De droeve, ende blyde wereldt

Behelsende vele treurighe gheschiedenissen, belacchelycke kluchten, heerlycke leeringen, ende andere ongemeene aerdigheden

Van de groote liefde en trouwe tusschen den leeuw ende Androdus.

DE Romeynen pleghen eertijdts die manier te hebben, dat sy die geen, die door haer leven ende quade daden de doot verdient hadden, in een ronde circkel stelden, en by haer, als tot een spectakel en schouwspel, in lieten grouwsame Dieren, als te we-

[p. 107]

ten, Leeuwen, Stieren, Beeren, Honden en dierghelijcke, die met de menschen stryde ende haer eyndelijck dooden moesten. Nu ghebeurden't, dat een, met name Androdus, oock dese Dieren voorghestelt wierdt. Dese wierdt terstont van een schrickelijcke Leeuw ghesien, die naer hem toe quam geloopen, Androdum noch veel scherper als te vooren aengrysende, eyndelijck bleef desen Leeuw stil by hem staen, lief koosde hem met het quispelen van sijn staert, en leckte hem met sijn tongh. Androdus die nu schier uijt vrees half doodt was, begon weder moedt te vatten, beschouwde den Leeuw mede soo langh, tot dat hy hem ten letsten kende. Dese twee, Androdus, ende den Leeuw begonnen malkanderen doen groote liefde en vrientschap te betoonen: waer over hem de Keyser soo wel, als het omstaende volck haer verwonderde: wierdt derhalven voor den Keyser ghebracht, en ghe-

[p. 108]

vraeght: hoe dat dit in sijn werck.gingh? Waer op Androdus hem de heele saeck in volgender voeghen verhaelde: Als dat hy voor eenighe jaren een dootslagh begaen hebbende, en vluchtigh sijnde, hem in een bosschagie in een Spelonck verberghde, alle uer de doodt verwachtende alwaer desen Leeuw by hem quam, die hem sijn rechter voet op de schoot leyde, seer huylende ende groot misbaer maeckende. Als Androdus den voet nu wel besagh en vermerckte vol bloedts te sijn, trock hy hem een groote splinter daer uijt t'welck den Leeuw soo grooten dienst dede, dat hy daer voor veel jaren by hem bleef, hem daghelijcks spyse van andere Dieren toevoerende, die hy in de Son koockte, en heeft alsoo sijn leven daer op ghehouden. Maer eyndelijck raeckten hy wederom naer Roomen, alwaer hy by de kop ghevat, en de Leeuwen, en andere veel ontemlijcke Dieren tot een roof voorghestelt wierdt, daer t'gheen nu gebeurt

[p. 109]

was, dat sy ghesien hadden: dat, namentlijck, de Leeuw hem als sijn ouden Medecijn-meester noch kende, waerom hy hem gheen schaden heeft willen aendoen. Hier door heeft den Keyser hem ende den Leeuw doen vry en los ghelaten, het volck met bloemen tot een teecken van vreughde op haer werpende, en daer onder dese volghende woorden roepende: Hiс est Leo Hospes Hominis Hic est Homo Medicus Leonis. Hier naermaels heeft dese Leeuw nimmermeer Androdum willen verlaten, maer volghde hem sijn leven langh als een Hondtjen.