani jere Gado nen srefi. A gron foe en ben fatoe sote. Koro, kowsbanti, bana, ala sani go en boen.

Ma now na tra boeroe e pina sote. Den pikin foe en nanga soso foetoe den e go na skoro. Ma ala dé ai begi Gado. Ma awasi ai wroko sote, tokoe den sani foe en e mangri nomo. A no abi wan boeriki srefi, foe a tjari en sani go seri. Nanga wan broko poesoe-wagi ai poesoe en sani, foe waka soekoe seri. Seri srefi a no de feni.

Wan dé a go na baka gron foe nati en pransoen. Nomo a si wan bigi man tanapoe na en fesi. A skreki. Ma a man taigi en taki: ‘no frede, na mi den a kari didibri. Mi kan gi joe ala san joe wani. Ma na nen, di joe e kari “Gado” joe no moe kari en sref'srefi. Mi no wani. Joe no si a no kan gi joe not'noti? Ma loekoe na tra mati foe joe! Na mi e gi en ala sani san a wani. Ma mi no wani na nen dati. Joe no moe kari en sref'srefi.’

A boeroe taki: ‘a boen.’ Na didibri taki: ‘we, joe si mi e gwe.’

A ten na boeroe go na oso, na presi pe na broko oso ben wan broko masanga, wan bigi oso ben tanapoe. A man ben kon goedoe, te ala den pikin foe en go na skoro nanga asi. A abi foeroe wroko-man. Ala den koro foe en kon fatoe sote!

Wan dé a koiri go na baka-gron foe loekoe sani. Nomo wan bigi winti bigin wai. Tapoe bigin bari, fa ja bigin koti. Ala presi bigin foe doengroe. A boeroe kon frede toemoesi. A bari wantron: ‘mi Gado, sari mi!’

A lon go na en oso. Ma di a go, a no si a moi oso foe en moro. Nomo a firi sari. Tamara mamanten e drai go baka na en gron. Nomo a si a srefi man baka. A taki: ‘joe no si, ala sani gwe-libi joe baka? Mi ben bari joe poeroe kaba foe no kari na nen dati!’

Ma na boeroe no piki en noti. A tan foe en so pina. A bigin begi Gado baka. Sensi na dé dati en ati ben kan sidon.