Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 13

5656. 1642 maart 29. Aan W. de Groot.¹

Mi frater,

Gratias habeo pro iis quae scribis de regina et eius filia. Gaudebo quaecunque deinceps in eo negotio fient cognoscere. Sunt enim hae πεϱιπέτεια et per se magna et in futurum coniecturas nobis praebent. Interim multum impendii secum fere[n]t ista nuper XLII Anglorum postulata, in quibus haud dubitem quin futura sint multa iniqua.² Multo plus illi audent in regem quam nos ausi fuimus in praefectum mandata habentem.³ Et tamen a puritanis vestris nos factiosi iudicamur, illi celebrantur ut libertatis propugnatores. Tantum in animos potest male percepta religio.

Quod quaedam mea hic edo, id feci necessario. Nam in Annotatorum indice multa acta sunt non optima fide, quorum non dico.⁴ Et non paulo emendatior erit haec editio. Quod si voluisset Blavius, potuisset etiam currente isto praelo edere mea minuscula. Ego neque nostra

1 Gedrukt Epist., p. 934 App. no. 593; de passages ‘Non puto ... tranquillior’ en ‘Qui nos ... amplius’ alleen gedrukt Clavis Epist. Antw. op no. 5644, beantw. d. no. 5669.

2 Willem de Groot had in zijn brief van 17 maart 1642 gezinspeeld opeen binnenkort te verschijnen uitgave in het Nederlands van deze 42 (of 22) artikelen.

3 Grotius denkt hier terug aan de laatste fase van de Bestandstwisten.

4 De in oktober 1641 bij Blaeu verschenen uitgave van de Annotationes in libros Evangeliorum (BG no. 1135) was niet tot volle tevredenheid van Grotius tot stand gekomen. Dit is de reden waarom hij de vervolgdelen, de Annotata ad Vetus Testamentum (BG no. 1137), en de Annotationum in Novum Testamentum tomus secundus en pars tertia (BG nos. 1138 en 1141), liever in Parijs wilde laten drukken.

[p. 154]

ad Ius⁵ neque praefationem ad Ἀνϑολογίαν⁶ mittam, antequam edita sint Lucaniana et poematum παϱαλιπόμενα et priusquam certus sim, an Ἀνϑολογίαν velit suscipere edendam et intra quod tempus.⁷ De Iure belli et pacis exempla⁸ exspectabo quamprimum per Rhotomagum, nisi melior se occasio obtulerit.

Non puto Suedos mihi iniquos fore, ideo quod veritati et paci studeam. Si res aliter cadit, eius sum aetatis et famae, ut post tot adversa et prospera gravis mihi esse non debeat vita tranquillior.

Uxori tuae,⁹ sorori nobis carissimae, omnia obsequia defer meo nomine. Quod responderem ei nihil habui praeter ea, quae tibi saepe responderam. Sunt autem inter coniuges omnia communia. Qui nos amant, Petro suadere debent, ut faciat quod nos pridem voluimus ipsique expedit, ut Amstelodamum se conferat ibique iaciat aliqua suae fortunae initia. Si aliter vult, ipse viderit. Ego nihil addam de eo amplius.

Nuntii undique adveniunt¹⁰ de magno motu in Arragonia. Et Colubri oppidum in Ruscinonensi tractu Millereius obsidet terra marique. Constantiam recepere qui in Catalania sunt Hispani,

tibi obligatissimus frater,
H. Grotius.

5 In de Epist.: ‘nostra ad haec’. Bedoeld wordt echter de Florum sparsio ad Ius Iustinianeum. Dit werk ging eerst naar de Parijse drukker Pelé (BG no. 791) en vervolgens, in 1643, naar de Amsterdamse drukker-uitgever Joan Blaeu (BG no. 792).

6 De Anthologia Graeca verscheen pas tussen 1795 en 1822 (BG no. 534).

7 Van de hier genoemde werken verzorgde Blaeu alleen de uitgave van de nieuwe aantekeningen bij Lucanus (BG nos. 430 en 431).

8 BG no. 571; de verzending van de auteursexemplaren had vertraging opgelopen.

9 Willem en zijn vrouw Alida Graswinckel bekommerden zich om de jonge Pieter de Groot.

10 Deze berichten komen ook voor in Grotius' nieuwsbrieven van 29 maart 1642.

29 Martii 1642.

Velim privatas illas chartas¹¹ edi multis de causis.

11 De Autentycque stucken, raeckende de saecke van den heer Hugo de Groot ... (BG no. 889).