Gedichten

[p. 120]

Terra incognita

Terra incognita
mater terrena
bekken waar het gebeente traag verteert
de blik maakt de ontbinding zo verlegen
het timbre veert
op uit het stof en blijft zich zeer verwonden
aan de bevelen van de bek die dwingt

al breekt het bit
verpulveren de laarzen
gelooid het leer van de herinnering.

voor J.