Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 4

1544. 1630 september 28. Van C. Salmasius².

Silentio tuo non offendor, ἔξοχώτατε Groti; nihil enim me potest offendere quod tuum sit. Sed ex eo suspicio nec vana fortasse incidit posteriores meas³ non ad te pervenisse, in quibus quia sat multa in quendam tibi notum⁴ evomueram, quae stomachus concoquere non poterat, vereor, ne quoquo modo interceptae in eius manus ceciderint. Audio enim illum iam parum amice de me loqui nec amplius me pro amico habere. Sed parva mihi cura, quid ille de me sentiat, haud sane maior quam quid illi patres, quorum in specie totus est, cum animum alio habeat.

Vidisse te puto, quid Petavius⁵ in me nuper strinxerit in Uranologio suo, qui me comitem Hispano dedit, quod genus tamen familiare ipsis magis quam mihi. Utut sit, illum reprehendit, quod non satis sit grammaticus, quo probare intendit aliis in rebus imperitum esse, me vero, quia nimius sim in re grammatica, ideo nihil scire contendit. Quisquis igitur esse debeat, ut illis placeat? Nempe jesuita: Quomodo Stoici olim sapientem suum quidvis esse asserebant, rhetorem, regem, grammaticum, philosophum, fabrum, sic, ut aliquis sit unus omnia, eum oportet nunc esse jesuitam. Me totas aliquando paginas in sinum meum avertisse insimulat ex Bisciola quodam⁶, qui nec de nomine mihi notus. Et hunc de grege illo esse necesse est, quem honorifice semper appellat et Nostrum. Solo silentio deinceps me vindicare decrevi. Quis enim futurus esset finis aut modus, si in illud cum talibus altercandi pelagus me darem? Video praeterea, quid agant. Hoc nimirum ut a melioribus abducant studiis et tempus in his frivolis et spinosis ἐϱιστιϰοῖς consumere cogant. In hoc ipso, quod nunc est ad manum, argumento abunde materies suppetit, qua redhostiam. Ab incepto opusculi⁷, quod moliri me tibi significaveram, sensim delapsus sum in maioris operis propositum, materia, ut fit, sub manu crescente. Ad hanc rem, quam tracto, maximo mihi esset adiumento canonum illa collectio Ephesina⁸, quae Amburgi est. An spes penitus decollaverit

2 Gedrukt Salmasii Epistolarum lib. I, p. 47; Ep. ad Gallos, p. 455. Beantw. d. n^o. 1546.

3 Misschien de brief van 2 augustus, n^o. 1528, en ev. volgende, waarop Salmasius nog geen antwoord had ontvangen.

4 Nic. Rigaltius - Rigault -; zie ook n^o. 1528.

5 Dionysius Petavius - Denis Petau -; zijn Vranologion, sive Systema variorvm avthorvm, qvi de sphaera ac sideribvs, eorvmque motibvs Graece commentati svnt was kort tevoren te Parijs uitgekomen; zie De Backer-Sommervogel, Bibliothèque de la Compagnie de Jésus VI, kol. 597 n^o. 28.

6 Laelius Bisciola (1545-1629), een geleerde jezuiet uit Modena.

7 Vgl. n^o. 1546, p. 273. Het valt niet met zekerheid uit te maken, op welke van zijn werken Salmasius hier doelt; misschien zijn De usuris liber, Lugduni Batavorum 1630, dat in 1639, eveneens te Leiden, gevolgd werd door De modo Usurarum liber.

8 Het boek is te Hamburg niet meer aanwezig; het bevindt zich evenmin te Leiden (vgl. n^o. 1546, p. 273).

[p. 270]

eius obtinendae cupio ex te cognoscere, de quo et scripsi nuper ad Iustellum¹. Operio², si adhuc haeret Lutetiae, multam salutem meo nomine velim impertias. Dubito et an meas receperit, quae cum illis una erant, quas ad te ante duos menses dedi³, quibus adhuc responsum exspecto.

Vale, vir maxime.

IV. Kal. Octobr. MDCXXX.

1 Christophe Justel; zie over hem III, p. 212 n. 8.

2 Ook genoemd in n^o. 1528, p. 245.

3 Wellicht n^o. 1528.