Gedichten

[p. 138]

Genesis

1

De viersprong ligt geblinddoekt in het stof
hondsmoe mijn tong
mijn longen alle lof
ontwend die u in bloedverwantschap trof
toen tussen u en mij de regen stond
en vermiljoen vervloeide tot verbond.

2

Het steenslag dat mijn voetstap opspat splijt
het oerkristal dat tussen u en mij
gespannen is
hoelang zal uw gezicht
nog in dit glansvlak schijnen
bijna dicht
schrijnen mijn ogen van het splinterlicht.

3

Ik twijfel tot het laatste letterteken
van de torah
open de omega
ontboei de mens
die de trompet wil steken.

4

Nog klim ik onbewogen naar de top
mijn tranen weggesloten het verstand
meester en heer op dit mij vreemde pad
mijn God ik blijf verwachten desondanks
dat in de struikgewassen straks een ram
met huid en haar verward zijn horens schramt
aan deze stam die ik naar boven tors

het vers verzegeld op het offerblok.