Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 475*]

Sonnetten
I

De nacht slaapt in met nachtegaalgezangen
en klanken klatrend in de klare lucht,
nu staakt der wilde zangers wild gerucht
die in de takken blijven, luistrend hangen.

Een fijne scheem'ring komt het woud omvangen,
die trilt om takjes als een vogel vlucht,
en van den vleugelslag de ruimte zucht;
de nacht slaapt in met nachtegaalgezangen.

Mijn liefde ontwaakt van waar hij droomend lag
uit klare bladerschaduw, de oogen wijd,
naar 't wijkend Westen, waar de kleur nog was.

En wakker levend slaat hij weg het gras,
dat over zijn gelaat lag wild verspreid
en kijkt alsof hij nog zijn droomen zag: