Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 343]

[Zooals een meisje, o wonder zoo zoet]

Zooals een meisje, o wonder zoo zoet,
zich geeft den minnaar, heel, geheel, haar lijf
en haar ziel, opdat niets haar overblijv',
maar alles hèm is, o! haar zacht gemoed
schijnt op naar hem, wanneer zij stralen doet
haar oogen, liggend, en heel het verblijf
van haar ziel lijkt een zachte witte schijf,
die stralen zendt den ontvanger temoet, -

Zooals zij dan, die alles alles geeft,
die zich zelf maakt tot een een groot offer,
juist meer ontvangt doordat zij geeft, zij leeft
door weggeve', en houdt àltijd meer over, -

Zoo mocht ik maken mijn zuiver genie -
en zij voor mij! - onzer democratie.