Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 10

4132. 1639 mei 28. Aan Willem de Groot⁴.

Mi frater,

Venit ad vos uxor mea et quidem mari, quia a Bruxellis diploma sine contumelioso in Hollandos nomine non potuit impetrare⁵.

Etiam atque etiam rogo, ut quod fecisti hactenus non minore tuo labore quam meo bono res nostras et ipsius consilio tuo juvas.

Petrum⁶ nostrum puto quamprimum transferendum, ut civis fiat urbis florentissimae et illi quoque foro ac negotiis adsuescat. Ego eam et ejus amantes siqua in re juvare potero, faciam id perlibenter.

Si Historiae nostrae⁷ et Anthologia⁸ edi ibi non possunt, quaerendus hic erit librarius. Omnino puto me hoc debere posteritati, ut dum vita, dum valetudo suppetit, omnia mea curem edi, et si fieri potest saepius et semper accuratius.

Feci notas cum multis novis ac veteribus testimoniis ad nostra de Iure belli

4 Gedrukt Epist., p. 883.

5 Het bevatte de vermelding: dochter van een rebel; vgl. no. 3134. Vermeld zij nog dat volgens het paspoort, dat Frederik Hendrik op 30 april 1639 verleende, het reisgezelschap van Maria van Reigersberch uit 24 personen bestond (Hs. Den Haag, ARA. Eerste afd. coll. Hugo de Gr. Aanw. 1911 XXIII no. 31).

6 Pieter de Groot bevond zich in het vaderland.

7 Hvgonis Grotii Annales et historiæ de rebvs Belgicis. Amstelædami, Ex Typographejo Joannis Blaev. MDCLVII; Ter Meulen-Diermanse, no. 741.

8 Anthologia Graeca cum versione Latina Hugonis Grotii edita ab Hieronymo de Bosch. Ultrajecti e typographia B. Wild & J. Altheer, MDCCXCV; Ter Meulen-Diermanse, no. 534.

[p. 361]

ac pacis¹. Nunc omnia testimonia colligo ad firmanda quae nobis dicta de Veritate religionis christianae². Gothica nostra et Vandalica³ postrema edam.

Mitto tibi effigiem Calvini⁴, non ex Barlaeo⁵ aliorum calumniis, sed ex ipsius scriptis aliisque non suspectis testibus depromtam. Non edetur facile his in locis, non a calvinianis qui, αἰ εἰ γιγνώσϰουσιν ἑὸν φίλον ἡνιοχῆα⁶. Ac ne a pontificiis quidem, utpote consciis et se eorum teneri, quorum ille merito accusatur. Lutherani, qui multum deferunt magistratibus et haereticorum, parcunt sanguini, probabunt hunc librum idque experimento apud quosdam pransus didici. Possit ergo edi Lubecae aut Hamburgi.

Vale et fac saepe res vestras norimus. Ego eo minus nunc scribo, quod omnia mea uxori non minus sunt nota quam mihi, et neque memoria neque facundia ei desit.

Tibi obligatissimus frater
H. Grotius.

1 Hvgonis Grotii de ivre belli ac pacis libri tres. In quibus ius naturæ & Gentium: item iuris publici præcipua explicantur. Parisiis, Apud Nicolavm Bvon, in via Iacobæa, sub signis S. Claudij, & Hominis Siluestris. MDCXXV; Ter Meulen-Diermanse, no. 565.

2 Sensvs librorvm sex, qvos pro veritate religionis Christianæ Batavice scripsit Hugo Grotius. Lvgdvni Batavorvm, Ex Officina Iohannis Maire MDCXXVII. Zie Ter Meulen-Diermanse, no. 944 en no. 143.

3 Historia Gotthorvm, Vandalorvm, & Langobardorvm: Ab Hvgone Grotio partim versa, partim in ordinem digesta. Præmissa sunt ejusdem prolegomena. Vbi Regum Gotthorum Ordo & Chronologia, cum Elogiis. Accedunt nomina appellativa & verba Gotthica, Vandalica, Langobardica, cum Explicatione. Auctorum omnium ordinem Tabula Contentorum indicat. Amstelodami Apud Ludovicum Elzevirium, MDCLV. Zie Ter Meulen-Diermanse, no. 735.

4 In verdere brieven van en aan Willem herhaaldelijk ter sprake gebracht onder de betiteling: Zenonis effigies; zie nos. 4314, 4331, 4338, 4413, 4437.

5 Caspar Barlaeus.

6 Bron mij onbekend.

28 Maji 1639.