Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 17

1906A. 1634 januari 10. Van S. Petit.¹

Viro incomparabili Hugoni Grotio, τῳ̂ πάνυ, Samuel Petitus s[alutem] p[lurimam] d[icit].

Iucundissimae mihi fuerunt tuae literae,² vir incomparabilis, duplici nomine, tum quia te valere nunciabant, cum quia tui in me amoris erant indices. Nam quod conatus nostros in iuvandis studiis iuvenum laudas praeter meum meritum est itaque affectui tuo imputo, quem eundem quam vellem induerent ceteri omnes qui nostra legunt: non ita proscinderer a multis utrarumque partium, quibus non satisfacio, quia absum ab omni praeiudicio, et certe tu hic plane divinus egoque non sine acerba nota, qua me afficiunt male feriati homines.³ Sed parebo tuis monitis et obdurabo.

Deum veneror supplex, ut quam diutissime te tuis, te reipublicae, te nobis praestet incolumem. Vale, ὤ πάνυ, et me ama.

Scripsi Nemausi, ante diem IV Idus Ianuarias anni novi 1634, quem tibi felicem toto pectore adprecor.

1 Hs. Parijs, Bibl. de la Société de l'Histoire du Protestantisme Français, coll. F. de Schickler, no. 759: 2, f. 97, eigenh. oorspr. Na eerst als predikant te hebben gediend werd Samuel Petit (1594-1643) hoogleraar in de theologie, het Hebreeuws en het Grieks aan de academie van Nîmes (Nicolas-Claude Fabri de Peiresc, Lettres à Claude Saumaise, p. 81-82). Grotius had Petit omstreeks februari 1630 te Parijs leren kennen. In de tweede helft van 1633 ontving hij via de Parijse bibliofiel Jean de Cordes enkele recente publicaties van Petit, waarvoor hij deze in oktober 1633 bedankte (nos. 1481 (dl. IV), 1866 en 1884 (dl.V)).

2 Ontbreekt.

3 Aulus Gellius, Noctes Atticae 10, 22, 24: ‘... meditatio argutiarum ... in qua id genus homines consenescunt male feriati quos philosophos esse ... vulgus putat ...’.

Adres: A monsieur/monsieur Grotius, à Hambourg.