Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 277*]

[Het zoete licht des middags giet op mij]

Het zoete licht des middags giet op mij
zich neder, het is winter, maar de lucht
is met een zoeten warmen schijn bevrucht.
En ik geniet de stille mijmerij,

die alleen aan mijn leven geeft waardij.
Het is alsof de wolk, waarin ik zuchtt',
van rondom mij genomen heeft de vlucht,
en of ik haar zie weggaan, zacht en blij.

En door de blijdschap die op mijn hart ligt,
zwelt, evenals een nevel van de aarde
des morgens, in mij op een zekerheid.

En 't is mij, of ik nu eindlijk ontwaarde,
wie ik ben in de wereld en het licht,
voor het eerst ooit, of na een langen tijd.