Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 363]

III

Men zou voor de menschheid gaarne willen sterven,
Men zou in 't heelal wel willen vergaan,
Zulk eenen blik van liefde willen slaan
Op al wat is, dat men daarna moest derven

Het licht, het zoete licht. Zoo zijn de erven
Der menschen, dat ze uit liefde die ze aan
Het leven houdt - uit 't leven willen gaan,
Alsof ze daardoor dan nòg meer verwerven.

Men voelt het diepste van des levens gloed
In liefde voor de menschheid, men is niets
En toch alles, wanneer men dat goed doet,

Dat beminnen. Men is teg'lijk een iets
Tijd'lijk en eeuwig. Men voelt zuivre banden
Van zich uitgaan tot in de verste landen.