Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 15

6663. 1644 januari 23. Aan W. de Groot.¹

Mi frater,

Gaudeo libros quos ad te miseram non inutiles visos domino Vossio.² Velim talium aut multa ad vos exempla mitti, aut ipsos libros transcudi.

De filio minimo scripsi quid acceperim. Ex eo intelligo novis ipsius literis non eum, ut exspectabat, Tubinga alio translatum,³ sed ibi adhuc esse et libertatis spem habere aliquam,⁴ quanquam praedicante duce Bavaro se captivos non dimissurum ante anni exitum.

1 Gedrukt Epist., p. 963 App. no. 689. Antw. op no. 6643, beantw. d. no. 6685.

2 De Amsterdamse hoogleraar Gerardus Joannes Vossius liet zich lovend uit over de bronnenpublikatie van Jacques Sirmond S.J., Praedestinatus [sive] praedestinatorum haeresis, et libri S. Augustino temere adscripti refutatio, en het ‘discours’ Consultatio de reformandis horis canonicis ac rite constituendis ecclesiasticorum muneribus van de Parijse kanunnik Claude Joly.

3 De ‘Tübingse’ brief van 20 december 1643; zie no. 6606 (dl. XIV). Een tweede brief van Grotius' jongste zoon Dirk is niet overgeleverd.

4 In brieven aan hertog Maximiliaan I van Beieren, diens hofraad Georg Johann Kütner en de Zwabisch-Beierse bevelhebber Johan van Werth, dd. 19 januari 1644, smeekte Grotius om de vrijlating van zijn te Tuttlingen krijgsgevangen gemaakte zoon; zie nos. 6658-6660.

[p. 59]

Videntur⁵ mihi⁶ aula Anglica et parlamentarii ita dissidere animis et eas habere vires, domi utrique, tum illi ex Hibernia, haec ex Scotia, ut facile ad pacem se sint versuri, praesertim cum multi apud eos attra bile agitentur ac proinde et suspicaces sint et pertinaces.

Deus desperatis rebus exitus det bonos, et tibi tuisque prosperrima omnia,

tibi obligatissimus frater,
H. Grotius.

5 ‘Videntur mihi ... pertinaces’: de tekst lijkt hier bedorven; vgl. no. 6668.

6 Deze berichten komen ook voor in Grotius' nieuwsbrieven van 23 januari.

23 Ianuarii 1644.

Velim ad me mittas documenta quae misimus de legato quod Diderico relictum est, et eum fuisse inter domesticos nobiles quo tempore mortuus est dux Bernhardus.⁷ Rogo te dominum Utenbogardum moneas, ut meminerit eorum de quibus ad te scripsi aliquoties.⁸ Editiones nostras spero tibi cordi fore.⁹

7 De uitbetaling van het geld dat Bernhard, hertog van Saksen-Weimar († 18 juli 1639), zijn officier Dirk de Groot had toegedacht. In zijn laatste wil had de Weimarse veldheer aan ‘chacun de nos gentilshommes’ 4000 rijksdaalders nagelaten (B. Röse, Herzog Bernhard der Grosse von Sachsen-Weimar II, p. 554-559; Bernard de Saxe-Weimar, p. 441-442). Met het innen van deze som gelds wilde het niet vlotten.

8 Zie no. 6532 (dl. XIV). De aansporing betreft de zorg voor het manuscript van Johannes Wtenbogaerts Kerckelicke historie, vervatende verscheyden gedenckwaerdige saecken, in de Christenheyt voorgevallen, van het jaer vierhondert af, tot in het jaer sesthienhondert ende negenthien (BG no. 892).

9 De uitgave van Grotius' Anthologia Graeca (BG no. 534) en poemata.