Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 344]

[Een schoone rij van menschlijke gezichten]

Een schoone rij van menschlijke gezichten
voor mij te zien van uit verbeeldings donker
opkomen, en in hun zacht ooggeflonker
dat hoog en rein begeeren te zien lichten,

dat nu van uit de zwartste en laagste schichten
opgloeit. En met hun lichamen te gaan,
en wat zij elkaar zeggen te verstaan,
en hunne woorden tot een taal te dichten.

Als onder vrienden, met den grooten drom
als een sneeuwvlok te gaan, en scherp te hooren
het beste en het allerschoonst te zien.

Dat mocht ik 't liefst van alles. - En indien
ik 't zee- en boschruischen dan niet verloore,
en ook der liefde lach mij niet verstomm'!