Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 10

[p. 79]

3960. 1639 februari 5. Aan G. Müller¹.

Nobilissime domine,

Gratias ago plurimas Nobilitati vestrae pro opera insumpta non tantum pro me, sed et pro domino Camerario², cujus tanta sunt merita, ut non majorem ejus haberi rationem valde mirer. Ego eum et eruditionis et probitatis et peritiae nomine facio maximi, venerator pridem totius domus, quae per totum seculum literarum laudibus floruit.

Ego quomodo ambo tractemur, satis video. Neque mihi deerunt alii, qui mea opera uti volent, si regno sum oneri, quod hic dixit Schmalchius³. Sponte creditam stationem non deseram, dum ea, quae debet mei et sumptuum, quos sustineo, habeatur ratio. Nam sine fine damnum facere quis mihi suadeat?

Daniae rex⁴ dubium non est, quin in his, quae agit, et Suedorum quaerat imminutionem et sua commoda. Sed an hanc opellam quanti indicat imperatori⁵ possit vendere multum dubito. Verissimum autem est illud Aristotelis facillime dissolvi amicitias, quae non honesti studio, sed utilitatibus et quidem diversis constant⁶.

Accepi D. Roi⁷ literas ad conventum Lunaeburgicum, non item D. Salvii⁸, quod qui evenit miror. Pro iis accepi literas Lunaeburgici conventus ad D. Bannerium⁹ satis indefinitas. Quare quod deest suppleatur, rogo; nisi forte D. Salvii literae sint eae, quarum jam accepi exemplum datae scilicet 17 Decembris¹⁰. Quod si ita se habeat, rogo Davausii¹¹ literas videam.

Ostendit D. Roi epistola, quod ego metui semper, non ad societatem nostram respicere Anglos, sed ut oblatae societatis famam in alios vertant usus, quod ne et Danus faciat itidem formido, praesertim cum video rerum tempora deliberationibus, itineribus, nuntiis, epistolis teri.

Legati qui hic sunt Angli¹², quorum ordinarius jam regi¹³ valedixit in patriam abiturus, alter manet, sermonibus suis Dani consilia approbant illecti vocabulo restitutionis dejectorum, quam si illi obtineri putant posse precibus, multum falluntur.

Plane sperant Galli se Lotharingum ducem¹⁴ deducturos ad proprias pactiones eoque magis, quod liberos non habeat, sed ob id facile permutationem aliquam

1 Gedeelt. copie Kopenhagen, Kgl. Bibl., coll. Ny Kgl. Saml. 2330 met enige afwijkende lezingen. Gedrukt Epist., p. 500. Antw. op no. 3920. Georg Müller was secretaris en Zweedse hofraad.

2 Ludwig Camerarius, ordinarius Zweeds gezant te Den Haag.

3 Peter Abel Schmalz.

4 Christiaan IV.

5 Ferdinand III.

6 Vgl. Aristoteles, Eth. Nicom. VIII, 3, 3.

7 De Engelse diplomaat Thomas Roe.

8 Johan Adler Salvius, Zweeds gezant residerend te Hamburg.

9 De Zweedse veldmaarschalk Johan Gustavsson Banér.

10 Ontbreekt.

11 Claude de Mesmes, graaf van Avaux, Frans gezant in Hamburg.

12 John Scudamore en Robert Sidney, graaf van Leicester, resp. ordinarius en extra-ordinarius Engels gezant te Parijs.

13 Lodewijk XIII. De afscheidsaudiëntie had op 27 januari plaatsgevonden.

14 Karel IV, hertog van Lotharingen.

[p. 80]

sit accepturus. Ego tamen ipsius ingenium, quale praedicatur animo figurans durum ac pervicax, de successu dubito.

Certe, ut ait Nobilitas vestra, sola est ducis Vinariensis¹ virtus, quae partium decus hoc anno sustentaverit. Cui ut omnia felicia eveniant, inter quae vel potissimum est, ut Brisacum neque ab hostibus eripi neque ab amicis emulgeri sibi patiatur, etiam atque etiam nobis optandum est.

Cui voto addam alterum pro illustrissimi D. Salvii vestraeque Nobilitatis valetudine ac rebus per omnia prosperis.

Nobilitatis vestrae studiosissimus
H. Grotius.

1 Bernhard, hertog van Saksen-Weimar.

Lutetiae, 5 Februarii 1639.