Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 486*]

Een dag in 't jaar

O wilde woeste oneindige nacht
eindelijk zijt ge ten einde gebracht
nu zijn uw dampen voorbij
nu blinkt de kleurkleedij
van uwen jager, oneindige
troebele, eeuwige, reinigen
reinigen laat u met zuiver water
hoor een val komt nu over u, laat er
uw voeten niet wasschen, maar vlucht, o vlucht
hoor, hoor, nadert nu watergerucht.

O dierbare zon, keizer zon
mijn bondgenoot, rijs er, bron
mijn spiegelbron, dein en dein over
vloei over eigen vloed, deiningen kloof er
eindeloos diep in week kristal,
water en licht o kom ik zal
als ge nu komt een lied u zingen,
het wroet in mijn keel en wil al springen
hoog boven menschenhuizen uit
een spiegelfontein van watergeluid.

Water en licht in u zwem ik
zon kristal, waterval, u klem ik
in mijn beide roode armen,
naar u verlang ik, o ik arme
heb een oneindige wereldsche dorst,
nog veel meer dan ik zeggen dorst
eens, maar nu zal het verre klinken,
ik wil woorden, mijn woorden drinken
drinkend u toe en noemend u,
zitten in uwen klankschaduw

[p. 487*]

 

schaduw van uwe stralen en vallen,

 

achter uw licht- en watervallen.

 

 

 

Komt wie immer dorst om mij heen

 

allen lafenis regent, geen

 

zal van hier gaan dan druipend van regen

 

rood en koel zoodat de wegen

 

rood zullen zijn van nieuw frisch vleesch,

 

nat van de regen wat nog heesch

 

van het stof is in droge jaren,

 

roode zangvogels zullen bij scharen

 

vliegen over ons groene land

 

spiegelend zich aan waterkant.