Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 485*]

XII

De pijl der spitsboog is een slank pilaar,
sonnetten eischen ook die teere lijn,
der effen welving wil een steunsel zijn,
als steentjes liggen klanken op elkaar.

En om die klanken ruischen kleuren klaar,
het geruisch van oude kleuren, bleek en fijn,
in stille kerken klinkt het wonderrein
uit bonte vensters en van hoogaltaar.

Bouwmeester kleurde een beeldje hier en daar
of beitelde een bloempje rozerood,
't sonnet wil rijzen, als de boog gebood,
maar klank en kleur omklimmen den pilaar.

Zoo zijt Gij in mijn zangen beeld en bloem,
die ik wèl met klanken, niet bij name noem.